محبت

محبت (محبه) کلمه‌ای‌ست قرآنی، و از جملهٔ نزدیک‌ترین واژه‌هایی که در مقولهٔ عشق در آن‌جا یافت می‌شود.[1] در ادب و فرهنگ فارسی، جلوه‌ها و نمودهای عالی از توصیف، تحریک، و تشویق به داشتن محبت نسبت به دیگران فراوان یافت می‌شود.[2] از جمله:

مولوی گوید:

از محبت گردد او محبوب حق گرچه طالب بود، شد مطلوب حق[3]
شد محبت را ظهور از اعتدال بی محبت نیست عالم را کمال
از محبت تلخ‌ها شیرین شود از محبت مس‌ها زرین شود
از محبت خارها گل می‌شود از محبت سرکه‌ها مل می‌شود
از محبت مرده زنده می‌شود وز محبت شاه بنده می‌شود
برای دیگر کاربردها، محبت (ابهام‌زدایی) را ببینید.

امروزه نیز برای جلب محبت، توسل به اوراد و سحر و جادو رواج دارد.[4]

پای‌نوشته‌ها
  1. حافظ‌نامه، شرح الفاظ ... ، بخش دوّم، ص. ۱۱۶۷
  2. وحدت عالی انسانی، ص. ۳۸–۳۵
  3. مطلوب شدن نهایی طالب راستین، یا معشوق شدن عاشق صادق بعد از وصال، از جملهٔ مدل‌ها و اصول بنیادین در فهم و تبیین ادبیات عرفانی کهن و نیز عرفان اسلامی می‌باشد.
  4. «خواستنی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در 14 MAY 2009. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به محبت در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  • لاهوری، ابوالحسن عبدالرّحمن ختمی. شرح عرفانی غزل‌های حافظ، با تصحیح و تعلیقات بهاءالدّین خرّمشاهی، کورش منصوری، و حسین مطیعی امین، در ۴ مجلّد، تهران: نشر قطره، ۱۳۷۴
  • خرّمشاهی، بهاءالدّین. حافظ‌نامه، شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ، بخش اوّل، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، ۱۳۷۳
  • خرّمشاهی، بهاءالدّین. حافظ‌نامه، شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ، بخش دوّم، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹. شابک ‎۹۶۴−۴۴۵−۱۷۴−۰
  • جعفری، علامه محمدتقی. وحدت عالی انسانی، گردآوری و تنظیم: محمدرضا جوادی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی (در تکاپوی معرفت ۶)، ۱۳۷۸. شابک ‎۹۶۴−۴۳۰−۶۸۶−۴
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.