حسین خانی‌بیک

در سال ۱۳۴۵ مهین دیهیم خانهٔ تئاتری ایجاد کرد که به خانهٔ هنرمندان ایران معروف شد. و خانی‌بیک نیز شاگرد مهین دیهیم شده و برای اولین‌بار کار تئاتری خود را آغاز کرد و اولین جرقه‌های هنر تئاتر حرفه‌ای در وی پدید آمد.[7]

از سال ۱۳۴۷ با همکاری عباس جوانمرد و هادی اسلامی به طور رسمی کار تئاتر را آغاز کرد و گروهی به نام «گروه دوم هنر ملی» تشکیل دادند که اعضای آن را هنرمندانی چون خسرو شکیبایی، سیروس گرجستانی، رقیه چهره‌آزاد، مهری مهرنیا، کیومرث ملک‌مطیعی، قاسم افشار و... تشکیل می‌دادند.[8] او می‌گوید: «ما افراد منسجمی بودیم و همدیگر را بسیار دوست داشتیم و به دلیل علاقهٔ شدیدی که به تئاتر داشتیم تبدیل به آچار فرانسهٔ ادارهٔ تئاتر شده بودیم.» آن روزها «گروه اول هنر ملی» را عزت‌الله انتظامی، محمدعلی کشاورز، علی نصیریان، جمیله شیخی و... تشکیل می‌دادند.[9]

وی روزهای اول کارش را با نمایشنامه‌هایی که هادی اسلامی می‌نوشت آغاز کرد[10] و اولین نمایشنامهٔ صحنه‌ای خود را به نویسندگی و کارگردانی هادی اسلامی در انجمن سفارت آمریکا در تهران به روی صحنه برد[11] و در تئاترهایی چون حسن سنتوری نقش «عزیز تارزن» یک معتاد تارنواز را بازی می‌کرد.[12] در این دوره او کارمند اداره دارویی کشور نیز بود.[13]

پس از آن نمایش، مجموعاً در ۱۳ نمایشنامه تا سال ۱۳۵۵ به ایفای نقش پرداخت.[11]

سرانجام در سال ۱۳۵۶ وارد سینما می‌شود، اولین کار سینمایی وی باغ بلور نام داشت که در این کار با هنرمندانی چون ناصر محمدی، پرویز فنی‌زاده، پروین سلیمانی و... همکاری داشت.[14] البته او قبلاً کار تلویزیونی کرده بود و در سال ۱۳۴۸ نقش کیمیاگر را ایفا کرده بود.[15]

او در سال ۱۳۵۵ اولین کار سینمایی خود را به نام فانوس سیاه کار کرد[11] و تاکنون در ۳۳ فیلم سینمایی و ۴۸ مجموعهٔ تلویزیونی حضور داشته‌است.[16]