مهین دیهیم
مهین دیهیم (۱۳۰۴–۱۳۸۰)، با نام اصلی کبری رجائی آزاد گوینده، صداپیشه و هنرپیشه سینما، تئاتر و تلویزیون اهل ایران بود.
| مهین دیهیم | |
|---|---|
| نام اصلی | کبری رجائی آزاد |
| زمینه فعالیت | سینما، تتاتر و تلویزیون |
| تولد | ۱۳۰۴ تهران |
| مرگ | ۸ مهر ۱۳۸۰ (۷۶ سال) تهران |
| مدفن | قطعه ۱۶ ردیف ۱۲۲ شماره ۴۴ |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | هنرپیشه، صداپیشه |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۳۱–۱۳۷۰ |
| همسر(ها) | فریدون دیهیم |
| مدرک تحصیلی | دیپلم |
زندگی‌نامه
مهین دیهیم با نام اصلی مهین رجایی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. وی تحصیلات متوسطه را تا کلاس سوم ادامه داد و بیست سال بیش تر نداشت که برای نخستین بار در نمایش «تاجر ونیزی» در تئاتر فرهنگ بازی کرد. در تئاتر دهقان در نمایش «زورق بی صاحب»، در تئاتر فردوسی در نمایش «شعله» و در تئاتر تهران در نمایش «نی نی کوچولو» بازی کرد. در ۱۳۳۱ در نخستین فیلم سینمایی اش «اشتباه» (منصور مبینی) ظاهر شد. در همین سال در فیلم دیگری به نام «گرداب» (حسن خردمند) بازی کرد، اما با فیلم «بی‌پناه» (گرجی عبادیا) به شهرت رسید. او علاوه بر شیوهٔ بازیگری، به خاطر صدای گرم و پرطنینش به سر آمد بازیگران زن دوران خود تبدیل شد و برای بازی در نمایش‌های رادیویی دعوت شد و در ۱۳۳۵ به رادیو رفت. بعدها در برنامه‌های «شما و رادیو» در صبح‌های جمعه و همچنین در «جمعه بازار» و «رادیو تعطیلی» فعالیت خود را گسترش داد. همچنین او از اولین نسل گویندگان دوبلاژ ایران بود که فعالیتهایش را در زمینه دوبله تا چند دهه و با موفقیت ادامه داد. پس از بی‌پناه در سه فیلم دیگر گرجی عبادیا، «دست تقدیر»، «فرشته فراری» و «دختر ساری» بازی کرد. در دههٔ ۱۳۴۰ دیهیم به تدریج از سینما فاصله گرفت و فقط نقش‌های کوچکی بازی کرد و آخرین فیلم او در این دهه «آلونک» (ماردوک الخاص. ۱۳۴۷) بود. بعدها به دعوت بهرام بیضایی نقش کوتاهی در چریکه تارا بر عهده گرفت. دیهیم پس از انقلاب ۵۷ عمدهٔ فعالیتش را در رادیو متمرکز کرد و در مجموعه‌هایی چون «مثل یک گل بهار»، «پاییز عشق» و «آرایشگاه زیبا» بازی کرد. بیماری دیابت در سال‌های اخیر، تقریباً خانه‌نشین اش کرده بود. وی در ۸ مهر ۱۳۸۰ درگذشت
گزیدهٔ آثار
سینمایی
- چریکه تارا (۱۳۵۷)
- آلونک (۱۳۴۷)
- قدرت عشق (۱۳۴۷)
- فراری (۱۳۴۶)
- گنج و رنج (۱۳۴۶)
- هارون و قارون (۱۳۴۶)
- اعتراف (۱۳۴۵)
- ایستگاه ترن (۱۳۴۵)
- پسر دهاتی (۱۳۴۵)
- دو انسان (۱۳۴۵)
- مرد و نامرد (۱۳۴۵)
- جدال به خاطر عشق (۱۳۴۲)
- دختر ساری (۱۳۴۲)
- فرار (۱۳۴۲)
- دختران حوا (۱۳۴۰)
- سایه سرنوشت (۱۳۴۰)
- پیمان (۱۳۳۹)
- فرشته فراری (۱۳۳۹)
- افسانه شمال (۱۳۳۸)
- پیمان دوستی (۱۳۳۸)
- چک یک میلیون تومانی (۱۳۳۸)
- دست تقدیر (۱۳۳۸)
- روزنه امید (۱۳۳۸)
- بوسه مادر (۱۳۳۵)
- پایان رنج‌ها (۱۳۳۴)
- دزد بندر (۱۳۳۴)
- فرزند گمراه (۱۳۳۴)
- تقدیر چنین بود (۱۳۳۳)
- سرنوشت در را می‌کوبد (۱۳۳۳)
- بی‌پناه (۱۳۳۲)
- گرداب (۱۳۳۲)
- اشتباه (۱۳۳۱)
مجموعه تلویزیونی
| سال | نام | سمت | کارگردان | توضیحات |
|---|---|---|---|---|
| ۱۳۷۰ | تله‌فیلم «پائیز عشق»[1] | بازیگر | مجتبی حسینی | شبکهٔ ۲ |
| ۱۳۷۰ | این خانه دور است | بازیگر | بیژن بیرنگ مسعود رسام | شبکه ۲ |
| ۱۳۶۹ | آرایشگاه زیبا | بازیگر | مرضیه برومند | شبکه ۲ |
| ۱۳۶۴ | روایت عشق | بازیگر | علاءالدین رحیمی انوشیروان ارجمند | شبکه ۱ |
| ۱۳۶۴ | تله‌تئاتر «آسانسور» | بازیگر | رسول نجفیان | کارگردان تلویزیونی: «گیتی جوادی» |
| ۱۳۶۳ | تله‌تئاتر «با یک گل بهار» | بازیگر | حسین پناهی | شبکه ۱ |
| ۱۳۶۲ | مجموعهٔ عروسکی «نخودی» | صداپیشه | - | در نقش «بی‌بی» |
| ۱۳۶۰ | نهضت سوادآموزی | بازیگر | محمد اوزی | |
| ۱۳۵۶ | لحظه | بازیگر | محمد صالح علا | |
نمایش‌ها
- نی نی کوچولو
- شعله
- زورق بی صاحب
- تاجر ونیزی
منابع
- ماهنامهٔ سینمایی فیلم، سال نهم، شماره ۱۰۹، صفحهٔ ۲۰، مرداد ۷۰