هادی حائری
هادی حائری نویسنده، شاعر و مثنوی‌شناس بود.[1] در شعر هادی تخلص می‌کرد.[2] پدرش عبدالله حائری مازندرانی، ملقب به رحمت‌علیشاه (۱۲۴۱ خ - ۱۳۱۶ خ)، از مشایخ صوفیه در سلسلهٔ نعمت‌اللهی گنابادی بود.
زندگی‌نامه
در سال ۱۲۶۵ خورشیدی در کربلا متولد شد. او علاوه بر علوم قدیمه و منطق و اصول و فلسفه، دوره‌های مدارس عالی دارالفنون و مدرسهٔ حقوق را طی کرد و علوم ادبی را نزد ادیب‌الممالک فراهانی فراگرفت. او سال‌ها ریاست مدارس معروف تهران را بر عهده داشت و مدتی رئیس سازمان اوقاف و معاون وزارت فرهنگ بود. حائری سخنرانی‌هایی درباب مولوی ایراد کرده بود و نظریاتی در زمینهٔ عرفان داشت. او در ۲۰ خرداد ۱۳۵۹ در تهران درگذشت.[3]
خواهر او، زکیه حائری، همسر زین‌العابدین رهنما بود.
تألیفات
- دورهٔ اخلاق قدیم و جدید
- دورهٔ فلسفه شامل معرفةالفنس، منطق قدیم و اخلاق و حدیث
- مابعدالطبیعه مشتمل بر حکمت شرقی و غربی
- تاریخ فلسفه و فلاسفه
- شرح حال فلاسفهٔ دنیا و عقاید آنها
- نخبة العرفان مِن آیاتِ القرآنِ و تفسیرِها، تهران: انتشارات حقیقت. ۱۳۸۳.
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به هادی حائری در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- روحانی صدر، حسین (بهار و تابستان ۱۳۹۶). «اندیشمند جهانی» (PDF). دوفصلنامه تاریخ شفاهی. سوم (۵): ۱۸۷.
- برقعی، محمدباقر (۱۳۷۳). سخنوران نامی معاصر ایران. ششم. نشر خرم. ص. ۳۹۰۳. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.
- «هادی حائری». تبیان. ۲۱ فروردین ۱۳۹۰. دریافت‌شده در ۱۳ اسفند ۱۳۹۹.
- عاقلی، باقر (۱۳۸۳)، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران: نشر گفتار با همکاری نشر علم
- قاسمی، ابوالفضل. خاندان آیت‌الله‌زاده مازندرانی. مجله وحید، شماره ۲۴۴، صص ۵۴ و ۵۶
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.