مجید رهنما

مجید رهنما، فرزند زین العابدین رهنما و زکیه حائری، متولد آذر ۱۳۰۳ است. او دیپلم ادبیات و علوم را از دانشگاه آمریکایی بیروت، لیسانس حقوق از دانشگاه سن ژوزف بیروت، فوق لیسانس اقتصاد سیاسی از سن ژوزف و دکترای حقوق را از دانشگاه پاریس گرفت. در ۱۳۲۴ وارد خدمت در وزارت امور خارجه گردید. اهم مشاغل وی در وزارت امور خارجه عبارتست از: دبیر دوم و سوم سفارت شاهنشاهی در مسکو، معاون ادارهٔ سازمانهای بین‌المللی معاون اداره اطلاعات و مطبوعات، دبیر اول نمایندگی دائمی ایران در نیویورک، سرکنسول در سانفرانسیسکو، معاونت بین‌المللی وزارت امور خارجه و سفیر کبیر ایران در سویس. در سال ۱۳۴۶ که وزارت فرهنگ به دو وزارتخانه تقسیم شد و وزارت آموزش عالی و علوم به وجود آمد، مجید رهنما به سمت وزیر علوم و آموزش عالی معرفی گردید و چند سالی در آن سمت بود. مجید رهنما به دلیل پیشنهادش در برخورد با دانشجویان و کم کردن فشارهایی که ساواک بر دانشگاه وارد می‌کرد، از کار برکنار شد.[1]

سپس به عضویت هیئت اجرائی یونسکو تعیین شد و سال‌ها در آن سمت بود. او روز سه‌شنبه ۱۴ آوریل برابر با ۲۵ فروردین ماه سال ۱۳۹۴، به دلیل سکته قلبی و پاره شدن آئورت و کهولت سن در شهر لیون فرانسه درگذشت[2]. داریوش شایگان که سابقه چندین سال دوستی با مجید رهنما را دارد، می‌گوید بیش از هرچیز کنجکاوی و جوانی ذهن، در رفتارش بارز بوده‌است.[3]

• کشورهای آسیایی و آفریقایی
• هنگامی بینوایی فقر را از صحنه بیرون می‌راند
• آموختن برای زیستن
• مشارکت نگاهی نو به مفاهیم توسعه

• نظریه توسعه

• «انجمن قلم ایران» (PDF).
• «مقالاتی از مجید رهنما».
• «چاله مرکزی لوت؛ گرم‌ترین نقطه زمین/ کویر بزرگترین معدن اشتغالزایی است». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ آوریل ۲۰۱۴.
• «چند بازجویی، نامه‌ای از زندان» (PDF).
• «ناگفته‌های اکبر اعتماد؛ پیشگام فناوری هسته‌ای ایران».
• «هم‌کلامیِ ایوان ایلیچ و مجید رهنما – شمعی در تاریکی باش!».