کامران شیردل

کامران شیردل (زاده ۱۳۱۸ در تهران)، مترجم، کارگردان و مستندساز ایرانی است. او از افراد تأثیرگذار بر موج نوی سینمای ایران است.[1]

کامران شیردل
تهران سوم تیر ۱۳۸۷
زادهٔ۳۱ خرداد ۱۳۱۸
۲۱ ژوئن ۱۹۳۹ ‏(۸۱ سال)
تهران
پیشهکارگردان، مترجم، مستندساز
آثارصبح روز چهارم (۱۳۵۱)، اون شب که بارون اومد (۱۳۴۷)
جایزه(ها)برنده جایزه ویژه جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کوتاه و مستند فیکه «اوورا» پرتغال
صفحه در وبگاه IMDb
صفحه در وبگاه سوره

تحصیل در ایتالیا

وی هنگامی که ۱۸ سال داشت برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در رشته معماری و شهرسازی در دانشگاه رم مشغول به تحصیل شد. به خاطر علاقه به سینما در سال چهارم تحصیل، در کنکور مرکز تحقیقات سینمایی رم شرکت کرد و به عنوان نخستین ایرانی پذیرفته شد. وی در مدت چهار سال و زیر نظر اساتیدی مانند نانی لوی (کارگردانی)، ماریا رزادا (تدوین)، جولیو چزاره کاستلو (تحلیل فیلم) و مونته سانتی (تاریخ سینما) سینما را آموخت.[1] در این مؤسسه جلسات بحث و گفتگو میان دانشجویان و کارگردانان معتبری چون پیر پائولو پازولینی، میکل‌آنجلو آنتونیونی، فدریکو فلینی، روبرتو روسلینی، روبر برسون، اورسن ولز، رنه کلر و… برگزار می‌شد.[2] شیردل در سال ۱۳۴۳ و با ساختن فیلم آئینه‌ها به عنوان پایان‌نامه تحصیلی خود، از مرکز تحقیقات سینمایی رم فارغ‌التحصیل شد. وی به عنوان دستیار کارگردان در فیلم «کتاب آفرینش» محصول استودیوهای چینه چیتا رم با جان هیوستون همکاری کرد.

فیلم‌سازی در ایران

مستندهای نخست

او در سال ۱۳۴۴ برای دیدار با خانواده‌اش به ایران برگشت و وقتی با وضعیت باورنکردنی اسفبار و مضحک اقتصادی، اجتماعی-سیاسی آن روز ایران مواجه شد در کشورش ماند.[1] او نخستین مستند خود در ایران با نام بوم سیمین (دربارهٔ نقره‌کاری)[1] و نیز ندامتگاه (به سفارش وزارت فرهنگ و هنر) را کارگردانی کرد. وی یک سال بعد تهران پایتخت ایران است و قلعه (دربارهٔ منطقه شهر نو) را ساخت که وزارت فرهنگ و هنر آن‌ها را توقیف کرد. در سال ۱۳۵۹ نگاتیوهای این فیلم پیدا و با عکس‌های کاوه گلستان تکمیل شد. وی دو فیلم ناتمام نوروز و آخرین گل را در سال ۱۳۴۶ ساخت و در سال ۱۳۴۷ «حماسه روستازاده گرگانی» یا اون شب که بارون اومد را کارگردانی کرد.[3] این فیلم که تا ۱۳۵۳ در توقیف بود، در سومین جشنواره فیلم تهران به نمایش درآمد و پس از به دست آوردن جایزه بهترین فیلم دوباره توقیف شد.

فیلم‌های سینمایی

شیردل در سال ۱۳۵۱ نخستین فیلم سینمایی خود را با نام صبح روز چهارم با برداشتی آزاد از فیلم ازنفس‌افتاده ژان-لوک گدار آماده نمایش کرد که در جشنواره سپاس همان سال شش جایزه به خود اختصاص داد.[4] دومین تجربه سینمایی او با نام دوربین که برداشتی آزاد از نمایشنامه بازرس کل نیکلای گوگول بود، پس از فیلمبرداری ۲۵ دقیقه از فیلم، از سوی تهیه‌کننده (کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان) توقیف شد. محمدرضا اصلانی فیلم را با اسم چنین کنند حکایت در سال ۱۳۵۶ تکمیل کرد که نام شیردل در تیتراژ آن به عنوان فیلمنامه‌نویس آمده‌است. او در سال ۱۳۵۴ سه مستند دربارهٔ سه کشور عربی ساخت که دوتای آن‌ها نیمه تمام ماند.

پس از انقلاب

شیردل پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران ساخت مستندهای اجتماعی را به دلیل دلسردی پس از توقیف و سانسورهای بسیار، ادامه نداد. او بیش از ۱۰۰ مستند کوتاه و بلند صنعتی و تبلیغاتی ساخته‌است.[1] وی در سال ۱۳۷۸ جشنواره سینمای مستند کیش را تأسیس نمود. دو فیلم آخر او مستندهایی دربارهٔ جزیره کیش هستند. از جشنواره‌ها و مراکز فرهنگی که فیلم‌های او را به نمایش گذاشته و از او تقدیر به عمل آورده‌اند می‌توان به جشنواره سینمادورئل، جشنواره سینمای مستند لایپزیک، بنیاد فیلم بریتانیا، دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، برنامه «سیمای شهر تهران» در پاریس، جشنواره سینمای مستند بیروت و جشنواره فیلم لوکارنو که در آخرین دوره خود در بخشی با عنوان Front News چهار مستند او را در میان ۸۷ فیلم برگزیده ۱۰۵ سال تاریخ سینمای جهان به نمایش گذاشت، نام برد.[4]

افتخارات

شیردل نخستین فیلمساز ایرانی است که نشان شایستگی از جمهوری ایتالیا را برای کارگردانی فیلم‌هایی چون «اونشب که بارون اومد» از سفارت این کشور در تهران، در اردیبهشت ماه ۱۳۸۹ دریافت کرد.[5][6]

آثار

فیلم‌شناسی
عنوانسال تولیدمدتفرمتتوضیح
تنهایی اول ۱۳۸۰−۸۱۱۸ دقیقهبتاکم-رنگیبرنده جایزه فیکه پرتغال
گهواره خورشید ۱۳۷۸−۷۹۴۵ دقیقهبتاکم-رنگی-
حدود ۴۰ مستند صنعتی ۱۳۷۰−۷۸کوتاه و نیمه بلند--
پلی اکریل ۱۳۶۹−۷۰۳۵ دقیقهرنگی-
فولاد مبارکه ۱۳۶۹دو نسخه ۱۷و۷۰ دقیقه ایرنگی-
طرح گناوه ۱۳۸۰−۸۱۴۵ دقیقهرنگیبرنده جایزه اولین جشنواره فیلم‌های کوتاه و جشنواره رشد
گاز، آتش، باد ۱۳۶۳−۶۵۴۵ دقیقهرنگیبرنده جایزه بخش جغرافیا از جشنواره رشد
حدود ۷۰ مستند صنعتی و تبلیغاتی ۱۳۵۵−۶۳---
دوربین ۱۳۵۴−۵۵-سینماییناتمام
شیخ‌نشین فجیره ۱۳۵۴--ناتمام
کویت ۱۳۵۴--ناتمام
دوبی ۱۳۵۴۴۵ دقیقهرنگی-
صبح روز چهارم ۱۳۵۰−۵۱-سینماییبرنده ۶ جایزه از جشنواره سپاس
پیکان ۱۳۴۸۲۲ دقیقهرنگی-
حماسه روستازاده گرگانی یا اون شب که بارون اومد ۱۳۴۷۳۵ دقیقهسیاه و سفیدبرنده جایزه بزرگ سومین جشنواره بین‌المللی فیلم تهران به عنوان بهترین فیلم کوتاه به مفهوم مطلق
نوروز ۱۳۴۶--ناتمام
آخرین گل ۱۳۴۶--ناتمام
قلعه ۱۳۴۴−۵۹۱۸ دقیقهسیاه و سفیدبرنده جایزه فیپرشی از جشنواره کراکو لهستان(۱۹۸۱)، فیلم برگزیده جشنواره میلاد
تهران پایتخت ایران است ۱۳۴۴−۵۹۱۸ دقیقهسیاه و سفیدبه نمایش درآمده در جشنواره‌های میلاد (اولین جشنواره سینمایی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۵۹)، کراکو، مسکو، لایپزیک، فلورانس و کلکته
ندامتگاه ۱۳۴۴۱۱ دقیقهسیاه و سفید-
بوم سیمین ۱۳۴۴۱۸ دقیقهسیاه و سفید-
آئینه‌ها ۱۳۴۳۱۰ دقیقهسیاه و سفیدبرنده دیپلم افتخار از جشنواره مدارس سینمایی جهان در توکیو(۱۹۶۵)

ترجمه
  • گزیده داستان‌های نویسندگان معاصر ایتالیا، به همراه فیروزه مهاجر.

نگارخانه

پانویس
  1. صبا زواره‌ای-پژوهشگر هنر (۲۹ اسفند ۱۳۹۶). «دخالت در روایت‌های رسمی، مستندهای کامران شیردل در لندن». بی‌بی‌سی فارسی.
  2. «کامران شیردل به روایت کامران شیردل / «فیلم‌سازی درس ندارد»». ایسنا. ۲۳ آذر ۱۳۹۲.
  3. پرویز جاهد (۲۰ خرداد ۱۳۹۰). «مستندهای کامران شیردل در لندن». بی‌بی‌سی فارسی.
  4. «تنهایی اول(کامران شیردل)». پایگاه خبری فیلم کوتاه. ۲ فروردین ۱۳۸۴.
  5. «کامران شیردل نشان شوالیه فرهنگ و هنر ایتالیا را گرفت». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۹.
  6. «جایزه شوالیه هنر ایتالیا برای کامران شیردل». رادیو زمانه. ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۹.

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کامران شیردل موجود است.

پیوند به بیرون

کامران شیردل در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.