یحیی بی دوکاگجینی

یحیی بی دوکاگجینی (به ترکی استانبولی: Yahya bey Dukagjini) (زاده ۱۴۹۸– مرگ ۱۵۹۸؛ که در زبان ترکی به دوکایین‌زاده یحیی بی یا تاشلیجالی یحیی بی و به زبان آلبانیایی به جاهجها بج دوکاگجینی شناخته می‌شد) شاعر و نظامی عثمانی بود. وی یکی از مشهورترین شاعران دیوانی قرن شانزدهم ترکیه است[1] و به زبان ترکی عثمانی می‌نوشت.

یحیی بی دوکاگجینی بیگ
صفحه‌ای از دیوان (ادبیات) یحیی بی از نسخه کتابخانه استانبول
زاده	۱۴۹۸ پلیفلیا
درگذشته	۱۵۸۲
پیشه	شاعر، نظامی
زبان(ها)	زبان ترکی عثمانی
ملیت	امپراتوری عثمانی
تحصیلات	ینی‌چری
جنبش ادبی	دیوان (ادبیات)

عثمانی‌ها او را در جوانی و از طریق نظام دوشیرمه به استخدام خود درآوردند. وی علاوه بر شاعری، شخصیت مهم نظامی عثمانی، در دوران فراز و گسترش آن امپراتوری بود که به عنوان کاپیتان ارشد (bölükbaşı)خدمت کرد و در جنگ چالدران در سال ۱۵۱۴،جنگ عثمانی و مملوکان در سال ۱۵۱۵، فتح بغداد در سال ۱۵۳۵، و محاصره سیگتوار در ۱۵۶۶ شرکت کرد. بعدها او به به دلیل مرثیه‌ای که در مورد شاهزاده مصطفی، پسر اول سلیمان یکم نوشت، از چشم، رستم پاشا که وزیر اعظم بود، افتاد و به بالکان تبعید شد. او سال‌های انتهایی عمرش را در بالکان گذراند.

به عنوان شاعر، دوکاگجینی به اصالت کار معروف است. او علی‌رغم استفاده از مضامین موجود در ادبیات فارسی، داستان‌هایی به سبک خود تعریف می‌کرد که از جمله آنها شعر یوسف و زلیخا است. اثر بعدی او، دیوان، شامل پنج مثنوی است که از سنت ادبیات فارسی وام گرفته‌است.