شهرآورد استقلال و شاهین

نخستین رویارویی شاهین در جریان مسابقات جام باشگاه‌های تهران در سال ۱۳۲۵ برگزار شد که دو تیم به نتیجه مساوی ۱–۱ رضایت دادند و تیم‌های دوچرخه‌سواران و شاهین در پایان مسابقات آن سال موفق شدند به ترتیب عنوان‌های دوم و سوم را از آن خود کنند.[5] در مسابقات جام حذفی آن سال دو تیم یک بار دیگر در مقابل یکدیگر قرار گرفتند و تیم تاج شاهین را حذف کرد[5] و در نهایت نائب قهرمان شد.

از سال ۱۳۲۸ و با تغییر نام باشگاه دوچرخه‌سواران به تاج رقابت‌های دو تیم حساس‌تر هم شد.[5] مسئولین شاهین هیچگاه در مراکز قدرت دست نداشتند و مسئولین فدراسیون فوتبال و گردانندگان فوتبال تهران هیچگاه از بین مسئولین شاهین نبودند حال آنکه تیم تاج مخصوصاً بعد از تغییر نام روز به روز بیشتر به مراکز قدرت نزدیک می‌شد و این بر حساسیت بازی‌های دو تیم می‌افزود.

اوج رقابت‌های دو تیم در دهه ۳۰ بود که دو تیم ۴ بار در فینال مسابقات جام باشگاه‌های تهران با یکدیگر رو در رو شدند که هر کدام دو بار موفق به پیروزی در بازی نهایی و قهرمانی در مسابقات آن سال شدند. رویارویی دو تیم دهه ۳۰ تا ۱۹ هزار طرفدار را به ورزشگاه امجدیه می‌کشاند که این برای فوتبال باشگاهی تهران در آن زمان یک رکورد محسوب می‌شد.[9]

عکس دسته جمعی بازیکنان دو تیم پیش از دیدار تاج و شاهین در چارچوب مسابقات جام باشگاه‌های تهران ۴۵–۱۳۴۴

از ابتدای دهه ۴۰ تیم دارایی، دیگر تیم پرطرفدار تهران قدرتمندتر شد و تعدادی از مسئولین و مدیران فدراسیون فوتبال از بین نزدیکان به تیم دارایی انتخاب شدند، در عین حال تیم شهربانی با نام جدید پاس و اساس‌نامه‌ای متفاوت پا به مسابقات گذاشت. بر اساس اساس‌نامه جدید پاس بازیکنان نظامی موظف بودند در تیم پاس که متعلق به پلیس بود بازی کنند و این باعث شد تعدادی از بازیکنان نظامی تیم تاج به تیم جدید پاس بروند[5][11] و به این ترتیب از قدرت تیم تاج کاسته شد. مجموع این اتفاقات باعث شد تا حد زیادی از حساسیت بازی تاج و شاهین کاسته شود و حتی دو تیم که در دهه ۳۰ قدرت‌های اصلی فوتبال تهران بودند تا حدی احساس خطر کنند به گونه‌ای که اتحادی ظاهری بین دو تیم شکل گرفت و حتی منتخبی از تاج و شاهین بازی‌های دوستانه ای با تیم‌های خارجی همچون واشاش، ترنچین و فنرباغچه برگزار کرد که البته در تمامی این بازی‌های بازنده شد.[5]

با بازگشت شاهین (با نام شهباز) به فوتبال ایران از فصل ۱۳۵۵ رویارویی دو تیم از سر گرفته شد

در سال ۱۳۴۶ با دستور سازمان ورزش و تفریحات ایران باشگاه شاهین برای همیشه منحل شد و این انحلال باعث توقف رویارویی دو تیم شد.[12] اما رایزنی‌های مسئولین شاهین با سازمان ورزش و جوانان سرانجام باعث شد تا در دهه ۵۰ تیم شاهین با شروطی دوباره به مسابقات سراسری بازگردد که از جمله آن شروط تغییر نام شاهین بود.[12] بدین ترتیب مسئولین شاهین تیم را با نام شهباز که یکی از تیم‌های زیر مجموعه شاهین بود در مسابقات شرکت دادند[5] و رقابت دو تیم تحت عنوان تاج و شهباز در قالب جام تخت جمشید ادامه پیدا کرد. هر چند با حضور تیم پرسپولیس در سطح نخست فوتبال ایران و تغییر جهت عمده بازیکنان و به تبع آن هواداران شاهین به این تیم، رقابت تاج و شهباز هیچ‌گاه اهمیت و حساسیت سابق را نیافت و حالا شهرآورد اصلی تهران بین دو تیم تاج و پرسپولیس برگزار می‌شد.

دیدار استقلال و شاهین در جام حذفی تهران ۱۳۶۱

در سال ۵۷ با حساس شدن شرایط کشور لیگ تخت‌جمشید بعد از ۱۲ هفته نیمه کاره رها شد و به طبع آن رقابت‌های دو تیم یک بار دیگر متوقف شد. بعد از انقلاب و به خاطر شرایط جنگی کشور مسابقات سراسری برگزار نمی‌شدند و فقط مسابقات استانی در جریان بودند که این امر باعث از سرگیری دوباره جام باشگاه‌های تهران شد و از سال ۱۳۶۰ و در قالب جام باشگاه‌ها و حذفی تهران دو تیم دوباره رو در روی یکدیگر قرار گرفتند و این‌بار شاهین بود که با نام اصلی‌اش در مسابقات شرکت می‌کرد اما تیم تاج مجبور بود با نام جدید خود، استقلال، در مسابقات شرکت کند. دو تیم این بار به مدت یک دهه در مسابقات باشگاهی و حذفی تهران با یکدیگر رقابت کردند تا اینکه در نهایت از اواخر دهه ۶۰ با تأسیس لیگ سراسری ایران و افول قدرت شاهین که در اثر کوچ بازیکنان اصلی این تیم به تیم‌های دیگر (به ویژه استقلال و پرسپولیس) و همچنین قدرت گرفتن تیم‌های دیگر همچون پاس، تیم شاهین که از صحنه نخست فوتبال ایران دور شد[5] و نتوانست در جام آزادگان شرکت کند و دو تیم دیگر هیچ‌گاه با یکدیگر رو در رو نشدند.

در سال ۱۳۳۵ مسابقات جام قهرمانی باشگاه‌های تهران به صورت دو حذفی برگزار شد، بدین معنی که هر تیم باید دو بار بر تیم حریف پیروز می‌شد تا آن تیم را حذف کند. در عین حال در آن زمان برای تعیین تیم برنده ضربات پنالتی استفاده نمی‌شد و اگر بازی‌ای مساوی می‌شد ۴۸ ساعت بعد بازی تکراری برگزار می‌شد تا برنده مشخص شود. در مرحله گروهی مسابقات تیم شاهین موفق شد با نتیجه ۴ بر ۱ تاج را شکست دهد و به طور مستقیم و بدون بازی در مرحله حذفی به دیدار نهایی رفت. تیم تاج نیز با تیم نیروی هوایی بازی کرد تا تکلیف دیگر فینالیست مشخص شود. تیم نیروی هوایی آن بازی را یک بر صفر برد اما بعد مشخص شد که به طور غیرقانونی از یک بازیکن خارجی استفاده کرده است و این مسئله باعث شد تیم تاج به جای نیروی هوایی به دیدار نهایی برود و یک بار دیگر برابر شاهین قرار بگیرد. بازی نخست دو تیم ۱–۱ مساوی شد و بازی تکراری دو تیم با نتیجه ۳–۳ مساوی شد. بازی سوم را تاج ۳–۱ برد تا یک برد کسب کرده باشد و در بازی چهارم تیم تاج موفق شد با نتیجه ۲–۰ شاهین را شکست بدهد تا قهرمان مسابقات آن سال بشود. بدین ترتیب دو تیم ۴ بار دیدار فینال مسابقات را برگزار کردند تا چهره قهرمان آن سال مشخص شود.[13]

در سال ۱۳۳۷ دو تیم تاج و شاهین یک بار دیگر در فینال جام باشگاه‌های تهران رو در روی یکدیگر قرار گرفتند. بازی اول فینال ۱–۱ مساوی شد، در بازی تکراری تیم تاج ۳–۲ جلو بود که داور به دلیل تاریکی هوا بازی را نیمه‌کاره متوقف کرد، بازیکنان تیم تاج که خود را قهرمان می‌دانستند تصمیم داور را قبول نکردند و جام باشگاه‌های تهران را از روی میز جوایز برداشتند و با خود به بیرون از ورزشگاه امجدیه بردند که اینکار باعث درگیری هواداران دو تیم در بیرون ورزشگاه شد. سرانجام مسئولان فدراسیون فوتبال مجبور شدند از فدراسیون بین‌المللی فوتبال، فیفا استعلام بگیرند و بر طبق رای فیفا یک بازی تکراری برای مشخص شدن قهرمان جام باشگاه‌های تهران برگزار کردند که تیم شاهین بازی تکراری را با نتیجه ۲–۰ برد و قهرمان آن سال جام باشگاه‌های تهران شد.[4]

بعد از ۲۶ سال دو تیم یک بار دیگر در دیدار نهایی جام باشگاه‌های تهران در مقابل یکدیگر قرار گرفتند که بازی این دو تیم بعد از ۱۲۰ دقیقه مساوی شد تا در ضربات پنالتی تیم استقلال با درخشش ناصر حجازی از سد شاهین بگذرد و قهرمان تهران شود.[14]