گورستان خاوران
گورستان خاوران، نام گورستانی برهوت در جنوبشرق تهران[1] و در حاشیه جادهٔ خاوران است. این گورستان در کنار چند گورستان مربوط به اقلیتهای دینی قرار دارد.[2] در گذشته این گورستان را لعنتآباد[3] مینامیدند، از این گورستان همچنین با عنوان گلزار خاوران[4] نیز یاد میشود.
در این گورستان هزاران تن از زندانیان سیاسی و عقیدتی اعدامشدهٔ زندانهای تهران، در تابستان ۱۳۶۷، به صورت مخفیانه و بدون نام و نشان، در گورهای دستهجمعی مدفون شدهاند.[5][6]
خانوادههای قربانیان اعدامها، برخی از فعالان سیاسی و دانشجویی و کارگری[7] بهطور سنتی در اولین جمعهٔ شهریور و آخرین جمعهٔ اسفند در گورستان خاوران گردهم میآیند.[8]
روز جمعه ۷ شهریور ۱۳۹۹ تعدادی از خانوادههای اعدامشدگان قتلعام ۶۷ در گورستان خاوران در سی و دومین سالگرد اعدامهای سیاسی ۶۷ گرد هم آمدند. آنها ساعاتی بعد از گردهمایی توسط نیروی امنیتی پراکنده شدند.[9]
۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ در اطلاعیهای برخی از اعضای خانوادههای اعدام شدگان دهه ۶۰ اعتراض خود را نسبت به حفر قبرهای تازه در گورستان خاوران به عنوان «یکی از بزرگترین گورستانهای دسته جمعی هزاران زندانی سیاسی اعدام شده در ایران» ابراز داشته و از این اقدام به عنوان تلاش تازه حکومت جمهوری اسلامی برای فراموشی «بقایای جنایاتش در سالهای دهه ۶۰ و قتلعام تابستان ۱۳۶۷» نام بردهاند.[10][11]
موقعیت جغرافیایی
گورستان خاوران، پس از سهراه افسریه در جنوبشرق تهران، کیلومتر ۱۵ بلوار امام رضا که در واقع سرآغاز جادهٔ تهران-مشهد است، قرار دارد.[2]
این گورستان از چند بخش که متعلق به اقلیتهای مذهبی است، تشکیل شدهاست. به ترتیب از شرق ابتدا گورستان هندوها و بعد گورستان ارامنهٔ تهران واقع است و سپس گورستان بهاییان و در کنار آن محل دفن زندانیان سیاسی قرار دارد. گورستان بهاییان دارای امکاناتی مانند محل پارک اتومبیل و غسالخانه و سرویس بهداشتی است، اما قطعهٔ زندانیان سیاسی زمینی بایر و فاقد هر گونه امکاناتی است.[12]
پیش از دفن زندانیان سیاسی برخی این گورستان را لعنتآباد لقب داده بودند.[13][14][15]
سابقه
آیتالله حسینعلی منتظری، که هنگام اعدامها از مقامات رده بالای جمهوری اسلامی و قائم مقام رهبری بودهاست، بعدها در خاطرات خود مطالبی دربارهٔ اعدامهای سال ۶۷ نوشتهاست که نشان میدهد اعدام تمامی زندانیان سیاسی که تا آن زمان بر عقیدهٔ خود پابرجا بودند، به دستور روحالله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی چند روز پس از پذیرش قطعنامهٔ ۵۹۸ شورای امنیت توسط ایران، در اواخر تابستان سال ۱۳۶۷ انجام شدهاست.[16][17] و از مصطفی پورمحمدی وزیر کشور سابق دولت محمود احمدینژاد و وزیر دادگستری دولت حسن روحانی به عنوان عضو هیئت سه نفرهای نام بردهاست که آنزمان هزاران تن از زندانیان سیاسی شامل اعضای سازمان مجاهدین خلق را که در حال گذراندن دوران محکومیت خود بودند مورد بازجویی قرار داده و به تشخیص خود دستور اعدام شمار زیادی از آنان را صادر کردند.[18]
نام و تعداد دقیق اعدامشدگان آن سال هنوز کاملاً مشخص نشدهاست. گزارشگر ویژهٔ حقوق بشر سازمان ملل متحد شمار زندانیان سیاسی را که بدین شیوه و به صورت دستهجمعی اعدام شدند، ۱٬۸۷۹ نفر اعلام کردهاست، هرچند آیتالله منتظری این رقم را در خاطرات خود بین ۲٬۸۰۰ یا ۳٬۸۰۰ نفر دانسته و تأیید میکند که رقم دقیق را بهخاطر ندارد.[19] گروههای مخالف جمهوری اسلامی نیز فهرستی از نامهای ۴٬۴۸۱ نفر که به گفته آنها به صورت دستهجمعی اعدام و دفن شدهاند منتشر نمودهاند.[20]
پروانه میلانی یکی از اولین کسانی بود که در سطح بینالمللی از طریق مصاحبه با رسانههای خارج از ایران و با نوشتن شکواییههای متعدد به سران جمهوری اسلامی نسبت به مسئلهٔ اعدامهای دههٔ ۶۰ افشاگری کرد و در سطح بینالمللی کشتار زندانیان سیاسی در ایران را مطرح نمود.[21]
بزرگداشت یاد زندانیان اعدامشده
تا چند سال کسی از محل دفن اعدامشدگان خبر نداشت و کسانی هم که خبر داشتند اجازه نداشتند در این محل حضور یابند اما از اواخر دههٔ ۷۰ هر سال در ماه شهریور خانوادهها و دوستان اعدامشدگان، و برخی از فعالان سیاسی و دانشجویی و کارگری برای گرامیداشت یاد اعدامشدگان در گورستان خاوران جمع میشوند و به سخنرانی و خواندن سرود میپردازند.
خانوادههای دفنشدگان با تخریب و بازسازی این گورستان مخالف هستند. اما برخی نیز پیگیر ساخت مرقدی برای مردگان خود هستند.
روز جمعه ۷ شهریور ۱۳۹۹ تعدادی از خانوادههای اعدامشدگان قتلعام ۶۷ در گورستان خاوران در سی و دومین سالگرد اعدامهای سیاسی ۶۷ در حالی که هنوز محل دقیق دفن آنها مشخص نیست، گرد هم آمدند تا این روز را گرامی دارند که بعد از ساعاتی توسط نیروهای امنیتی و انتظامی متفرق شدند.[9]
وقایع سالهای ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸
در سال ۱۳۸۴ تعدادی از خانوادههای اعدامشدگان به شهرداری تهران اجازه دادند که اقدام به ساماندهی گورستان خاوران کند، اما شماری دیگر اعلام کردهاند که تنها در صورتی با ساماندهی موافقت خواهند کرد که چگونگی و زمان اعدام مدفونشدگان و محل دفن تک تک اعدامشدگان مشخص شود.[22]
در سال ۱۳۸۷ عدهای از اعضای خانوادههای دفنشدگان در گورستان خاوران از خاکبرداری گسترده با بولدوزر و کاشت درخت در محوطهٔ گورستان خبر دادند. سازمان عفو بینالملل از مقامهای ایران خواست که فوراً به تخریب گورهای بینام و نشان انفرادی و دستهجمعی در گورستان خاوران پایان دهند. کانون مدافعان حقوق بشر نیز از دولت ایران خواست تا نسبت به بازسازی گورستان خاوران اقدام کند.[23] آیتالله منتظری در اینباره گفت: «در رژیم سابق با مردهها دیگر کاری نداشتند. آیا این قبرستانهایی که خراب میکنند قبرستان کفار بودهاست؟ حتی در مورد کفار هم اهانت بر میت جایز نیست»[24]
فیلمهای مستند
در فیلم مستند «خاوران» جمعی از خانوادههای بازماندگان اعدامهای سیاسی دههٔ ۶۰ به روایت سیر چگونگی کشتارهای آن دهه و وضعیت تدفین و نگهداری از گورستان خاوران میپردازند.<refYouTube - مستند خاوران در یوتیوب</ref>
واکنشها
در روز ۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ عفو بینالملل از مقامات جمهوری اسلامی خواست تا تخریب محل گورهای جمعی خاوران را متوقف کنند و اجازه دهند تا بهائیان تحت آزار و شکنجه با شرافت دفن شوند.[25]
جستارهای وابسته
پیوند به بیرون
پانویس
- مراسم یادبود اعدامیان ۱۳۶۷ در گورستان خاوران برگزار شد، بیبیسی فارسی
- گورستان خاوران؛ مدفن بینام و نشان اعدامیان، بیبیسی فارسی
- دهه شصت؛ 'کردها زیر گلوله'، بیبیسی فارسی
- چرا کشتندشان؟ بایگانیشده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine، راه کارگر
- اعدام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷؛ «غسل خون» بایگانیشده در ۲۸ اوت ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine، رادیو فردا
- به دورتر بفرستید – تأملی بر عکسهای دفن شدگان در خاوران بایگانیشده در ۱۰ اوت ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، رادیو زمانه
- خاوران: هویت گمشدهٔ فرزندان اعدامشدگان، دویچهوله
- مأموران امنیتی مانع از برگزاری مراسم خاوران شدند بایگانیشده در ۱ دسامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine، رادیو زمانه
- سی و دومین سالگرد قربانیان اعدامهای ۶۷ در خاوران برگزار شد
- خانوادههای اعدام شدگان دهه ۶۰: اقدامات حکومت ایران در خاوران تلاش برای فراموشی بقایای جنایات است
- نامه اعتراضی خانوادههای اعدامیان دهه شصت به مقامات جمهوری اسلامی
- BBCPersian.com
- «راه توده». بایگانیشده از اصلی در ۴ ژانویه ۲۰۱۰. دریافتشده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۰.
- «گویا». بایگانیشده از اصلی در ۱۰ آوریل ۲۰۱۴. دریافتشده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۰.
- «بیداران». بایگانیشده از اصلی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافتشده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۰.
- .متن نامهٔ منسوب به حضرت امام در ارتباط با اعدام منافقین سرِ موضع در زندانها (سایت آیتالله العظمی منتظری) بایگانیشده در ۱۰ آوریل ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
- «سایت آیتالله العظمی منتظری (زمینههای صدور نامه ۶/۱/۶۸)». بایگانیشده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۰۸. دریافتشده در ۱۰ آوریل ۲۰۰۸.
- «اعتراض به اعدامهای بیرویه (سایت آیتالله العظمی منتظری)». بایگانیشده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۰۸. دریافتشده در ۱۰ آوریل ۲۰۰۸.
- «اعتراض به اعدامهای بیرویه صفحه ۶۳۸(سایت آیتالله العظمی منتظری)». بایگانیشده از اصلی در ۲۹ آوریل ۲۰۱۵. دریافتشده در ۱۰ آوریل ۲۰۰۸.
- اسامی قربانیان کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ در وبگاه عصر نو
- جنبش دادخواهی ایران در سوگ فقدان پروانه میلانی بایگانیشده در ۸ دسامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine در وبگاه عدالت برای ایران
- بیبیسی
- بیبیسی
- «رادیو فردا». بایگانیشده از اصلی در ۱۳ فوریه ۲۰۰۹. دریافتشده در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۹.
- Iran: Stop destruction of mass grave site and allow dignified burials of persecuted Baha’is