نرسی (نوه یزدگرد سوم)

امپراتور گائوزونگ

پیروز سوم به خواست پدرش یزدگرد سوم، برای جلب کمک نظامی تایزونگ امپراتور، به چین رفت، اما تایزونگ پیش از رسیدن پیروز به چانگ آن درگذشته بود و پسرش گائوزونگ امپراتور تازه و سومین رئیس کشورچین از دودمان تانگ به پیروز مقام درباری داد و احترام بسیار کرد و در سال ۶۶۲ میلادی او را با یکی از ژنرال‌های خود به نام «پی شینگ جیان» با لشکری کامل روانه ایران کرد.

نام نرسه در منابع چینی به صورت 泥涅师 با تلفظ (Nah-shieh) آمده‌است. بازماندگان ساسانیان در چین از سوی امپراتور سلسلهٔ تانگ به عنوان شاه ایران به رسمیت شناخته می‌شدند. آثاری از ایشان خصوصاً در نواحی غربی چین باز مانده‌است. نرسی یا نرسه، جزئیات تلاش‌های پدرش و مهاجرت پارسیان درباری به چین و زندگی در این کشور را در کتابی شرح داده است. به نوشتهٔ وی، دولت تازیان پس از آگاه شدن از توسل شاهزاده پیروز به دربار چین، هیأتی را به ریاست یکی از معاریف عرب به «چانگ آن» فرستاد و این هیأت موفق شد که امپراتور گائوزونگ را بی طرف سازد و نظر وی را نسبت به کمک به بازماندگان یزدگرد سوم تغییر دهد. مخصوصا که بعداً این امپراتور دچار سکته مغزی شد و امور به دست زنش «وو زتیان» و جانشینانش «ژونگ زونگ» و «روی زونگ» افتاد که قصد جنگ نداشتند. نارسیا نوشته است که دربار چین حتی به آن هیأت اسلامی اجازه تأسیس یک مسجد داد و به موازات آن با پناهندگی ایرانیان نیز در چین موافقت کرد، به این شرط که به لباس چینی درآیند و رسوم محلی چین را رعایت کنند و چین را به صورت پایگاهی برای احیاء استقلال وطن درنیاورند که پای چین به یک جنگ ناخواسته کشانده شود. پشنگ (به چینی: Pushanhuo) پسر نرسی در سال ۷۲۲ میلادی خود را پادشاه ایران نامید و کوشش هایی برای بازپس‌گیری ایران انجام داد.