سنگنبشته پیبنای دیوار جنوبی تخت جمشید
سنگنبشته پیبنای دیوار جنوبی تخت جمشید از کتیبههای موجود در تخت جمشید است که در ضلع جنوبی پارسه قرار دارد. این کتیبه توسط داریوش بزرگ و هنگامی که درب جنوبی محل آمد و شد در تخت جمشید بود به مناسبت پیبنای کاخ تخت جمشید هک شده است. این کتیبه بر روی تخته سنگی در ابعاد ۷۲۰ در ۲۰۵ سانتیمتر که در جبهه جنوبی کار گذاشته است، نوشته شدهاست. این کتیبه به چهار قسمت تقسیم شدهاست و در هر قسمت کتیبهای به خط میخی کنده شدهاست. دو کتیبه سمت چپ (غربی) به خط و زبان فارسی باستان نوشته شدهاست. دو کتیبه سمت راست (شرقی) از چپ به راست به ترتیب به خط میخی ایلامی و خط میخی بابلی نوشته شدهاست.[1]
سنگنبشته پیبنای دیوار جنوبی تخت جمشید | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
نام | سنگنبشته پیبنای دیوار جنوبی تخت جمشید |
دوره | هخامنشیان، زمامداری داریوش بزرگ |
منسوب به | داریوش بزرگ |
محل اکتشاف | تخت جمشید |
محل نگهداری | تخت جمشید |
کاربرد | یادبود و ثبت |
اطلاعات فیزیکی | |
جنس | سنگ |
ویژگی بارز | این کتیبه به سه زبان نوشته شدهاست. |
نخستین متن فارسی باستان
اهورا مزدای بزرگ که مَهِست (بزرگترین) خدایان است. او داریوش را شاه آفرید، او را پادشاهی بخشید، به خواست اهورامزدا داریوش پادشاه است. گوید داریوش شاه: این کشور پارس که اهورامزدایم به من سپرد، که زیبا و خوب اسپ و نیک مردم است. به خواست اهورا مزدا و من داریوش شاه از دیگری نمیترسد. گوید داریوش شاه: چنان باد که مرا اهورامزدا و بغان (خدایان) دوره شاهی پشتیبانی دهند و این سرزمین را اهورامزدا از سپاه (دشمن)، از سال بدو از (دیو) دروغ بپایاد. بدین سرزمین سپاه (دشمن)، بدسالی و (دیو) دروغ میاد. این را من از اهورا مزدا با ایزدان خاندان شاهی به نماز خواستارم، باشد که اهورامزدا و ایزدان خاندان شاهی این خواهشم را برآورند.[1]
دومین متن فارسی باستان
من (هستم) داریوش شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهای بسیار، پسر ویشتاسپه هخامنشی. گوید داریوش شاه: این است کشورهایی که به خواست اهورامزدا، من به یاری این مردم پارس از آن خود کردهام؛ که بیم من به دلشان نشست، و مرا باج آوردند: عیلام، ماد، بابل، عربستان، سوریه، مصر، ارمنستان، کاپادوکیه، لودیه، ایونیه، یونانیانی که در جزایر هستند و کشورهایی که آن سوی دریای (اژه) هستند، ساگارتیا، خراسان، سیستان، هرات، بلخ، سغد، خوارزم، ناحیه صدگاو، رخج، هند شمال غربی، گندارا، ناحیه سکاها، مکران. گوید داریوش شاه: اگر تو چنین میاندیشی: چنان باد که از دیگری نترسم. این قوم پارسی را بپای، اگر قوم پارسی پاییده شوند، اهورا برکت جاودانی بر این قوم (دودمان) ارزانی خواهد داشت.[1]
متن ایلامی
من داریوش شاه هستم، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهای بسیار، پسر وشتاسپه، یک هخامنشی. چنانکه بر بالای اینجا، این دژ ساخته آمد، پیش از آن در اینجا دژی ساخته نشده بود، به خواست اهورامزدا این ارگ را من ساختم. اهورا مزدا و دیگر ایزدان را خواست که این ارگ ساخته شود. پس من آنان را ساختم و من آن را ایمن و زیبا و به اندازه ساختم چنانکه میخواستم و گوید داریوش شاه: چنان باد که اهورامزدا یا دیگر ایزدان مرا بپایند و نیز این ارگ را، و گذشته از این، هر آنچه در اینجا بر پای کرده شد، مباد آن که به چنگ بدخواه و بداندیش بیفتد.[1]
متن بابلی
سنگنبشته بابلی پیبنای دیوار جنوبی تخت جمشید یکی از چهار کتیبه پیبنای دیوار جنوبی تخت جمشید است. این کتیبه به خط بابلی میباشد. تعداد سطور این سنگ نبشته ۲۴ سطر است.[1]
جایگاه
پانویس
- علیرضا شاپور شهبازی، راهنمای مستند تخت جمشید، به کوشش سفیران.، شیراز: بنیاد پژوهشی پارسه-پاسارگاد