جشنواره فیلم کوتاه نهال

بی شک یکی از بهترین اتفاقات نهال یازدهم، برگزاری بزرگداشت یکی از برترین کارگردانان ایران، کامران شیردل بود. به گفتهٔ بهرام عمرانی مسئول بزرگداشت: "بحث برگزاری بزرگداشت برای آقای شیردل به افتتاحیه نهال دهم برمی گردد، در واقع آبان ۹۲. در آن زمان مطرح شد که سال بعد، برای چه کسی بزرگداشت بگیریم و هم‌زمان من و علیرضا قاسمی (دبیر یازدهمین جشنواره) نظرمان روی یک نفر بود. کامران شیردل. سرانجام با اعلام رضایت کامران شیردل، در روزهای برگزاری نهال یازدهم و در یک سانس ویژه، منتخبی از آثار ایشان پخش شد. بزرگداشت در اختتامیهٔ یازدهمین جشنوارهٔ نهال برگزار شد. مراسم با گزارشی از چگونگی ترمیم مستند «اون شب که بارون اومد» شروع شد، با صحبت‌های شهاب الدین عادل (ریاست دانشکده سینما و تئاتر) در مورد کارنامه هنری کامران شیردل ادامه یافت و پس از آن رخشان بنی اعتماد و کیانوش عیاری دربارهٔ کامران شیردل صحبت کردند. در ادامه پیام صوتی ای که از طرف امیر نادری برای این بزرگداشت فرستاده شده بود، پخش شد؛ که موجب تشویق بسیار حضار گردید. "کامران شیردل یکی از پایه‌گذاران اصلی سینمای مدرن ایران است… یکی از آدم‌هایی بود که با ریسکی که کرد و داستان‌هایی که آورد توی فیلم‌های داکیومنتری اش یا فیلم‌های نیمه داستانی اش، خیلی راه رو باز کرد در اون موقع، کامران شیردل در واقع یک قربانی بزرگ هنر مدرن ایران است. کسی است که هر روز هر دقیقه هر ثانیه به سینما فکر کرده ولی شانس ساختنش کم براش پیش اومد. حالا به هر دلیلی! که امیدوارم که این را جبران کند که مطمئنم می‌کند! چون کامران اگر فیلم نساخته آدم ساخته. اگر فیلم نساخته به خیلی‌ها راهنمایی کرده. من به شخصه از "موسیو کامران" خیلی یادگرفتم. اون واقعاً چشم من را به هنر مدرن باز کرد… همیشه خودم را مدیونش می دونم و خیلی هم ازش ممنونم. مطمئنم خیلی‌های دیگه هم از کامران یادگرفتند. و کامران حقش خیلی بیشتر از این‌ها بود در سینمای ما؛ ولی متأسفانه شاید نتونست به اون چیزی که می‌خواست برسه…" در پایان، مراسم بزرگداشت کامران شیردل با پخش کلیپی از آثار ایشان به کار خود خاتمه داد.[5]

مراسم بزرگداشت سهراب شهید ثالث در افتتاحیهٔ جشنواره به تاریخ سه‌شنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵ برگزار شد.[7][8][9] آیدین آغداشلو در ابتدای سخنرانی، از سهراب شهید ثالث در کنار ابراهیم گلستان و شمیم بهار به عنوان مهم‌ترین آدم‌های زندگی‌اش اسم برد. شهید ثالث را «بی‌نهایت حساس» و «بسیار درست» توصیف کرد و ذهنش را انباشته از «استعداد و هنر و خلاقیت و کار و شعور و سواد» دانست. آغداشلو به مهم‌ترین وجه انسانی شهید ثالث یعنی «شفقت» او اشاره کرد و سراغ این شفقت را در فیلم‌هایش گرفت. او سپس افزود: «سهراب شهید ثالث به معنای درست کلمه آغازگر سبک و رفتار و بیان و معنا و ذهنیه که با خودش اومد. با خودش آورد؛ ولی این (...) فقط در قالب چند فیلم خلاصه نمیشه. اون یک معنایی رو با خودش آورد که در زمان خودش درست درک نشد.» آغداشلو در انتها سهراب شهید ثالث را بنیانگذار و پایه‌گذار نحوه‌ای از سینما دانست که پیش از او به این صورت نبود.[10]

محمود دولت‌آبادی، سخنرانی‌اش را با خواندن قسمتی از مرثیه‌ای که دربارهٔ سهراب شهید ثالث در سال ۱۳۷۷ نوشته و در کتاب بزرگداشت نهال بازچاپ شده شروع کرد و او را «سرآغاز سلامت در سینمایی» دانست که «حرف پر غوغا و تهی‌وار و نامربوط خودش رو در ریخت و زبان لمپن‌ها بیان می‌کرد.» دولت‌آبادی به فراگیر بودن لمپنیزم در سینمای ایران در آن سال‌ها اشاره کرد و سهراب شهید ثالث را کشف‌کنندهٔ «ریتم زندگی واقعی مردم ما در اعماق» دانست، کسی که توانست آن ریتم را بروز دهد. سپس سهراب را از جمله کسانی خواند که به ناروا بر آن‌ها «جفا روا شده». دولت‌آبادی افزود سهراب و امثال او می‌توانستند در کشور بمانند و به حای رانده شدن، نگه‌داری بشوند.

امیر نادری نیز در پیامی صوتی شهید ثالث را صاحب کاراکتری عجیب و کارگردانی فوق‌العاده و در هرمورد کاملاً اوریجینال توصیف کرد و او را پدر واقعی سینمای مدرن ایران و از به‌وجودآورندگان سینمای مدرن آلمانِ آن زمان (انتهای دههٔ ۷۰ و ابتدای دههٔ ۸۰ میلادی) دانست.[11] در پایان مراسمِ بزرگداشت از خانوادهٔ شهید ثالث تقدیر به عمل آمد.

بخش‌هایی از مراسم بزرگداشت سهراب شهیدثالث در گزارش ویژهٔ سیزدهمین جشنوارهٔ نهال در شمارهٔ اول مجلهٔ پدیدار موجود است.[12]

• جشنوارهٔ نهال: گزارش مراسم بزرگداشت محمدحسین فرج

آیین افتتاحیه به بزرگداشت مقام هنری بهرام دهقانی تدوینگر باسابقه سینما و مدرس دانشگاه اختصاص داشت  که در این راستا علاوه بر پخش کلیپی از فیلم‌هایی که او آن‌ها را تدوین کرده است، فیلمی از اظهارنظر برخی از سینماگران، بازیگران و کارگردانان درباره این هنرمند پخش شد.

سپس با حضور رسول صدرعاملی، غلامرضا آزادی و فریدون جیرانی از بهرام دهقانی تقدیر شد و او بعد از دریافت لوح تقدیرش گفت: همواره از جریان تجربی و آکادمیک سینما چیزهایی زیادی یاد گرفته‌ام و هیچ‌گاه در دوران کار حرفه‌ای این دو را از هم جدا ندانسته و نمی‌دانم. [14]

• فرهاد توحیدی - فیلمنامه‌نویسی
• احمد الستی - فیلم تجربی
• محمد آلادپوش - شناخت لنزها
• امیر اثباتی - «طراحی» صحنه در برابر طراحی «صحنه»
• شهرام مکری - روش‌های شخصی فیلمسازی
• مهرداد اسکویی - روش‌های شخصی فیلمسازی

• سعید عقیقی - «فیلمنامه‌نویسی: تمرین یا توهم؟»
• محمدرضا دلپاک و رضا گدازگر - «صدا در سینما»
• عباس گنجوی - «تدوین»
• محسن امیریوسفی - بررسی قالب مستند-داستانی و نگاهی به نقش نابازیگر در سینما
• جرارد کوران و رامتین شهبازی - سینمای تجربی اروپا

محمود رحمانی - سینمای تجربی، از ایده تا کارگردانی

• فیلیپ تریر هرمان - «زبان شخصی در ویدئوآرت»[15]
• بهرام دهقانی - «کارگاه عملی تدوین»[16]
• سینا کرمانی‌زاده - «شناخت نور برای همه»[17]

• مایکل هامون - فیلمسازی بداهه
• محمد شیروانی - فیلمسازی آلترناتیو
• پیمان یزدانیان - موسیقی فیلم
• کامران حیدری - فیلمسازی آسان[19]
• شهرام مکری - بررسی روند نگارش فیلمنامه هجوم

• محمد نجاریان - «تدوین فیلم کوتاه»
• علی نجاریان - «مدیریت تولید فیلم کوتاه»
• رشید دانشمند و آرش قاسمی - «صدابرداری و صداگذاری فیلم»
• بیتا نصر - «طراحی لباس در فیلم کوتاه»
• حسین خوشبین - «فیلم برداری ۱۶ میلی متری»
• مایکل هامن - «یک تجربه؛ فیلم برداری تاریخی»
• فرانک گسنر - «دنیای انیمیشنی گسترش یافته»
• آیکه شوایکهارت - «درآمدی بر تولید ویدیو ۳۶۰ درجه»