فسق
فسق در فقه و حقوق اسلامی عبارت است از ارتکاب به یکی از گناهان کبیره یا اصرار بر گناهان کوچک یا ترک مروت توسط شخص، که موجب به‌وجود آمدن صفت فسق در وی می‌شود و به آن شخص فاسق می‌گویند. ماده ۲ قانون استخدام کشوری ایران، یکی از شروط ورود به خدمت در ادارات دولتی را عدم تجاهر به فسق عنوان می‌کند.[1]
| بخشی از مجموعه مباحث اسلام دربارهٔ اسلام |
| اصول فقه |
|---|
| فقه |
| احکام |
| عناوین کلامی |
پانویس
- «قانون استخدام کشوری». مرکز پژوهش‌های مجلس. دریافت‌شده در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۳.
منابع
جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۰). ترمینولوژی حقوق. تهران: کتابخانه گنج دانش. شابک ۹۶۴-۵۹۸۶-۰۷-۹. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.