ژئوفیزیک اکتشاف

ژئوفیزیک اکتشاف (انگلیسی: Exploration geophysics‎) از روش‌های اکتشاف ذخایر هیدروکربوری، با استفاده از روش ژئوفیزیکی می‌باشد. روش‌های اکتشاف ذخایر هیدروکربوری به چهار دسته زمین‌شناسی، ژئوشیمی، ژئوفیزیک و دورسنجی تقسیم می‌شوند، که تکنیک‌های ژئوفیزیکی با تمرکز بر لرزه‌نگاری، به عنوان مؤثرترین روش برای درک زمین‌شناسی و بررسی تغییرات خواص فیزیکی سنگ‌ها مانند؛ شکستگی، تراوایی و اشباع از سیال، در مشخص‌نمودن خواص مخازن هیدروکربوری بکار می‌روند. امروزه علم ژئوفیزیک علاوه بر کاربرد در اکتشاف ذخایر زیرزمینی (شامل نفت و گاز، ذخایر آب زیرزمینی و کانی‌های اقتصادی)، برای مقاصد مهندسی سازه‌های عظیم مانند سدسازی و پل‌سازی توسعه فراوانی یافته است.

کاربرد ژئوفیزیک در اکتشاف ذخایر نفت و گاز از دهه ۱۹۲۰ آغاز شد و از اوایل دهه ۱۹۴۰ ژئوفیزیک جایگزین روش‌های معمول زمین‌شناسی در اکتشاف منابع هیدروکربوری گردید و ظهور کامپیوترها در حیطه علوم زمین نیز، دگرگونی شگرفی از کاربرد ژئوفیزیک عملی در اکتشاف مخازن هیدروکربوری ایجاد نمود. امروزه با استفاده از روش انعکاس لزره‌ای و اعمال مراحل پیچیده ریاضی توسط کامپیوتر، می‌توان یک مقطع زمین‌شناسی دقیق از طبقات سنگهای داخل زمین تا اعماق نسبتاً زیاد (بیش از ۷ کیلومتر) تهیه نمود و خصوصیات متعدد ساختمانی و استراتیگرافی سنگ‌های زیر سطح زمین را شناخت و به وجود یا عدم وجود تله‌های نفت و گاز در آن پی برد و در صورت لزوم، محل دقیق حفاری‌ها را برای دسترسی به این منابع به طور بهینه تعیین نمود.

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.