حزب‌اللهی

حزب‌اللهی‌ها یونیفورم نمی‌پوشند، ولی گفته می‌شود که با «نگاه» آشنا که مد و به ویژه مد غربی را نادیده می‌گیرد، برای ایرانیان قابل تشخیص است. حزب‌اللهی پیراهن‌های یقه ای ساده و غیر مد روز را که هرگز در شلوارشان فرونمی‌رود، ترجیح می‌دهد. شلوار کار گشاد و ساده (که هرگز شلوار جین نیست) و کفش یا دمپایی مشکی ساده. یک چفیه به سبک فلسطینی سیاه و سفید معمولاً پوشیده می‌شود (بخصوص به‌طور عام در زمستان‌ها). ریش یا ته ریش سه روزه تقریباً همیشه فرسوده‌است.

هادی غفاری، کُلت به دست، در میان نیروهای حزب‌اللهی در روز سرکوب تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰.

بگفته محقق موژان مؤمن، همکاری ملاها و اوباش خیابانی در دوره حکومت ضعیف قاجار به صورت عام درآمد، و آن وقتی بود که در خیلی از شهرها این امری عادی بود که اعضای عالی علما توسط گروه‌هایی از گردن کلفت‌ها که به عنوان لوطی‌ها شناخته می‌شدند، احاطه شوند. علما دسته‌های آماده‌ای داشتند که به خیابان بریزند تا با آنچه علما مخالفت می‌کردند مخالفت کنند، در مقابل لوطی‌ها در زمانیکه دولت علیه آن‌ها اقدامی می‌کرد، پناه دهندگانی داشتند که نزد آن‌ها پناه ببرند. بنابه اظهار مؤمن در حقیقت حزب‌الله که بعد از انقلاب اسلامی پدیدار شد، اسم جدیدی برای اوباش خیابانی است که همیشه روابط نزدیکی با علما داشتند.

اسم حزب‌الله یا حزب خدا نامی است عام که در تظاهرات‌هایی که افراد در آن فریاد می‌زدند «حزب فقط حرب الله رهبر فقط روح‌الله».... و روح‌الله اسم اول رهبر انقلاب اسلامی روح‌الله خمینی بود. در روزهای اولیه انقلاب، خمینیست‌ها – کسانی که در حزب جمهوری اسلامی بودند – ارتباطشان را با حزب‌الله تکذیب می‌کردند، و ادامه حملات آنان را به تمایلات خودبخودی مردم نسبت می‌دادند که دولت هیچ کنترلی بر آن‌ها ندارد.

حزب‌الله به اعتباری یک جریان تندرو ابتکاری شناخته می‌شود. گروه به عنوان مکتبی معرفی می‌شود (که منظور این است که به‌طور جامع از اسلام پیروی می‌کند)، و از هر گونه انحراف به شرق و غرب متنفر است. گروه دارای مجموعه‌ای از اسناد است که کسانی که به عنوان روشنفکر نمایانده می‌شوند را افشا می‌کند. گروه ساده، راست نما و عصبی است. در زمانیکه عصبانی است از آن دوری کنید، چون هر چیزی که سر راهش قرار می‌گیرد را نابود می‌کند. خمینی روح و قلب آن است… حزب‌الله ادکلن استفاده نمی‌کند کراوات نمی‌زند و سیگار آمریکایی نمی‌کشد. … شما ممکن است تعجب کنید که گروه اطلاعاتش را از کجا می‌آورد. گروه همه جا هست، غذا برای شما بیاورد یا به شما بستنی بفروشد.

در حقیقت نیروهای جمهوری اسلامی حزب‌الله را سرپرستی می‌کنند. هادی غفاری که یک پیرو جوان خمینی بود پس از انقلاب ۱۳۵۷ متصدی آن‌ها بود.

نقش حزب‌الله در انقلاب فرهنگی

زهرا خانم با حدود ۲۰۰–۳۰۰ پیروش به دفاتر روزنامه‌ها و مجلات منتقد، اجتماعات و تظاهرات جریان‌های سیاسی چپ و ملی و میانه‌رو حمله می‌کردند.[5][6]

حزب‌الله ابزاری در انقلاب فرهنگی اسلامی بر علیه سکولارها و مدرنیست‌ها در دانشگاه‌های ایران بود. در ۲۹ فروردین ۱۳۵۹بعد از نماز جمعه خمینی به تندی به دانشگاه‌ها حمله کرد و گفت: «ما از تحریم اقتصادی یا دخالت نظامی نمی‌ترسیم. چیزی که ما از آن می‌ترسیم دانشگاه‌های غربی است و اینکه جوانان ما منافع غرب و شرق را آموزش بگیرند.»

عصر همان روز این حرف‌های او به عنوان علامتی برای حمله به دانشگاه تربیت معلم تهران عمل کرد. یک دانشجو زجرکش شد، به گفته یک گزارشگر انگلیسی خوابگاه دانشکده به صورت منطقه جنگی درآمده بود. روز بعد حزب‌اللهی‌ها به دفاتر دانشجویان چپگرا در دانشگاه شیراز یورش برده آنجا را چپاول کردند. تقریباً ۳۰۰ دانشجو در بیمارستان بستری شده که نیاز به مداوا داشتند. حمله به گروه‌های دانشجویی همچنین در دانشگاه‌های مشهد و اصفهان نیز صورت گرفت. در اول اردیبهشت ۱۳۵۹ حملات ادامه یافت و روز بعد در دانشگاه‌های اهواز و رشت انجام شد. بیش از ۲۰ نفر جانشان را در این درگیری‌ها در دانشگاه‌ها از دست دادند. … دانشگاه‌ها بلافاصله بعد از درگیرهای اردیبهشت ماه ۵۹ برای اسلامیزه شدن بسته شدند. دانشگاه‌ها برای دو سال بعد باز نشدند.

انصار حزب‌الله در سال ۱۳۷۴بوجود آمد. یک گزارش عفو بین‌الملل در سال ۱۳۷۶ انصار حزب‌الله را به عنوان شاخه‌ای از حزب‌الله توصیف می‌کند. مجله میدل ایست بین‌المللی آن را متعصبین مذهبی همکار حزب‌الله توصیف می‌کند. روزنامه‌نگار افشین مولوی آن‌ها را گروه حاشیه‌ای کوچکی توصیف می‌کند که شاید در تهران حداکثر ۱۰۰ عضو بیشتر نداشته باشد، اما با نفوذی غیر متعارف با تعدادشان بخاطر روابطشان با پلیس و نیروهای امنیتی و روحانیون بلند مرتبه محافظه کار.[4]

• خط امام