فرانک کاپرا

فرانک راسل کاپْرا (۱۸ مه ۱۸۹۷–۳ سپتامبر ۱۹۹۱)، (به انگلیسی: Frank Capra) کارگردان سرشناس ایتالیایی-آمریکایی و در کنار فیلمسازانی مثل جان فورد و هاوارد هاکس، از مهم‌ترین فیلمسازان سینمای کلاسیک هالیوود پیش از جنگ جهانی دوم بود.

فرانک کاپرا

فرانک کاپرا
نام اصلی فرانچسکو روزاریو کاپرا
زمینه فعالیتکارگردان، تهیه‌کننده، نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس
تولد ۱۸ مه ۱۸۹۷
بیساکوینو, سیسیل, پادشاهی ایتالیا
مرگ ۳ سپتامبر ۱۹۹۱ (۹۴ سال)
لا کوئینتا، کالیفرنیا, ایالات متحده آمریکا
مدفن گورستان عمومی دره کوآچلا
نام(های)
دیگر
فرانک راسل کاپرا
پیشه رئیس آکادمی علوم و هنرهای سینما ۱۹۳۵–۱۹۳۹
سال‌های فعالیت ۱۹۲۲–۱۹۶۴
همسر(ها) هلن هاول (ا. ۱۹۲۳–۱۹۲۸)
لوسیل وارنر (ا. ۱۹۳۲–۱۹۸۴)
فرزندان ۴, از جمله فرانک کاپرا جونیور
محل(های) تحصیل مؤسسه فناوری کالیفرنیا

فرانک کاپرا سینماگری است که رویاهای زندگی آمریکایی را به بهترین شکل ممکن بر پرده نقره‌ای به تصویر کشید. وی بیشتر به خاطر کمدی‌های اجتماعی پراحساسش شهرت دارد؛ ولی در کارنامه ۴۰ ساله‌اش انواع فیلم‌ها را می‌توان یافت.

کاپرا با سه اسکار بهترین کارگردانی همراه با ویلیام وایلر و پس از جان فورد (با چهار اسکار کارگردانی) جزء رکوردداران است.

زندگی‌نامه

وی زادهٔ سیسیل در ایتالیا است و در شش سالگی به همراه خانوادهٔ خود به آمریکا مهاجرت کرد. کاپرا ابتدا به کارهای مختلفی در سینما دست زد. اولین تجربه مهم وی در هالیوود، نوشتن فیلمنامه در استودیو مک سنت در دههٔ ۲۰ می‌باشد. در سال ۱۹۲۶ برای اولین بار در مقام کارگردانی قرار گرفت و فیلم ولگرد، ولگرد، ولگرد را با بازی هری لنگدون ساخت. این فیلم با معرفی جوآن کراوفورد هنرپیشه بزرگ سینمای کلاسیک نیز همراه بود. همکاری بین کاپرا و لنگدون با دو فیلم دیگر به نام‌های مرد قوی (۱۹۲۶)، و زیرشلواری دراز (۱۹۲۷) ادامه یافت. این سه فیلم از بهترین فیلمهای هری لنگدون می‌باشند. در سال ۱۹۲۸ کاپرا برای اولین بار در مقام تهیه‌کننده نیز قرار گرفت و کمدی صامت این چیز معین را با بازی ویولا دانا ساخت.

پس از این دوره مسیر زندگی کاپرا با پیوستن به کمپانی کلمبیا تغییر اساسی پیدا کرد و وی در سال ۱۹۳۴ با کمدی بی نظیر در یک شب اتفاق افتاد توانست جایزه اسکار را دریافت کند. (این فیلم برای اولین بار در تاریخ سینما جایزه «۵ بزرگ» را بدست آورد). در آقای دیدز به شهر می‌رود و خرمن تصادفی او باز هم تصویری فاتحانه و ایده‌آلیستی از جامعه آمریکا به نمایش می‌گذارد و با آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود یک بار دیگر اثری ستودنی را خلق می‌کند.

پس از خلق تعداد زیادی از شاهکارهای تحسین‌برانگیز سینمای کلاسیک توسط وی در دهه ۳۰ و همچنین بردن سه اسکار کارگردانی برای فیلمهای در یک شب اتفاق افتاد، آقای دیدز به شهر می‌رود و نمی‌توانی این را با خودت ببری، او نیز همچون دیگر کارگردانهای بزرگ سینمای آمریکا به جبهه‌های جنگ جهانی رفت تا فیلمهای مستند از جنگ تهیه کند. از جمله این مستندها پیش‌درآمدی یر جنگ (۱۹۴۳) و مجموعه کارهای ما چرا می‌جنگیم است. کاپرا در خلال جنگ تصمیم به ساخت آرسنیک و تور کهنه (۱۹۴۴) با بازی کری گرانت می‌گیرد. این فیلم یکی از شاهکارهای کمدی سیاه در تاریخ سینما و فیلمی تأثیرگذار در کارنامه کاپرا می‌باشد. اما بیشتر کاپرا را با چه زندگی شگفت‌انگیزی می‌شناسند که او در سال ۱۹۴۶ آن را ساخت و اکنون با گذشت بیش از شصت سال از زمان ساختش به یکی از محبوب‌ترین فیلمها نزد سینما دوستان آمریکایی و مردم جهان بدل گردیده‌است. این فیلم توسط بنیاد فیلم آمریکا به عنوان امید بخش‌ترین فیلم تاریخ سینما انتخاب شده‌است.[1] کاپرا پس از چه زندگی محشری که در آن سال با شکست تجاری مواجه گشت تنها ۹ فیلم دیگر ساخت که دو تای آن‌ها نیز بازسازی فیلمهای سابق خود بود. جیب بر شگفت‌انگیز (۱۹۶۱) با بازی بتی دیویس و گلن فورد (بازسازی فیلم بانویی برای یک روز ۱۹۳۳ ساخته خودش) آخرین ساخته این استاد هنر سینما می‌باشد.

کاپرا در ۳ سپتامبر ۱۹۹۱ در سن ۹۴ سالگی درگذشت.

گزیده فیلم‌شناسی

جوایز گلدن گلوب

  • برنده بهترین کارگردانی در چهارمین دوره - ۱۹۴۶

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فرانک کاپرا موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.