مهوه

مَهوه، مَهوو ،مهیاوه یا مهیه، که به عربی مِشاوَة گفته می‌شود، از خوردنی‌های جنوب ایران به‌ویژه در شهرهای لار،جهرم،گراش، بستک، خنج و استان هرمزگان است.[1][2][3]

مَهوو - مَهوه ـ مهیاوه
نوعمصرف با نان
خاستگاهایران، کویت، بحرین، امارات متحده عربی
دمای سروسرد
ترکیبات اصلیماهی مُتو (anchovy)، خردل (خندل)، نمک و آب آویشن زیره
سایر اطلاعاتفسفر، کلسیم، پروتئین

«مهوه» بر وزن «قهوه» که «مهیاوه» یا «مَویُه Muwyoh» هم گفته می‌شود به گویش محلی، در تمام منطقه هرمزگان و به ویژه جنوب فارس دیده می‌شود و بسیار رایج است. مهیاوه مایعی است به رنگ تیره مایل به خاکستری و بوی تندی دارد.[2][3][4]

طرز تهیه مهوه

ابتدا ماهی متو-anchovy ریز به‌طول پنج تا ده سانتیمتر که به لهجه محلی «مُتُو یا متوتا» می‌نامند، پس از خشک کردن کوبیده و با [[جو (گیاه و خردل (در گویش محلی: خندل)[2][3] برشته شده و کوبیده شده مخلوط نموده و مقداری نمک و آب به اندازه معینی به آن اضافه نموده و آویشن و زیره کوبیده شده به آن اضافه کرده که مایع نسبتاً روانی بدست می‌آید که همان «مهوه» یا « مهیاوه » است.[2][3]

در بعضی جاها آن را جلوی آفتاب می‌گذارند تا خمیر شود که بوی زننده‌ای نیز پیدا می‌کند.[4]

طرز مصرف مهیاوه

مهوه را داخل پیاله‌ای در سفره می‌گذارند و در خوردن آن فقط قسمتی از نان[2] را با آن خیس می‌کنند، طعم آن تند است و نمی‌توان زیاد خورد. به‌ویژه صبح‌ها به جای پنیر از آن استفاده می‌شود. در بعضی اوقات در موقع پختن نان «مهوه» و روغن روی آن می‌مالند و به آن «نان مهوه‌ای» می‌گویند. نان مهوه و روغنی که در این نواحی درست می‌کنند مشهور است.[4]

فواید غذایی مهوه

مهوه دارای فسفر و کلسیم و چربی زیادی است که همگی از ماهی بدست آمده‌است. مردم منطقه جنوب می‌گویند که فرمول مهوه یا (مهیاوه) را ابن سینا طبیب و دانشمند ایرانی یا به‌قول بعضی‌ها بزرگمهر وزیر انوشیروان تهیه نموده‌است و معتقدند خوردن مهوه که دارای خردل هم هست از ابتلا به بیماری پوستی (پیس) جلوگیری می‌کند.

کلمه مهوه

گویا کلمه «مهوه» یا «مهیاوه» در اصل از دو کلمه ماهی و آب مرکب بوده که (آوه) یا (أو) به گویش محلی بمعنای آب می‌باشد، یعنی آب و ماهی.[4]

تصاویر
  • ماهی متوت «هَشینه»

جستارهای وابسته

پانویس
  1. الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد
  2. محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
  3. محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه‌های (۵۰ ـ ۵۱ ـ ۵۲ ـ ۵۳)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.
  4. محمدیان، کوخردی، محمد، (شهرستان بستک و بخش کوخرد) ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.

فهرست منابع و مآخذ
  • محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
  • محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه‌های (۵۰ ـ ۵۱ ـ ۵۲ ـ ۵۳)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.
  • الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.
  • محمدیان، کوخردی، محمد، (شهرستان بستک و بخش کوخرد) ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مهوه موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.