تیم ملی فوتبال زنان آلمان

تیم ملی فوتبال زنان آلمان (به آلمانی: Deutsche Fußballnationalmannschaft der Frauen) نمایندهٔ زنان کشور آلمان در ردهٔ ملی است. این تیم زیر نظر فدراسیون فوتبال آلمان (اختصاری DFB) قرار دارد و پیش‌تر با نام آلمان غربی شناخته می‌شد. این تیم نخستین بازی بین‌المللی خود را در سال ۱۹۸۲ انجام داد. پس از اتحاد دو آلمان در سال ۱۹۹۰، اعضای این تیم به عنوان «تیم ملی جمهوری فدرال آلمان» باقی ماند. تیم فوتبال زنان آلمان یکی از موفق‌ترین تیم‌های فوتبال زنان به‌شمار می‌آید. این تیم دارای دو قهرمانی جهان در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ است. آلمان تنها کشوری است که در هر دو ردهٔ مردان و زنان قهرمان جهان شده‌است. تیم آلمان در هشت دوره از یازده دورهٔ مسابقات فوتبال زنان اروپا از جمله شش دورهٔ پیاپی اخیر این رقابت‌ها قهرمان شده‌است. همچنین آلمان تنها کشوری است که در هر دو ردهٔ مردان و زنان در جام ملت‌های اروپا به مقام قهرمانی رسیده‌است. تیم فوتبال زنان آلمان دارای سه مدال برنز و یک طلا در المپیک است که به ترتیب در سال‌های ۲۰۰۰، ۲۰۰۴، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۶ بدست آمده‌اند. بیرگیت پرینتس رکورد بیشترین حضور و بیشترین گل زده در این تیم را در اختیار دارد. وی همچنین سه بار برندهٔ جایزهٔ بازیکن سال فوتبال جهان شده و دومین گلزن برتر جام جهانی فوتبال زنان در دنیا است.

آلمان
لقبDie Nationalelf
(تیم ملی)
فدراسیونفدراسیون فوتبال آلمان
(Deutscher Fußball-Bund, DFB)
کنفدراسیونیوفا (اروپا)
سرمربیمارتینا فوس-تکلنبرگ
کاپیتانالکساندرا پاپ
بیشترین بازی ملیبیرگیت پرینتس (۲۱۴)
بیشترین گل ملیبیرگیت پرینتس (۱۲۸)
کد فیفاGER
رده‌بندی فیفا۲ (۲۷ مارس ۲۰۲۰)[1]
برترین رده در فیفا۱[1] (اکتبر ۲۰۰۳–اکتبر ۲۰۰۷، دسامبر ۲۰۱۴–ژوئن ۲۰۱۵، مارس ۲۰۱۷)
پایین‌ترین رده در فیفا۳[1] (مارس ۲۰۱۸)
لباس اول
لباس دوم
نخستین بازی ملی
 آلمان غربی ۵–۱ سوئیس 
(کوبلنتس، آلمان غربی؛ ۱۰ نوامبر ۱۹۸۲)
بهترین پیروزی
 آلمان ۱۷–۰ قزاقستان 
(ویسبادن، آلمان؛ ۱۹ نوامبر ۲۰۱۱)
بدترین شکست
 ایالات متحده آمریکا ۶–۰ آلمان 
(دکیتر، ایالات متحده آمریکا؛ ۱۴ مارس ۱۹۹۶)
جام جهانی فوتبال زنان
حضور۸ (نخستین ۱۹۹۱)
بهترین نتیجهقهرمانی (۲بار) (۲۰۰۳ و ۲۰۰۷)
جام ملت‌های اروپای زنان
حضور۱۰ (نخستین ۱۹۸۹)
بهترین نتیجهقهرمانی (۸بار) (۱۹۸۹، ۱۹۹۱، ۱۹۹۵، ۱۹۹۷، ۲۰۰۱، ۲۰۰۵، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳)
فوتبال المپیک زنان
حضور۵ (نخستین ۱۹۹۶)
بهترین نتیجهمدال طلا (۱بار) (۲۰۱۶)
تیم ملی فوتبال زنان آلمان در سال ۲۰۱۲

فوتبال زنان در آلمان غربی با شک و تردیدهای زیادی همراه بوده‌است و مسابقات رسمی بین‌المللی توسط فدراسیون این کشور تا سال ۱۹۷۰ ممنوع بود. در آلمان شرقی تیم ملی زنان عملاً وجود نداشت و تنها یک بازی در سال ۱۹۹۰ انجام داد. تیم ملی فوتبال زنان آلمان پس از قهرمانی در سال ۲۰۰۳ محبوبیت بسیاری پیدا کرد. این تیم در همین سال به عنوان تیم ورزشی سال آلمان شناخته شد. زیلویا ناید پس از پنج سال دستیاری تینا توینه سرمربیگری این تیم را از سال ۲۰۰۵ بر عهده گرفت. پس از ناید و در اوت ۲۰۱۶ اشتفی جونز این سمت را عهده‌دار شد. از ژوئن ۲۰۱۵ آلمان در ردهٔ دوم رده‌بندی جهانی فیفا قرار گرفته‌است.

تاریخچه

تاریخ اولیه

در سال ۱۹۵۵ دی‌اف‌بی فوتبال زنان را در تمامی باشگاه‌های آلمان غربی ممنوع کرد. این فدراسیون در توضیح خود عنوان کرد که «این ورزش رزمی و اساساً با طبیعت زنان بیگانه است» و «روح و بدن زنان ناگزیر آسیب و رنج می‌برد». به علاوه «نمایش بدن ناقض آداب و نجابت است».[2][3][4]

با وجود این ممنوعیت، بیش از ۱۵۰ مسابقهٔ بین‌المللی غیررسمی بین سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ انجام شد.[5] در ۳۰ اکتبر ۱۹۷۰ این ممنوعیت از فوتبال زنان در مجمع سالانه دی‌اف‌بی برداشته شد.[6]

فدراسیون‌های فوتبال دیگر کشورها تیم رسمی زنان را پیش از آلمان شکل داده بودند و فدراسیون آلمان سال‌های زیادی در بخش فوتبال زنان غایب بود. در سال ۱۹۸۱ از هورست آر. اشمیت مقام رسمی دی‌اف‌بی برای فرستادن تیمی به مسابقات دعوتی جهانی زنان دعوت شد. اشمیت این درخواست را پذیرفت، اما این واقعیت را پنهان کرد که آلمان غربی تیم رسمی در آن زمان ندارد.[7] برای جلوگیری از نتایج تحقیرآمیز، دی‌اف‌بی قهرمان باشگاه‌های آلمان غربی، اس وی برگیش گلادباخ ۰۹، را فرستاد تا قهرمانی را بدست آورد.[8][9][10] با توجه به ضرورت وجود تیم زنان، فدراسیون فوتبال آلمان تیم ملی زنان آلمان غربی را در سال ۱۹۸۲ تأسیس کرد. هرمان نویبرگر، رئیس فدراسیون آلمان، گرو بیزانتس[ge 1] را که یک معلم در کالج ورزشی کلن بود منصوب کرد تا این تیم را راه‌اندازی کند.[7][11]

۱۹۸۲–۱۹۹۴: آغاز دشوار و اولین عناوین اروپایی

در سپتامبر ۱۹۸۲ بیزانتس دو دورهٔ آموزشی تشکیل داد و از آن‌ها اعضای تیم ۱۶ نفره خود را انتخاب کرد.[12] این تیم اولین بازی بین‌المللی خود را در ۱۰ نوامبر ۱۹۸۲ و در کوبلنتس انجام داد. بنا بر سنت تیم ملی فوتبال مردان آلمان، سوئیس به عنوان اولین حریف این تیم انتخاب شد.[13] دوریس کرس آیمن اولین گل این تیم را در ۲۵ دقیقه ابتدایی بازی به ثمر رساند. در نیمهٔ دوم زیلویا ناید ۱۸ ساله دو گل از پنج گل پیروزی ۵–۱ را به ثمر رساند. ناید در سال ۱۹۹۶ به سمت کمک مربی این تیم رسید و در سال ۲۰۰۵ نیز سمت سرمربیگری این تیم را بر عهده گرفت.[7]

آلمان غربی با پنج تساوی و یک باخت از راه‌یابی به نخستین دورهٔ مسابقات فوتبال زنان اروپا بازماند و در گروه خود سوم شد.[14] هدف اولیهٔ بیزانتس کم کردن شکاف این تیم با کشورهای اسکاندیناوی و ایتالیا و هدف درازمدت وی تبدیل شدن به قوی‌ترین تیم در اروپا بود. تأکید او بر مهارت‌های پایه‌ای و احتیاج به یک برنامه مؤثر برای جوانان بود.[15] از سال ۱۹۸۵ بیزانتس به‌طور فزاینده‌ای به دعوت بازیکنان جوان پرداخت اما در ابتدا با عدم موفقیت دوبارهٔ آلمان غربی برای حضور در مرحله پایانی مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۸۷ با موفقیت اندکی در تحقق این اهداف روبرو شد.[16]

تیم ملی آلمان غربی بدون شکست و بدون گل خورده جواز حضور در رقابت‌های اروپایی فوتبال زنان ۱۹۸۹ را برای اولین بار بدست آورد.[17] این مسابقات در خانه و در خاک آلمان غربی انجام شد.[18] مسابقه نیمه‌نهایی در مقابل تیم ملی فوتبال زنان ایتالیا اولین مسابقهٔ بین‌المللی فوتبال زنان بود که از تلویزیون آلمان به‌طور زنده پخش شد.[19] نتیجه این مسابقه با ضربات پنالتی مشخص شد. دروازه‌بان، ماریون ایسبرت، سه پنالتی را مهار کرد و گل پیروزی را نیز خود از روی نقطهٔ پنالتی به ثمر رساند. آلمان غربی در ۲ ژوئیه ۱۹۸۹ در بازی فینال در اسنابروک به مصاف نروژ رفت و در مقابل چشمان ۲۲٬۰۰۰ تماشاگر، تیم محبوب نروژ را با نتیجهٔ ۴–۱ و با گل‌های اوزولا لون، هایدی مور و آنگلیکا فرمان شکست داد. این پیروزی اولین عنوان بین‌المللی این تیم را رقم زد.[20]

پس از اتحاد آلمان در سال ۱۹۹۰، فدراسیون فوتبال آلمان شرقی به دی‌اف‌بی (فدراسیون آلمان غربی) پیوست. تیم ملی فوتبال زنان آلمان شرقی تنها یک مسابقهٔ بین‌المللی رسمی انجام داد که در یک دیدار دوستانه و با تیم ملی فوتبال زنان چکسلواکی در تاریخ ۹ مه ۱۹۹۰ و در مقابل ۸۰۰ نفر تماشاگر در شهر پوتسدام انجام شد و این بازی را با نتیجهٔ ۳–۰ باخت.[21] تیم متحد شدهٔ دو آلمان در مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۱ از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد.[22] آلمان پس از برد تمامی بازی‌های گروهی دور انتخابی، بار دیگر در نیمه‌نهایی روبه‌روی ایتالیا قرار گرفت و این بار ۳–۰ پیروز شد.[23] در ۱۴ ژوئیه ۱۹۹۱ تیم آلمان یک بار دیگر در فینال در مقابل تیم نروژ قرار گرفت. این دیدار به وقت‌های اضافه کشید که هایدی مور و زیلویا ناید گل‌های تیم آلمان را به ثمر رساندند و یک بار دیگر، این تیم را با نتیجه ۳–۱ پیروز کردند.[24]

در نوامبر سال ۱۹۹۱ تیم آلمان در اولین جام جهانی زنان که در چین برگزار می‌شد، شرکت کرد. این تیم با بدست آوردن سه پیروزی مقابل نیجریه، تایوان و ایتالیا بدون دریافت حتی یک گل به یک‌چهارم نهایی راه یافت.[25][26][27] زیلویا ناید اولین گل تیم آلمان را در جام جهانی در تاریخ ۱۷ نوامبر ۱۹۹۱ مقابل تیم نیجریه به ثمر رساند. آلمان موفق شد پس از وقت‌های اضافه با نتیجهٔ ۲–۱ دانمارک را شکست دهد.[28] اما در نیمه‌نهایی ۵–۲ نتیجه را به آمریکا واگذار کرد. تیم آمریکا در نهایت قهرمان این مسابقات شد.[29][30] تیم آلمان پس از باخت ۴–۰ مقابل سوئد در دیدار رده‌بندی به عنوان چهارمی رسید.[31]

تیم ملی فوتبال آلمان در دفاع از عنوان قهرمانی خود در مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۳ ناکام بود و پس از باخت به ایتالیا در ضربات پنالتی[32] و باخت ۳–۱ به دانمارک در دیدار رده‌بندی چهارم شد.[33] علی‌رغم نتایج ناامیدکننده، استعدادهای تازه‌ای همچون اشتفی جونز، مرن ماینارت و زیلکه روتنبرگ اولین حضور خود را در این مسابقات به ثبت رساندند و بعدها بازیکنان کلیدی تیم آلمان شدند.[34]

۱۹۹۵–۲۰۰۲: ناکامی در کسب قهرمانی در المپیک و جام جهانی

تیم آلمان در مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۵ پس از برد تمامی بازی‌های مرحلهٔ انتخابی و زدن ۵۵ گل،[35] با نتیجهٔ ۲–۶ (نتیجه مجموع رفت و برگشت) تیم انگلستان را در نیمه‌نهایی شکست داد[36] و بیرگیت پرینتس برای اولین بار در یک تورنمنت معتبر در سال ۱۹۹۵ موفق به گلزنی شد. در همین سال، آلمان سومین قهرمانی خود را در مسابقات فوتبال زنان اروپا بدست آورد. تیم آلمان در فینال مقابل تیم سوئد قرار گرفت. این بازی در ورزشگاه فریتز والتر شهر کایزرسلاوترن آلمان و در ۲۶ مارس ۱۹۹۵ انجام پذیرفت. تیم سوئد موفق به گلزنی در دقایق ابتدایی بازی شد. اما تیم آلمان موفق شد با گلزنی مرن ماینارت، بیرگیت پرینتس و بتینا ویگمن به بازی برگردد و این بازی را با نتیجهٔ ۳–۲ با پیروزی به پایان برساند.[37]

در جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۵ در کشور سوئد، تیم آلمان در مقابل میزبان اسکاندیناویایی خود شکست خورد.[38] با این وجود در گروه خود با شکست دادن ژاپن و برزیل موفق عمل کرد.[39] تیم آلمان در یک‌چهارم نهایی با نتیجهٔ ۳–۰ از سد انگلستان گذشت[40] و در نیمه‌نهایی چین را با گل دیرهنگام بتینا ویگمن با نتیجهٔ ۱–۰ شکست داد.[41] در ۱۸ ژوئن ۱۹۹۵ در استکهلم، تیم زنان آلمان برای اولین بار در فینال جام جهانی حضور پیدا کرد و در این بازی در مقابل تیم ملی فوتبال زنان نروژ با نتیجهٔ ۲–۰ شکست خورد و به مقام نایب‌قهرمانی رسید که این نتیجه بهترین نتیجهٔ جام جهانی آن‌ها تا آن زمان بود.[42]

فوتبال زنان اولین بار در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۹۶ آتلانتا به عنوان یکی از ورزش‌های المپیک شناخته شد.[43] بتینا ویگمن اولین گل آلمان را در بازی‌های المپیک و در اولین بازی در مقابل ژاپن به ثمر رساند که این بازی را آلمان با نتیجهٔ ۳–۲ برد. پس از باخت ۲–۳ در مقابل نروژ در دومین بازی گروهی و تساوی ۱–۱ در مقابل تیم ملی فوتبال زنان برزیل، آلمان با کسب تنها ۴ امتیاز و قرار گرفتن در ردهٔ سوم از این رقابت‌ها حذف شد.[44][45] گرو بیزانتس سرمربی این تیم پس از پایان این رقابت‌ها استعفا داد و دستیار وی تینا توینه سرمربیگری این تیم را بر عهده گرفت؛ زیلویا ناید نیز که در اواخر دوران بازیگری خود بود، به عنوان دستیار جدید این تیم منصوب شد.[46]

مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۷ به میزبانی کشورهای نروژ و سوئد اولین محک برای مربی جدید تینا توینه بود. تیم آلمان ۳–۰ تیم فنلاند را شکست داد و سپس ۲–۰ از سد اسلواکی گذشت. بعد از آن با باخت ۱–۳ به تیم نروژ، کار این تیم به دیدار پلی‌آف کشید و آلمان با شکست ۳–۰ ایسلند در بازی پلی‌آف موفق شد به عنوان تیم دوم از گروه خود صعود کند.[47] در مسابقات اروپایی این دوره، تیم آلمان پس از تساوی مقابل تیم‌های ایتالیا و نروژ و یک پیروزی در مقابل دانمارک در آخرین بازی گروه خود موفق به صعود به مرحلهٔ حذفی این رقابت‌ها شد. آن‌ها تیم سوئد را در تاریخ ۱۲ ژوئیه ۱۹۹۷ در دیدار نیمه‌نهایی با نتیجهٔ ۱–۰ شکست دادند و با برد ۲–۰ مقابل ایتالیا با گل‌های بیرگیت پرینتس و ساندرا مینرت به چهارمین قهرمانی خود رسیدند.[48]

تیم آلمان نتوانست به‌طور مستقیم به جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹ در کشور آمریکا راه پیدا کند؛ اما در مرحله حذفی (پلی‌آف) با شکست دادن اوکراین به جام جهانی صعود کرد.[49] آلمان بازی‌های جام جهانی را با تساوی در مقابل ایتالیا و برد مکزیک با نتیجهٔ ۶–۰ آغاز کرد. تیم ملی زنان آلمان در آخرین بازی گروهی خود مقابل برزیل با دریافت گل تساوی در آخرین دقایق بازی، این دیدار را با نتیجهٔ ۳–۳ به اتمام رساند و موفق نشد به عنوان تیم اول صعود کند و به همین علت می‌بایست با تیم میزبان در یک‌چهارم نهایی روبرو می‌شد.[50] تیم آلمان در حضور ۵۴٬۶۴۲ نفر تماشاگر در ورزشگاه فدکس‌فیلد که در میان آن‌ها بیل کلینتون نیز حضور داشت، به زمین رفت که این میزان جمعیت بیشترین تعداد تماشاچی بود که این تیم تا به حال در مقابل آن‌ها بازی کرده بود. با وجود اینکه آن‌ها در بازی دو بار از حریف خود پیش افتادند اما این دیدار را با نتیجهٔ ۲–۳ به آمریکا واگذار کردند و تیم زنان آمریکا در نهایت قهرمان شد.[51][52][53]

تیم فوتبال زنان آلمان در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی حضور داشت و هر سه بازی خود را در مقابل استرالیا، برزیل و سوئد پیروز شد.[54] آلمان در دیدار نیمه‌نهایی مقابل نروژ پرقدرت ظاهر شد، اما با گل‌به‌خودی تینا ووندرلیش در دقیقه هشتاد نتیجه را ۰–۱ واگذار کرد.[55] آن‌ها در دیدار رده‌بندی برزیل را با گل‌های رناته لینگور و بیرگیت پرینتس با نتیجه ۲–۰ شکست دادند و به مدال برنز دست یافتند.[56] این اولین مدال المپیک برای فوتبال آلمان پس از سال ۱۹۸۸ بود که تیم مردان در آن زمان به مدال برنز دست یافته بودند.[57]

در سال ۲۰۰۱، آلمان مسابقات فوتبال زنان اروپا را میزبانی می‌کرد.[58] این تیم با برد مقابل سوئد، روسیه و انگلیس در مرحلهٔ گروهی[59][60][61] و همچنین شکست ۱–۰ نروژ با یک ضربهٔ سر شیرجه‌ای زاندرا اسمیزک در دیدار نیمه‌نهایی موفق شد به فینال راه یابد.[62] تیم آلمان در ۷ ژوئیه ۲۰۰۱ دراولم به مصاف سوئد رفت که این بازی در هوای بارانی، پس از نود دقیقه بدون گل پایان یافت و به وقت‌های اضافه کشیده شد. کلاودیا مولر گل طلایی این بازی را برای آلمان به ثمر رساند و این تیم پنجمین عنوان قهرمانی خود را بدست آورد.[58]

۲۰۰۳ تاکنون: دو قهرمانی پیاپی در جام جهانی و اولین قهرمانی در المپیک
تیم آلمان در حال بازی با تیم ملی فوتبال زنان سوئد در فینال جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۳ .

تیم ملی فوتبال زنان آلمان در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۳ در کشور ایالات متحده آمریکا با کانادا، ژاپن و آرژانتین هم‌گروه شد و پس از پیروزی در هر سه بازی گروهی خود[63][64][65] تیم روسیه را در یک‌چهارم نهایی با نتیجهٔ ۷–۱ شکست داد.[66] آلمان بار دیگر رو در روی تیم ملی آمریکا قرار گرفت. کرستین گرفریکس پس از گذشت ۱۵ دقیقه گل زد و دروازه‌بان آلمان زیلکه روتنبرگ چندین موقعیت گلزنی را از حریف گرفت. در وقت‌های تلف‌شدهٔ بازی، مرن ماینارت و بیرگیت پرینتس پیروزی ۳–۰ آلمان را رقم زدند.[67] آلمان در فینال جام جهانی در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۳ در لس آنجلس مقابل تیم سوئد قرار گرفت. سوئدی‌ها در ابتدای بازی از حریف خود پیش افتادند؛ اما پس از مدت کوتاهی از شروع نیمهٔ دوم، مرن ماینارت نتیجه را مساوی کرد و بازی به وقت اضافه کشیده شد. در نهایت، نیا کانزر با یک ضربهٔ سر گل طلایی و پیروزی‌بخش آلمان را در دقیقهٔ ۹۸ به ثمر رساند و تیم زنان آلمان را برای اولین بار به عنوان قهرمانی جهان رساند.[68][69] بیرگیت پرینتس به عنوان بهترین بازیکن و بهترین گلزن این رقابت‌ها شناخته شد.[70]

تیم آلمان در المپیک ۲۰۰۴ آتن با برد مقابل چین و مکزیک، کار خود را در مرحله گروهی به عنوان سرگروه به پایان رساند. آن‌ها نیجریه را در یک‌چهارم نهایی با نتیجهٔ ۲–۱ شکست دادند، اما در نیمه‌نهایی مقابل آمریکا نتیجه را پس از گذشت وقت‌های اضافه ۱–۲ واگذار کردند. در دیدار رده‌بندی آلمان موفق شد با گل رناته لینگور دومین مدال برنز المپیک را به‌دست‌آورد و کار خود را به عنوان تیم سوم به پایان برساند.[71]

در مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۰۵ که در کشور انگلستان برگزار می‌شد، آلمان توانست با پیروزی مقابل تیم‌های نروژ، ایتالیا و فرانسه در دور اول، به نیمه‌نهایی صعود کند[72][73][74] و در نیمه نهایی فنلاند را با نتیجهٔ ۴–۱ شکست دهد.[75] در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۵ آلمان برای بار سوم در فینال مسابقات فوتبال زنان اروپا مقابل تیم نروژ قرار گرفت و موفق شد با گلزنی اینکا گرینگز، رناته لینگور و بیرگیت پرینتس با نتیجهٔ ۳–۱ پیروز این بازی شود و ششمین عنوان اروپایی خود را به دست آورد.[76][77] پس از این تورنمنت، تینا توینه سرمربی این تیم کنار رفت و دستیار او زیلویا ناید سرمربیگری این تیم را بر عهده گرفت.[46]

نادین آنگرر یک پنالتی را در فینال جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۷ مهار کرد. (تصویر مربوط به مهار پنالتی)

آلمان با در دست داشتن عنوان قهرمانی جهان، بازی افتتاحیهٔ جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۷ در کشور چین را مقابل آرژانتین برگزار کرد که با برتری ۱۱–۰ آلمان به پایان رسید.[78] پس از تساوی بدون گل مقابل انگلستان و برد ۲–۰ مقابل ژاپن، تیم آلمان کره شمالی را در یک‌چهارم نهایی با نتیجهٔ ۳–۰ شکست داد و با نتیجه‌ای مشابه مقابل نروژ در دیدار نیمه‌نهایی به پیروزی رسید که گل‌های این بازی را کرستین اشتیگمان، مارتینا مولر و یک گل به خودی از بازیکنان نروژ به ثمر رساندند. در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷ در شهر شانگهای، آلمان به مصاف تیم برزیل رفت. در دقایق نخست نیمهٔ دوم، بیرگیت پرینتس تیم آلمان را از حریف خود پیش انداخت[79] و دروازه‌بان نادین آنگرر پنالتی مارتا را مهار کرد.[80] سیمونه لاودر در دقیقهٔ ۸۶ برای آلمان گلزنی کرد و موجب پیروزی ۲–۰ آلمان شد. تیم ملی زنان آلمان، اولین تیم در تاریخ جام جهانی فوتبال هر دو ردهٔ زنان و مردان بود که بدون دریافت هیچ گلی قهرمان جام جهانی شد و همچنین اولین تیم فوتبال زنان بود که از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد. بیرگیت پرینتس با ۱۴ گل زده برترین گلزن این تورنمنت شناخته شد.[81]

در بازی افتتاحیهٔ المپیک ۲۰۰۸ پکن به مانند فینال جام جهانی ۲۰۰۷، آلمان مقابل برزیل قرار گرفت و به تساوی ۰–۰ رضایت داد.[82] پس از آن آلمان تیم‌های نیجریه و کره شمالی را شکست داد و موفق شد به یک چهارم نهایی صعود کند[83][84] و سوئد را در آن دیدار با نتیجهٔ ۲–۰ در وقت‌های اضافه شکست دهد.[85] در نیمه‌نهایی تیم زنان آلمان بار دیگر مقابل برزیل قرار گرفت. بیرگیت پرینتس در دقیقهٔ دهم این بازی موفق به گلزنی شد، اما تیم آلمان این بازی را پس از سه ضد حمله از برزیل در نیمهٔ دوم با نتیجهٔ ۱–۴ واگذار کرد. آلمان در دیدار رده‌بندی ژاپن را با نتیجهٔ ۲–۰ شکست داد تا به مدال برنز دست یابد. هر دو گل این بازی را فاتمیر بایرامای به ثمر رساند.[86] سومین شکست پیاپی آلمان در نیمه‌نهایی از دیدگاه بازیکنان و رسانه‌های آلمان ناامیدکننده بود[87] و عملکرد این تیم و سرمربی آن، زیلویا ناید، در رسانه‌ها شدیداً مورد انتقاد قرار گرفت.[88]

آلمان برای مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۰۹ در کشور فنلاند انتخاب شد و تمامی بازی‌های خود را با پیروزی و ۳۸ گل زده به پایان رساند. آن‌ها در مرحلهٔ گروهی تیم‌های نروژ، فرانسه و ایسلند را شکست دادند و به یک‌چهارم نهایی صعود کردند. در دیدار یک چهارم نهایی ایتالیا را ۲–۰ مغلوب کردند و در دیدار نیمه‌نهایی نروژ را با نتیجهٔ ۳–۱ شکست دادند. در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۹، آلمان تیم انگلستان را ۶–۲ شکست داد تا به هفتمین عنوان قهرمانی اروپایی خود دست یابد. بیرگیت پرینتس و اینکا گرینگز هر یک دو گل زدند و ملانی بیرینگر و کیم کولیگ نیز هر یک موفق به زدن یک گل شدند.[89] گرینگز موفق شد عنوان برترین گلزن را از سال ۲۰۰۵ حفظ و آن را تکرار کند.[90] این در حالی بود که تیم آلمان نوار بردهای خود در مسابقات فوتبال زنان اروپا را به ۱۹ مسابقه از سال ۱۹۹۷ رساند.[91]

فارا ویلیامز با زدن یک ضربه پنالتیِ خلاف جهت، آرام و دور از دستان نادین آنگرر در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۵ باعث شد آلمان برای اولین بار به انگلستان ببازد.[92]

در سال ۲۰۱۱ آلمان میزبان جام جهانی بود. تیم ملی فوتبال آلمان ۳ بازی خود را در مرحلهٔ گروهی در مقابل تیم‌های کانادا، فرانسه و نیجریه با پیروزی پشت سر گذاشت. در یک‌چهارم نهایی ژاپن با گل کارینا مارویاما تیم آلمان را شکست داد که بدین ترتیب نوار شانزده بازی بدون باخت آن‌ها در جام جهانی پاره شد.[93] در نتیجه آلمان در جمع دو تیم برتر یوفا قرار نگرفت و از راه یافتن به المپیک ۲۰۱۲ بازماند.[94]

در مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۱۳ در کشور سوئد، آلمان‌ها با پیروزی ۱–۰ مقابل نروژ ششمین عنوان قاره‌ای متوالی خود را پس از سال ۱۹۹۳ بدست آوردند. دروازه‌بان نادین آنگرر که موفق به مهار دو پنالتی در فینال شده بود، به عنوان بهترین بازیکن این مسابقات شناخته شد.[95][96]

در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۵ در کشور کانادا، آلمان دوباره در میان چهار تیم برتر قرار گرفت. تیم آلمان در سال ۲۰۱۵ در مرحله گروهی بازی‌های جام جهانی فوتبال زنان با تیمهای نروژ، تایلند و ساحل عاج هم گروه بود. اولین بازی این تیم در ۷ ژوئن ۲۰۱۵ و در مقابل تیم ساحل عاج بود که زنان آلمان این بازی را با نتیجهٔ ۱۰–۰ بردند. دومین بازی آن‌ها در ۱۱ ژوئن بود که در برابر تیم ملی فوتبال زنان نروژ قرار گرفتند. این بازی با تساوی ۱–۱ به پایان رسید. سومین بازی این تیم در ۱۵ ژوئن بود که آن‌ها موفق شدند تیم تایلند را با نتیجهٔ ۴–۰ شکست دهند. در پایان بازی‌های گروهی، تیم آلمان با سه برد، ۷ امتیاز و تفاضل گل ۱۴+ به عنوان تیم صدرنشین به مرحلهٔ حذفی رقابت‌ها صعود کرد. در مرحلهٔ یک چهارم نهایی، آن‌ها در مقابل تیم فرانسه قرار گرفتند و گل اول بازی را لوییزا نسیب برای فرانسه در دقیقهٔ ۶۴ بازی به ثمر رساند. پس از آن گل تساوی را زیلیا ششیچ در دقیقهٔ ۸۴ وارد دروازه تیم فرانسه کرد تا بازی به وقت‌های اضافه کشیده شود. در پایان وقت‌های اضافه، دو تیم کار را با نتیجه ۱–۱ به پایان رساندند تا ضربات پنالتی نتیجه بازی را مشخص کند. در ضربات پنالتی تیم آلمان موفق شد با نتیجه ۵–۴ از سد فرانسه بگذرد.[97]

آن‌ها در دیدار نیمه‌نهایی در مقابل آمریکا قرار گرفتند و زیلیا ششیچ که بهترین بازیکن این رقابت‌ها نیز شد، ضربهٔ پنالتی را از دست داد. پس از آن کارلی لوید و کلی اوهارا گلزنی کردند تا آمریکا این بازی را پیروز شود.[98] در دیدار رده‌بندی آلمانی‌ها برای اولین بار و پس از ۲۱ مسابقه به تیم انگلستان باختند. فارا ویلیامز گل پیروزی انگلیس را در وقت اضافه و از روی نقطهٔ پنالتی به ثمر رساند.[99] تیم آلمان با قرار گرفتن در ردهٔ چهارم به کار خود در این دوره از مسابقات پایان داد.

تیم زنان آلمان در المپیک ۲۰۱۶ ریو در اولین بازی خود در مرحلهٔ گروهی در مقابل تیم زیمبابوه قرار گرفت که موفق شد این بازی را با پیروزی ۶–۱ پشت سر بگذارد.[100] آن‌ها در دومین بازی خود در مرحلهٔ گروهی با تیم زنان استرالیا بازی کردند که این دیدار با تساوی ۲–۲ به پایان رسید.[101] بازی بعدی آن‌ها در مقابل تیم کانادا بود که این دیدار را با نتیجهٔ ۱–۲ به این تیم واگذار کردند[102] تا تیم آلمان با مجموع چهار امتیاز و تفاضل گل ۴+ به عنوان تیم دوم گروه خود به مرحلهٔ بعدی برود.[103] تیم آلمان در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۶ در مرحلهٔ حذفی و در بازی یک چهارم نهایی مقابل چین قرار گرفت و موفق شد این تیم را با تک گل ملانی بیرینگر در دقیقهٔ ۷۶ بازی با نتیجهٔ ۱–۰ شکست دهد و بدین ترتیب به نیمه‌نهایی این مسابقات رفت.[104]

بازیکنان آلمان در فینال المپیک ۲۰۱۶ با پرچم آلمان.

آلمان در دیدار نیمه‌نهایی بار دیگر در برابر تیم کانادا قرار گرفت و موفق شد این تیم را با گل‌های ملانی بیرینگر در دقیقهٔ ۲۱ و سارا دیبریتز در دقیقهٔ ۶۰ با نتیجهٔ ۲–۰ شکست دهد و به فینال این رقابت‌ها راه یابد.[105] در دیدار نهایی که در تاریخ ۱۹ اوت ۲۰۱۶ انجام شد تیم زنان آلمان با سوئد بازی کرد. در ابتدا آلمان موفق شد اولین گل دیدار را توسط جنیفر ماروشسان در دقیقهٔ ۴۸ به ثمر برساند. پس از آن دومین گل آلمان توسط بازیکن خودی تیم سوئد لیندا سمبرنت و در دقیقهٔ ۶۲ به ثمر رسید. استینا بلکستنیوس تنها گل تیم سوئد را در دقیقهٔ ۶۷ وارد دروازهٔ آلمان کرد تا تیم آلمان این دیدار را با نتیجهٔ ۲–۱ به پایان برساند و قهرمان المپیک ۲۰۱۶ شود.[106] این اولین قهرمانی تیم فوتبال زنان آلمان در رقابت‌های المپیک بود.[107]

پیشینهٔ مسابقات و رده‌بندی جهانی

جام جهانی

تیم ملی فوتبال زنان آلمان یکی از موفق‌ترین تیم‌های ملی در جام جهانی فوتبال زنان است که دو بار عنوان قهرمانی این رقابت‌ها را به‌دست آورده و یک بار نیز نایب قهرمان این رقابت‌ها شده‌است.[108] تیم آلمان قهرمانی‌های خود را در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ به‌دست آورده‌است.[69][109] این تیم در اولین حضور خود در جام جهانی ۱۹۹۱ موفق به کسب ردهٔ چهارم این مسابقات شد.[110] در سال ۱۹۹۵ آن‌ها به فینال جام جهانی راه پیدا کردند اما مقابل نروژ مغلوب شدند.[111] بدترین نتیجهٔ آن‌ها در جام جهانی در سال‌های ۱۹۹۹ مقابل تیم آمریکا[112] و ۲۰۱۱ مقابل ژاپن[93] بوده‌است که هر دو باعث حذف آلمان در یک چهارم نهایی شده‌اند. در مجموع تیم آلمان تا به حال سه بار موفق به حضور در فینال و پنج بار حضور در نیمه‌نهایی جام جهانی زنان شده‌است. آن‌ها در تمامی دوره‌های جام جهانی زنان حضور داشته‌اند و دارای رکورد ۲۶–۵–۸ (برد-مساوی-باخت) هستند.[81]

سال نتیجه بازی برد تساوی* باخت گل زده گل خورده
۱۹۹۱مقام چهارم۶۴۰۲۱۳۱۰
۱۹۹۵نایب قهرمان۶۴۰۲۱۳۶
۱۹۹۹یک چهارم نهایی۴۱۲۱۱۲۷
۲۰۰۳قهرمان۶۶۰۰۲۵۴
۲۰۰۷قهرمان۶۵۱۰۲۱۰
۲۰۱۱مقام چهارم۴۳۰۱۷۴
۲۰۱۵مقام چهارم۷۳۲۲۲۰۶
۲۰۱۹یک چهارم نهایی۵۴۰۱۱۰۲
مجموع۸/۸۴۴۳۰۵*۹۱۲۱۳۹
*تساوی‌ها با احتساب ضربات پنالتی است.
** پس‌زمینهٔ طلایی نشانگر قهرمانی در تورنومنت است.
***حاشیهٔ قرمز اشاره به برگزاری میزبانی در خانه است.

بازی‌های المپیک
تیم ملی فوتبال زنان آلمان پیش از بازی با تیم زیمبابوه در المپیک ۲۰۱۶.

قهرمانی المپیک تنها عنوان بین‌المللی بود که تیم ملی فوتبال زنان آلمان تا سال ۲۰۱۶ نتوانسته بود به آن دست پیدا کند. فوتبال زنان برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ در بازی‌های المپیک آغاز به کار کرد و بتینا ویگمن اولین گل المپیکی تیم زنان آلمان را در اولین بازی آن‌ها در این مسابقات در مقابل تیم ژاپن در دقیقهٔ ۵ این دیدار به ثمر رساند؛[113] با وجود این، تیم آلمان از صعود به مرحلهٔ حذفی بازماند و در مرحلهٔ گروهی از دور رقابت‌ها کنار رفت.[114] چهار سال پس از آن تیم آلمان موفق شد مدال برنز فوتبال بازی‌های المپیک ۲۰۰۰ را بدست آورد.[115] آن‌ها این عنوان را در المپیک‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ نیز تکرار کردند.[71][116]

تیم فوتبال زنان آلمان تا سال ۲۰۰۸ موفق به حضور در تمامی دوره‌های المپیک شده بود. اما آن‌ها به خاطر استفادهٔ یوفا از نتایج جام جهانی ۲۰۱۱ برای صعود و با توجه به اینکه آلمان در آن مسابقات پایین‌تر از تیم‌های فرانسه و سوئد قرار گرفت از حضور در المپیک ۲۰۱۲ بازماندند.[117] تیم ملی فوتبال زنان آلمان تیم سوئد را در فینال المپیک ریو ۲۰۱۶ شکست داد تا اولین مدال طلای تاریخ خود را در رقابت‌های المپیک بدست آورد.[118]

سال نتیجه بازی برد تساوی باخت گل زده گل خورده
۱۹۹۶دور اول۳۱۱۱۶۷
۲۰۰۰مقام سوم۵۴۰۱۸۲
۲۰۰۴مقام سوم۵۴۰۱۱۴۳
۲۰۰۸مقام سوم۶۴۱۱۷۴
۲۰۱۲انتخاب نشد
۲۰۱۶قهرمان۶۴۱۱۱۴۶
۲۰۲۰صعود نکرد.
مجموع۵/۷۲۵۱۷۳۵۴۹۲۱

جام آلگاروه
تیم ملی زنان آلمان پیش از بازی با تیم چین در آلگاروه ۲۰۱۵
نوشتار اصلی: جام آلگاروه

تیم ملی فوتبال زنان آلمان در ۱۱ دورهٔ جام معتبر آلگاروه که هر ساله در ماه مارس و در ساحل جنوبی کشور پرتغال انجام می‌شود، شرکت کرده‌است. سال ۲۰۰۲ اولین دوره‌ای بود که زنان آلمان در جام آلگاروه حضور پیدا کرد. این تیم در سال ۲۰۰۶ اولین عنوان قهرمانی خود را در این جام بدست آورد.[119][120] در سال ۲۰۰۸ و در بازی افتتاحیه نتیجه را ۱–۰ به تیم دانمارک واگذار کرد.[121][122] این اولین باخت آلمان پس از نوار ۱۵ بازی بدون شکست و اولین گل خورده پس از ۹ کلین شیت بود. آلمان در بازی‌های دوم و سوم خود موفق شد تیم فنلاند را ۰–۳ و تیم سوئد را ۰–۲ شکست دهد و در مسابقهٔ رده‌بندی مقابل تیم نروژ قرار بگیرد و نتیجه را ۲–۰ به این تیم واگذار کرد، که این نتیجه باعث شد ۱۰۲۲ دقیقه بسته بودن دروازهٔ نادین آنگرر دروازه‌بان آلمان پایان یابد. در اولین بازی نادین آنگرر درون دروازه نبود.[123] در سال ۲۰۰۹ تیم فوتبال زنان آلمان با بدست آوردن ۲ برد مقابل فنلاند و چین و دو باخت در مقابل سوئد و دانمارک در ردهٔ چهارم قرار گرفت. در سال ۲۰۱۰ یکبار دیگر با سه برد و بدون گل خورده در مقابل دانمارک، فنلاند و چین در مرحله گروهی به فینال رسید. در مسابقهٔ فینال تیم آلمان ۳–۲ به تیم آمریکا باخت.[124] اینکا گرینگز اولین گلزن آلمانی برتر این تورنومنت شد.[125] در سال ۲۰۱۱ از آنجایی که بوندس لیگا تا ۱۳ مارس ۲۰۱۱ در حال برگزاری بود و پس از آن نیاز به آماده کردن تیم برای جام جهانی بود، فدراسیون فوتبال آلمان تصمیم گرفت که در جام آلگاروه ۲۰۱۱ شرکت نکند. در سال ۲۰۱۲ زنان آلمان دومین عنوان قهرمانی خود را در جام آلگاروه به دست آوردند. آن‌ها در فینال ژاپن را با نتیجهٔ ۳–۴ شکست دادند.[126] زیلیا ششیچ که در مرحلهٔ گروهی یک گل به سوئد زده بود، در این بازی نیز به تنهایی سه گل را برای تیم آلمان به ثمر رساند.[127] او با شش گلی که در این تورنومنت به ثمر رساند گلزن برتر این مسابقات شد. در سال ۲۰۱۳ آلمان یک بار دیگر به فینال این رقابت‌ها رسید اما با نتیجهٔ ۲–۰ به آمریکا باخت. این نتیجه منجر به قطع زنجیرهٔ شکست‌ناپذیری آلمان (۲۲ بازی) شد. در سال ۲۰۱۴ فدراسیون فوتبال آلمان دعوت برای حضور در تورنومنت را قبول کرد. با گرفتن امتیاز در مرحلهٔ گروهی با اولین بازی‌های خود در مقابل ایسلند و چین به پیروزی رسید.[128][129] و پس از آن با بازی در مقابل نروژ و پیروزی ۱–۳ به فینال راه یافت[130] و ژاپن را با نتیجهٔ ۰–۳ شکست داد تا برای سومین بار قهرمان این رقابت‌ها شود.[131][132] در سال ۲۰۱۵ تیم آلمان اولین بازی خود را مقابل سوئد آغاز کرد. آلمان‌ها پس از خوردن ۲ گل در ۳ دقیقهٔ ابتدایی بازی، نظم تیمی خود را از دست دادند تا بازی با نتیجه ۴–۲ به نفع سوئد پایان یابد.[133] پس از آن آلمان بازی‌های خود را مقابل چین و برزیل با پیروزی پشت سر گذاشت و به دیدار رده‌بندی رسید و بار دیگر مقابل تیم سوئد قرار گرفت تا با پیروزی ۱–۲ مقابل زنان سوئد عنوان سومی این رقابت‌ها را از آن خود کند.[134][135] در سال ۲۰۱۶ تیم آلمان همچون تیم‌های دیگری نظیر آمریکا، انگلستان و فرانسه در جام آلگاروه ۲۰۱۶ شرکت نکرد[136] و به جای آن از ابتدای ماه مارس در جام شیبیلیوز که یک تورنومنت دعوتی چهارجانبه است شرکت کرد و نایب قهرمان شد.[137]

جام ملت‌های اروپا

آلمان موفق به حضور در دو دورهٔ ابتدایی مسابقات زنان جام یوفا در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۷ نشده‌است.[138] از سال ۱۹۸۹ تیم آلمان در تمامی دوره‌های این تورنومنت حضور داشته و رکورد ۸ قهرمانی در این مسابقات را بدست آورده‌است.[138] تیم زنان آلمان ۶ دورهٔ اخیر این رقابت‌ها را به‌طور پیاپی با عنوان قهرمانی و کسب نتایج ۳۲–۵–۲ (برد–تساوی–باخت) پشت سر گذاشته‌است. بدترین نتیجه‌ای که این تیم تا به حال در جام ملت‌های اروپا بدست آورده مقام پنجمی در سال ۲۰۱۷ بوده‌است.[138][139]

سال نتیجه بازی برد تساوی* باخت گل زده گل خورده
****۱۹۸۴صعود نکرد––––––
۱۹۸۷صعود نکرد––––––
۱۹۸۹قهرمان۳۲۱۰۸۳
۱۹۹۱قهرمان۳۳۰۰۱۲۲
۱۹۹۳مقام چهارم۳۱۱۱۹۴
۱۹۹۵قهرمان۳۳۰۰۱۴۴
۱۹۹۷قهرمان۵۳۲۰۶۱
۲۰۰۱قهرمان۵۵۰۰۱۳۱
۲۰۰۵قهرمان۵۵۰۰۱۵۲
۲۰۰۹قهرمان۶۶۰۰۲۱۵
۲۰۱۳قهرمان۶۴۱۱۶۱
۲۰۱۷یک چهارم نهایی۴۲۱۱۵۳
مجموع۱۰/۱۲۴۳۳۴*۶۳۹۳۲۴
*تساوی‌ها با احتساب ضربات پنالتی است.
**پس‌زمینهٔ طلایی نشانگر قهرمانی در تورنومنت است.
***حاشیهٔ قرمز اشاره به برگزاری میزبانی در خانه است.
****نبود پرچم اشاره به نبود کشور میزبان دارد؛ مسابقات به صورت رفت و برگشتی حذفی بوده‌است (به استثنای فینال ۱۹۹۵).

مسابقات چهار کشور

تیم فوتبال زنان آلمان تاکنون چهار بار در مسابقات چهار کشور که معمولاً در اوایل ژانویه و در کشور چین برگزار می‌شود شرکت داشته‌است. در سال ۲۰۰۲ آن‌ها نایب‌قهرمان این مسابقات شدند. در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ این تیم جایگاه سوم را از آن خود کرد. پس از سال ۲۰۰۷ آلمان در این مسابقات شرکت نکرده‌است.[140]

رده‌بندی فیفا برای تیم‌های ملی فوتبال زنان

تیم ملی زنان آلمان همواره از سال ۲۰۰۳ تا سال ۲۰۱۶ بین رده‌های ۱ تا ۳ جدول فیفا در نوسان بوده‌است.[141]

منحنی تغییر و تحول تیم ملی فوتبال زنان آلمان در رده‌بندی جهانی فیفا
  • نمودار بالا بر مبنای داده‌های فصلی فیفا است که آخرین داده‌ها مربوط به تاریخ ۲۲ ژوئن ۲۰۱۸ است.[142]

مربیان
هورشت هروبش سرمربی کنونی تیم ملی فوتبال زنان آلمان.

هورشت هروبش بازیکن پیشین تیم ملی مردان آلمان که هم‌اکنون سرمربی تیم ملی فوتبال زنان آلمان است. مربیان دارای مدرک مربیگری رسمی دی‌اف‌بی را خواهند داشت و از کارکنان رسمی فدراسیون آلمان خواهند بود.[143]

  • گرو بیزانتس اولین مربی تیم ملی فوتبال زنان آلمان بود. وی اولین تیم خود را در سپتامبر ۱۹۸۲ انتخاب کرد.[144] هم‌زمان وی به عنوان مربی ارشد برای مربیان دی‌اف‌بی از سال‌های ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۰ به آموزش مربیان پرداخت. بیزانتس تیم آلمان را به عنوان قهرمانی یوفا در سال‌های ۱۹۹۱، ۱۹۸۹ و ۱۹۹۵ رساند.[144] تحت رهبری بیزانتس آن‌ها موفق به کسب عنوان نایب‌قهرمانی جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۵ شدند. وی پس از حذف آلمان در دور اول مسابقات المپیک ۱۹۹۶ از سمت خود استعفا داد.[145] وی همراه با دستیار خود تینا توینه از سال ۱۹۸۳ یک سیستم کاوش تشکیل داده و مسئول طرح‌های جدید فدراسیون آلمان برای جوانان بود.[138]
  • تینا توینه کار خود را پس از بازی‌های المپیک ۱۹۹۶ به عنوان سرمربی جدید تیم زنان آلمان آغاز کرد. او اولین زنی بود که موفق به کسب بالاترین مدرک مربیگری در آلمان شد.[46] او به عنوان مربی، تیم آلمان را سه بار به عنوان قهرمانی اروپا در سال‌های ۲۰۰۱، ۱۹۹۷ و ۲۰۰۵ رسانده‌است.[146] در سال‌های حضور وی به عنوان سرمربی، آلمان به مدال برنز المپیک ۲۰۰۰[147] و ۲۰۰۴ دست یافت.[148][149] بزرگ‌ترین موفقیت او کسب عنوان قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۳ با این تیم است.[69] از تاینه به عنوان موفق‌ترین مربی ملی یاد می‌شود.[46] او از برنامهٔ مؤثر جوانان و متحد کردن چندین بازیکن زیر ۱۹ سال در تیم ملی سود برد. وی پس از قهرمانی اروپا در سال ۲۰۰۵ استعفا داد.[46]
  • زیلویا ناید زیلویا ناید، بازیکن و سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال زنان آلمان،[150] به عنوان بازیکن دارای رکورد ۱۱۱ مرتبه حضور در تیم ملی و برد همراه این تیم و ۴۸ گل زده‌است.[151] او دارای مدرک رسمی مربیگری دی‌اف‌بی است[150][152] و توسط فدراسیون فوتبال آلمان به عنوان سرمربی تیم ملی منصوب شده‌است.[150] کمک مربی تیم آلمان و سرمربی تیم زیر ۱۹ سال آلمان از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۵ بود که موفق به کسب قهرمانی با این تیم در جام جهانی فوتبال زنان زیر ۲۰ سال در سال ۲۰۰۴ شده بود[153][154][155] در ژوئیه سال ۲۰۰۵ او به عنوان سرمربی تیم ملی زنان آلمان منصوب شد و جام آلگاروه ۲۰۰۶ به عنوان اولین موفقیت وی در یک مسابقهٔ بین‌المللی رقم خورد. با قهرمانی در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۷ ناید به عنوان اولین سرمربی آلمان (در هر دو ردهٔ مردان و زنان) شد که در اولین حضور خود به عنوان مربی موفق به کسب عنوان قهرمانی جهان شده‌است.[109] آلمان در اولین حضور او به عنوان سرمربی در رقابت‌های المپیک در سال ۲۰۰۸ برای سومین بار به مدال نقرهٔ این رقابت‌ها دست پیدا کرد. ناید این تیم را به هفتمین عنوان قهرمانی خود در جام ملت‌های اروپا سال ۲۰۰۹ رساند. در سال ۲۰۱۵ زیلویا ناید تیم فوتبال زنان آلمان را به مقام چهارم جام جهانی زنان رساند. او همچنین موفق شد تیم آلمان را قهرمان المپیک ۲۰۱۶ زنان بکند. وی تا سال ۲۰۱۶ همراه تیم آلمان بود.[156] و دستیار او اویلریک بایویگ بود.[157]
  • اشتفی جونز در ۳۰ مارس ۲۰۱۵ اعلام شد که اشتفی جونز سرمربی جدید تیم ملی فوتبال زنان آلمان در سال ۲۰۱۶ خواهد بود.[158] وی از سپتامبر ۲۰۱۶ سرمربی تیم زنان آلمان است. او در اوت ۲۰۱۵ دستیار زیلویا ناید بود؛ که به اتفاق یکدیگر قهرمان المپیک ۲۰۱۶ شدند. اولین مأموریت اشتفی جونز مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۱۷ در هلند خواهد بود که پیشتر به آن رقابت‌ها صعود کرده بودند.[159] مارکوس هوگنر و ورنا هاگدورن دستیاران او خواهند بود.[160][161]
  • هورشت هروبش به عنوان سرمربی موقت در سال ۲۰۱۸.[162]
  • مارتینا فوس-تکلنبرگ در سال ۲۰۱۹ به سمت سرمربی جدید تیم آلمان رسید.

خلاصهٔ آماری
نام مربیگری تیم آلمان بازی برد تساوی باخت % دستاوردها
گرو بیزانتس ۱۹۸۲–۱۹۹۶ ۱۲۷ ۸۳ ۱۷ ۲۷ ۶۵٫۷۶ مسابقات زنان جام یوفا ۱۹۸۴ – صعود نکرد
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۸۷ – صعود نکرد
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۸۹ – قهرمان
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۱ – قهرمان
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۳ – مقام چهارم
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۵ – قهرمان
جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۵ – نایب قهرمان
المپیک ۱۹۹۶ – مرحلهٔ گروهی
تینا توینه ۱۹۹۶–۲۰۰۵ ۱۳۵ ۹۳ ۱۸ ۲۴ ۶۸٫۸۹ مسابقات فوتبال زنان اروپا ۱۹۹۷ – قهرمان
جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹ – یک چهارم نهایی
المپیک ۲۰۰۰ – مدال برنز
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۰۱ – قهرمان
جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۳ – قهرمان
المپیک ۲۰۰۴ – مدال برنز
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۰۵ – قهرمان
زیلویا ناید ۲۰۰۵–۲۰۱۶ ۱۶۹ ۱۲۵ ۲۲ ۲۲ ۷۳٫۹۶ جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۷ – قهرمان
المپیک ۲۰۰۸ – مدال برنز
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۰۹ – قهرمان
جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۱ – یک چهارم نهایی
المپیک ۲۰۱۲ – صعود نکرد
مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۱۳ – قهرمان
جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۵ – مقام چهارم
فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۶ - قهرمان
اشتفی جونز ۲۰۱۶–۲۰۱۸ ۲۲ ۱۳ ۴ ۵ ۵۹٫۰۹ مسابقات فوتبال زنان اروپا ۲۰۱۷ – یک چهارم نهایی
هورشت هروبش (سرمربی موقت) ۲۰۱۸ ۸ ۷ ۱ ۰ ۸۷٫۵۰
مارتینا فوس-تکلنبرگ ۲۰۱۹– ۲۱ ۱۹ ۱ ۱ ۹۰٫۴۸ جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۹ – یک چهارم نهایی
المپیک ۲۰۲۰ – صعود نکرد.
مجموع ۴۸۱ ۳۳۹ ۶۳ ۷۹ ۷۰٫۴۸
*بازی‌های انجام شده، تعداد تساوی‌ها؛ بازی‌های باخته، تعداد بردها و %–درصد بردها. آمار به روز شده تا ۳ سپتامبر ۲۰۱۹.[163][164][165][166][167]

ورزشگاه‌ها
شهرهایی که بیشترین بازی‌های خانگی این تیم در آن‌ها انجام شده‌است.
شهر بازی دوره
اسنابروک۸۱۹۸۹–۲۰۱۶
اولم۵۲۰۰۱–۲۰۰۵
دویسبورگ۴۱۹۹۷–۲۰۱۵
فرانکفورت۴۲۰۰۰–۲۰۱۳
مانهایم۴۱۹۹۶–۲۰۱۴
آوگسبورگ۳۲۰۰۱–۲۰۱۴
بوخوم۳۱۹۹۰–۲۰۰۹
کایزرسلاوترن۳۱۹۸۸–۱۹۹۵
کوبلنتس۳۱۹۸۲–۲۰۰۷
لودن‌شاید۳۱۹۸۴–۲۰۰۲
راین۳۱۹۹۰–۱۹۹۸
زیگن۳۱۹۸۳–۲۰۰۵
وایل آن در راین۳۱۹۹۱–۱۹۹۹

تیم ملی زنان آلمان ورزشگاه ملی ندارد و همانند تیم مردان این کشور بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه‌های گوناگون در نقاط مختلف کشور انجام می‌دهد. تا ژوئن ۲۰۱۱ آن‌ها در ۸۷ شهر مختلف آلمان بازی کرده‌اند. بیشتر بازی‌های خانگی آن‌ها در شهر اسنابروک بوده که ۶ بازی در آن انجام شده‌است و پس از آن شهر اولم با ۵ بازی و شهرهای بوخوم، کایزرسلاوترن، کوبلنتس، لودن‌شاید، راین، زیگن و وایل آن در راین هر یک با سه بازی انجام‌شده قرار دارند.[163] اولین بازی خانگی در آلمان شرقی سابق نیز در شهر آئو در تاریخ مهٔ ۱۹۹۱ برگزار شد.[168]

بازی تیم ملی فوتبال زنان آلمان مقابل برزیل در برابر چشمان ۴۴٬۸۲۵ تماشاگر در شهر فرانکفورت آلمان.

در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بازی‌های خانگی این تیم معمولاً در شهرهای کوچک برگزار می‌شد که فاقد باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال بودند. با موفقیت‌های بیشتر این تیم به خصوص قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۳ تعداد طرفداران این تیم نیز افزایش یافت. امروزه این تیم بازی‌های خود را در ورزشگاه‌های ۱۰٬۰۰۰ تا ۲۵٬۰۰۰ نفره انجام می‌دهد. ۵ شهر بزرگ آلمان تنها پنج بار میزبان بازی‌های این تیم بوده‌اند. این تیم دو بار در فرانکفورت و برلین و یک‌بار در هامبورگ بازی کرده‌است. برمن، دورتموند، دوسلدورف، اسن، کلن، مونیخ و اشتوتگارت هیچگاه میزبان تیم ملی فوتبال زنان آلمان در یک بازی بین‌المللی نبوده‌اند.[163]

در خارج از آلمان، آن‌ها بیش‌ترین بازی خود را در فارو، پرتغال (۱۰ بازی) و گوانگ‌ژو، چین (۶ بازی) انجام داده‌اند. آن‌ها به همین ترتیب در شهرهای میزبان جام آلگاروه و مسابقات چهار کشور بازی انجام داده‌اند. آن‌ها همچنین پنج بازی را در آلبوفیرا، پرتغال (که آن هم یکی از میزبانان جام آلگاروه است) و چهار مرتبه در مینیاپولیس آمریکا انجام داده‌اند.[163] رکورد بیشترین تعداد تماشاگر این تیم با ۷۳٬۶۸۰ مربوط به بازی افتتاحیهٔ جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۱ است که مقابل تیم کانادا در ورزشگاه المپیک برلین انجام شد.[169] این بازی همچنین رکورد بیشترین تماشاگر بازی فوتبال زنان در اروپا را نیز داراست.[170] رکورد بیش‌ترین تماشاگر خارج از خانهٔ این تیم ۵۴٬۶۴۲ نفر در یک‌چهارم نهایی جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹ مقابل تیم آمریکا در استادیوم جک کنت کوک شهر لاندوور بوده‌است.[171]

رنگ‌ها، طرح لباس و حامی مالی
نشان تیم برای بازی‌های المپیک

لباس‌های تیم ملی زنان آلمان نیز همانند تیم مردان این کشور پیراهن‌های سفید و شرت‌های سیاه و جوراب‌های سفید (رنگ‌های پروسیا) است.[172] در حال حاضر لباس‌های دوم آن‌ها پیراهن‌های قرمز و شلوارهای سیاه و جوراب‌های قرمز است.[173] در گذشته تیم آلمان از پیراهن‌های سبزرنگ و شرت‌های سفید و جوراب‌های سبز به عنوان لباس‌های خارج از خانهٔ خود استفاده می‌کرد.[174]

تیم ملی زنان آلمان در اصل با نشان تیم مردان این کشور که تغییراتی در لوگوی فدراسیون فوتبال آلمان که نشان فدرال آلمان[ge 2] است و سه ستاره در بالای آن برای قهرمانی تیم مردان در سه جام جهانی ۱۹۵۴، ۱۹۷۴ و ۱۹۹۰ داشت به میدان می‌رفت. اما پس از کسب اولین عنوان قهرمانی جام جهانی در سال ۲۰۰۳ این تیم عناوین خود را بر روی پیراهنش درج کرد که در ابتدا در سال ۲۰۰۷ دو ستاره بر بالای نشان وجود داشت. پس از کسب عنوان قهرمانی در چندین دورهٔ جام جهانی، این تیم نشان جدید نشان قهرمانی زنان فیفا را نیز از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱۱ بر روی پیراهن‌هایش به نمایش گذارد. این عنوان در سال ۲۰۱۱ به ژاپن تعلق گرفت.[175]

یک بیت از شعر سرود ملی آلمان بر روی یقه پیراهن‌های این تیم.

برای تطابق با قوانین کمیته بین‌المللی المپیک تیم آلمان از پیراهن‌های رسمی خود که حاوی لوگوی فدراسیون فوتبال آلمان بود در بازی‌های المپیک استفاده نکرد، بلکه به جای آن از نشان ملی آلمان استفاده کرد. تیم زنان آلمان همانند تمامی اعضای فدراسیون فوتبال آلمان از اجناس عرضه شده توسط آدیداس که به‌طور اختصاصی طراحی لباس‌های ورزشی زنان را از سال ۱۹۹۹ انجام می‌دهد استفاده می‌کند.[176] حامی این تیم شرکت بیمهٔ آلمانی آلیانتس است.[177][178]

مقبولیت و محبوبیت

فوتبال زنان در قرن بیستم در بیشتر سال‌ها ورزشی با مخاطب خاص و غیرمقبول بود. زمانی که فدراسیون فوتبال آلمان گرو بیزانتس را به عنوان سرمربی تیم ملی تازه‌تأسیس زنان این کشور منصوب کرد، او نسبت به این سمت بسیار بی‌میل بود و از آن می‌ترسید که اعتبار و شهرتش خراب شود.[179] کسب قهرمانی در رقابت‌های اروپایی فوتبال زنان ۱۹۸۹ اولین موفقیت این تیم بود اما تأثیر کمی در جهت افزایش محبوبیت آن داشت. در ازای این قهرمانی هر یک از بازیکنان این تیم یک سرویس چای خوری دریافت کردند[180][181] که معمولاً از آن به عنوان مثالی از شوونیسم مردان و نبود علاقهٔ عمومی نسبت به تیم ملی زنان این کشور در آن زمان یاد می‌شود. این گونه رفتارها در فدراسیون فوتبال آلمان در دو دههٔ اخیر و به خصوص در زمان ریاست تئو زوانزیگر تغییر کرده و حمایت‌های زیادی از فوتبال زنان شده‌است.[182] هر یک از اعضای تیم آلمان در زمان جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۳ پانزده هزار یورو پاداش گرفتند. مبلغ پاداش از قبل مشخص شده بود و در صورت قهرمانی به اعضای تیم اهدا می‌شد. چهار سال پس از آن هر یک از بازیکنان پاداش ۵۰٬۰۰۰ یورویی به خاطر دفاع از عنوان قهرمانی خود دریافت کردند.[180] کسب عنوان قهرمانی جام جهانی زنان در سال ۲۰۰۳ یک پیشرفت غیرمنتظره را برای تیم ملی فوتبال زنان آلمان رقم زد. ۱۰٫۴۸ میلیون نفر فینال این رقابت‌ها را از تلویزیون آلمان دیدند (مشارکت ۳۳٫۲ درصدی بازار) و دست کم ۱۰٬۰۰۰ نفر در تالار شهر فرانکفورت از تیم استقبال کردند.[183] یک سال پس از آن این تیم به عنوان تیم سال آلمان در سال ۲۰۰۳ لقب گرفت.[184] گل طلایی نیا کانزر در جام جهانی نیز با دریافت بیشترین رأی به عنوان گل سال آلمان شناخته شد، که اولین باری بود که این جایزه به یک زن داده می‌شد.[185] از سال ۲۰۰۵ تقریباً تمامی بازی‌های تیم ملی فوتبال زنان آلمان به صورت زنده از تلویزیون این کشور پخش شده‌اند.[186] این تیم در سال ۲۰۰۹ نیز یک‌بار دیگر به عنوان تیم سال آلمان شناخته شد.[187] تا سال ۲۰۰۹ یک میلیون از ۶٫۵ میلیون اعضای فدراسیون فوتبال آلمان را زنان تشکیل می‌دادند.[188]

ورود به فرانکفورت پس از قهرمانی در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۷.

فینال جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۷ را ۹٫۰۵ میلیون بینندهٔ تلویزیونی دیدند (مشارکت ۵۰٫۵ درصدی بازار).[180][189] آن‌ها پس از بازگشت تیم به آلمان همراه با ۲۰٬۰۰۰ نفر دیگر در فرانکفورت به جشن و پایکوبی پرداختند.[179] در دسامبر سال ۲۰۰۷ تمامی بازیکنان جام جهانی این تیم جایزهٔ برگ بوی نقره‌ای[ge 3] را دریافت کردند. این جایزه بالاترین عنوان در آلمان برای ورزشکاران است. سرمربی این تیم زیلویا ناید نیز نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان[ge 4] را توسط هورست کوهلر رئیس‌جمهور آلمان دریافت نمود.[190][191][192][193]

در سال ۲۰۰۹ شش بازی خانگی این تیم، دارای تعداد متوسط ۲۲٬۷۵۳ نفر تماشاگر در هر بازی بود.[194] در یک نظرسنجی از طرفداران تیم فوتبال آلمان، ۶۵ درصد از مردان و ۶۲ درصد از زنانِ پاسخ‌دهنده گفته‌اند که به تیم فوتبال زنان علاقه‌مند هستند.[195] این علاقه‌مندی عمدتاً محدود به بازی‌های بین‌المللی است، هرچند که تماشاگران بوندس‌لیگای زنان از سال ۲۰۰۳ دوبرابر شده‌است.[196] متوسط تماشاچی در بازی‌های بوندس‌لیگای زنان در فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۷ (۸۸۷)[197] همچنان کمتر از سه درصد بوندس‌لیگای مردان (۳۸٬۶۱۲) است.[198] امروزه فوتبال زنان در آلمان در میان جامعهٔ آلمان امری قابل قبول است.[199] هر چند که همچنان یکی از اصلی‌ترین موارد انتقاد که ادعای نبود کیفیت در مقایسه با بازی‌های فوتبال مردان است، همچنان پابرجاست. تیم ملی فوتبال زنان آلمان چندین مسابقهٔ دوستانه در مقابل تیم مردان انجام داده‌است که یکی از شاخص‌ترین این بازی‌ها، بازی دوستانه با تیم زیر ۱۸ سال اشتوتگارت و باخت ۳–۰ مقابل این تیم در راستای آمادگی تیم آلمان برای حضور در جام جهانی ۲۰۰۳ زنان است.[200] بیشتر بازیکنان تیم آلمان این مقایسهٔ فوتبال بین مردان و زنان را رد می‌کنند. رناته لینگور می‌گوید اینها «دو ورزش کاملاً متفاوت هستند». بازیکنانی مانند سیمونه لاودر، آریان هینگست و ملانی بیرینگر عنوان کرده‌اند که فوتبال مردان با سرعتی به مراتب بیشتر انجام می‌شود اما با این حال وقفه‌های بیشتر و تکل‌های خشن‌تری از فوتبال زنان دارد. لیندا برزونیک نیز گفته‌است که ترجیح می‌دهد فوتبال مردان را تماشا کند.[200]

نتایج و بازی‌های تعیین‌شده

۲۰۱۸

۲۰۱۹

۲۰۲۰

اعضای تیم کنونی

لیست زیر شامل بازیکنانی می‌شود که برای بازیهای دوستانه مقابل تیم‌های اتریش و هلند که در تاریخ ۲۲ و ۲۵ اکتبر ۲۰۱۶ انجام شد به تیم ملی فراخوانده شده بودند.[205]

تعداد بازی و گل به روز شده تا ۲۵ اکتبر ۲۰۱۶.[206]

سرمربی: اشتفی جونز

ش. پست بازیکن ت‌ت (سن) بازی گل باشگاه
۱ دروازه‌بان الموت شولت ۹ فوریهٔ ۱۹۹۱ ‏(۳۰ سال) ۳۷ ۰ وی اف ال وولفسبورگ
۲ مدافع یوزفینا هنینگ ۸ سپتامبر ۱۹۸۹ ‏(۳۱ سال) ۳۵ ۰ آرسنال
۳ مدافع کاترین هندریش ۶ آوریل ۱۹۹۲ ‏(۲۹ سال) ۱۳ ۱ فرانکفورت
۴ مدافع لیونی مایر ۲۹ سپتامبر ۱۹۹۲ ‏(۲۸ سال) ۴۹ ۷ بایرن مونیخ
۵ مدافع بابت پیتر ۱۲ مهٔ ۱۹۸۸ ‏(۳۳ سال) ۱۰۱ ۵ وی اف ال وولفسبورگ
۷ مهاجم پاولین بریمر ۱۰ آوریل ۱۹۹۶ ‏(۲۵ سال) ۱۰ ۳ المپیک لیون
۹ مهاجم الکساندرا پاپ ۶ آوریل ۱۹۹۱ ‏(۳۰ سال) ۷۶ ۳۵ وولفسبورگ
۱۰ هافبک جنیفر ماروشسان (C) ۱۸ آوریل ۱۹۹۲ ‏(۲۹ سال) ۶۸ ۳۰ المپیک لیون
۱۱ مهاجم آنیا میتاگ ۱۶ مهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۶ سال) ۱۴۸ ۴۹ وی اف ال وولفسبورگ
۱۲ دروازه‌بان لاورا بنکارت ۱۴ اکتبر ۱۹۹۲ ‏(۲۸ سال) ۳ ۰ اس سی فرایبورگ
۱۳ هافبک سارا دیبریتز ۱۵ فوریهٔ ۱۹۹۵ ‏(۲۶ سال) ۳۸ ۸ بایرن مونیخ
۱۴ هافبک آنا بلس ۲۷ فوریهٔ ۱۹۸۷ ‏(۳۴ سال) ۱۳ ۰ وی اف ال وولفسبورگ
۱۵ مهاجم مندی ایسلاکر ۸ اوت ۱۹۸۸ ‏(۳۲ سال) ۱۲ ۵ فرانکفورت
۱۷ هافبک ایزابل کرووسکی ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۸۸ ‏(۳۳ سال) ۱۴ ۳ وی اف ال وولفسبورگ
۱۹ هافبک سوونیا هوت ۲۵ ژانویهٔ ۱۹۹۱ ‏(۳۰ سال) ۲۵ ۰ پوتسدام
۲۰ مهاجم لینا مگئول ۱۵ اوت ۱۹۹۴ ‏(۲۶ سال) ۷ ۲ اس سی فرایبورگ
۲۱ دروازه‌بان لیزا وایس ۲۹ اکتبر ۱۹۸۷ ‏(۳۳ سال) ۳ ۰ اس‌جی‌اس اسن
۲۲ هافبک تابی کمه ۱۴ دسامبر ۱۹۹۱ ‏(۲۹ سال) ۳۸ ۲ پوتسدام
۲۳ هافبک ورنا فایست ۲۲ مهٔ ۱۹۸۹ ‏(۳۲ سال) ۳۰ ۳ بایرن مونیخ
۲۴ مدافع کریستین دیمان ۷ آوریل ۱۹۹۳ ‏(۲۸ سال) ۶ ۰ هافنهایم
۲۷ هافبک سارا دورسون ۱۷ نوامبر ۱۹۹۱ ‏(۲۹ سال) ۳ ۰ اس‌جی‌اسن
۲۸ هافبک یولیا زیمتس ۱۴ مهٔ ۱۹۸۹ ‏(۳۲ سال) ۲ ۰ وی اف ال وولفسبورگ

رکوردها
کرستین اشتیگمان دومین بازیکنی که دارای بیشترین بازی ملی است.

بیرگیت پرینتس کاپیتان تیم که پس از جام جهانی ۲۰۱۱ بازنشسته شد،[207] دارای رکورد بیشترین بازی ملی با ۲۱۴ بازی انجام داده از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۱ برای تیم ملی آلمان است. او یکی از ۱۶ بازیکنی است که موفق به انجام ۱۰۰ بازی برای آلمان شده‌اند.[208] کرستین اشتیگمان (با ۱۹۱ بازی) دومین نفر است و بتینا ویگمن کاپیتان تیم زنان آلمان در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۳ نیز با ۱۵۴ بازی در ردهٔ چهارم این لیست قرار دارد.[208] پرینتس رکورد ویگمن را به عنوان بازیکن دارای بیشترین بازی ملی در نوامبر ۲۰۰۶ شکست. ویگمن تنها کاپیتان افتخاری تیم فوتبال زنان آلمان است.[209]

عنوان برترین گلزن آلمان نیز در دست بیرگیت پرینتس است. وی اولین گل ملی خود را در مقابل کانادا در ژوئیه ۱۹۹۴ به ثمر رساند و دوران بازیکنی خود را با زدن ۱۲۸ گل (متوسط ۰٫۶۰ گل در هر بازی) به پایان رساند.[151] هایدی مور با زدن ۸۳ گل در ۱۰۴ بازی (متوسط ۰٫۸۰ گل در هر بازی) در ردهٔ دوم برترین گلزنان قرار دارد.[151] رکورد بیشترین گل زده در یک بازی به‌طور مشترک در اختیار دو نفر است: کنی پولرز با زدن پنج گل در اکتبر ۲۰۰۱ مقابل تیم پرتغال و اینکا گرینگز با پنج گل زده باز هم مقابل تیم پرتغال در فوریهٔ ۲۰۰۴. زیلویا ناید با زدن ۴۸ گل در ۱۱۱ بازی در ردهٔ ششم برترین گلزنان تاریخ این تیم قرار دارد.[151][210]

بزرگترین پیروزی تیم ملی فوتبال زنان آلمان در مقابل تیم ملی فوتبال زنان قزاقستان و با نتیجهٔ ۱۷–۰ در انتخابی مسابقات زنان جام یوفا در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۱ بود.[211] سنگین‌ترین باخت تیم آلمان نیز مربوط به بازی دوستانه مقابل آمریکا در مارس ۱۹۹۶ است که این بازی را با نتیجهٔ ۰–۶ به آمریکا واگذار کردند.[212] زیلکه روتنبرگ به عنوان دروازه‌بان با انجام ۱۲۶ بازی و ۶۷ کلین‌شیت دارای بیشترین حضور در تیم ملی است. دروازه‌بان فعلی این تیم نادین آنگرر با انجام ۱۲۴ بازی (۸۰ بازی بدون دریافت گل) از این لحاظ در ردهٔ دوم قرار می‌گیرد. بتینا ویگمن رکورد ۱۴ گل از روی نقطهٔ پنالتی را دارد و پس از او رناته لینگور با ۸ گل زده قرار دارد. در بازی با نروژ با وجود آنکه تیم آلمان بازی را در اختیار داشت در دقیقه هشتاد بازی تینا ووندرلیش تنها گل‌به‌خودی این تیم را در نیمه‌نهایی المپیک ۲۰۰۰ در مقابل نروژ به ثمر رساند که تنها گل آن بازی نیز به‌شمار می‌آید.[213][214]

تیم ملی فوتبال زنان آلمان دارای چندین رکورد بین‌المللی است. در سال ۲۰۰۷ آن‌ها اولین تیم ملی فوتبال زنان بودند که توانستند دو بار پیاپی عنوان قهرمانی جام جهانی فوتبال زنان را به‌دست آورند. آن‌ها همچنین بزرگترین پیروزی در تاریخ مسابقات را در مقابل آرژانتین با نتیجهٔ ۱۱–۰ رقم زدند.[215] تیم ملی فوتبال زنان آلمان تنها تیمی است، چه در ردهٔ مردان و چه در ردهٔ زنان، که بدون دریافت حتی یک گل موفق به کسب عنوان قهرمانی در جام جهانی شده‌است. آلمان تنها کشوری در جهان است که در هر دو ردهٔ مردان و زنان عنوان قهرمانی جهان را به‌دست آورده‌است. پرینتس در سال ۲۰۰۷ با چهارده گل زده برترین گلزن جام جهانی فوتبال زنان شد.[216][217] او و مارتای برزیلی تنها بازیکنان زنی هستند که حداقل سه بار موفق به دریافت بازیکن سال فیفا شده‌اند.[216][218]

بیشترین بازی ملی

# نام سال‌های حضور تعداد بازی ملی
۱ بیرگیت پرینتس ۱۹۹۴–۲۰۱۱ ۲۱۴
۲ کرستین اشتیگمان ۱۹۹۵–۲۰۰۹ ۱۹۱
۳ آریان هینگست ۱۹۹۶–۲۰۱۱ ۱۷۴
۴ بتینا ویگمن ۱۹۸۹–۲۰۰۳ ۱۵۴
۵ رناته لینگور ۱۹۹۵–۲۰۰۸ ۱۴۹
۶ آنیا میتاگ ۲۰۰۴– ۱۴۸
۷ زاندرا مینرت ۱۹۹۲–۲۰۰۷ ۱۴۷
۸ نادین آنگرر ۱۹۹۶–۲۰۱۵ ۱۴۶
۹ دوریس فیتشن ۱۹۸۶–۲۰۰۱ ۱۴۴
۱۰ آنیک کران ۲۰۰۷–۲۰۱۶ ۱۳۷
  • بازیکنان فعال با حروف ضخیم، آمار تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۶.[151][208]

برترین گلزنان

# بازیکن سال‌های حضور گل‌ها تعداد بازی ملی گل در هر بازی
۱ بیرگیت پرینتس ۱۹۹۴–۲۰۱۱ ۱۲۸ ۲۱۴ ۰٫۶۰
۲ هایدی مور ۱۹۸۶–۱۹۹۶ ۸۳ ۱۰۴ ۰٫۸۰
۳ اینکا گرینگز ۱۹۹۶–۲۰۱۲ ۶۴ ۹۶ ۰٫۶۷
۳ زیلیا ششیچ ۲۰۰۵–۲۰۱۵ ۶۳ ۱۱۱ ۰٫۵۷
۴ بتینا ویگمن ۱۹۸۹–۲۰۰۳ ۵۱ ۱۵۴ ۰٫۳۳
۶ زیلویا ناید ۱۹۸۲–۱۹۹۶ ۴۸ ۱۱۱ ۰٫۴۳
۷ آنیا میتاگ -۲۰۰۴ ۴۶ ۱۴۶ ۰٫۳۱
۸ کرستین گرفریکس ۲۰۰۱–۲۰۱۱ ۴۳ ۱۳۰ ۰٫۳۳
۹ مارتینا مولر ۲۰۰۱–۲۰۱۴ ۳۷ ۱۰۱ ۰٫۳۷
۱۰ رناته لینگور ۱۹۹۵–۲۰۰۸ ۳۵ ۱۴۹ ۰٫۲۴
الکساندرا پاپ ۲۰۱۰–۰۰۰۰ ۳۵ ۷۶ ۰٫۴۶

افتخارات رسمی[219][220][221]

مقاله اختصاصی در این رده: عناوین و افتخارات تیم ملی فوتبال آلمان.

جام جهانی زنان

جام ملت‌های اروپای زنان

فوتبال المپیک زنان

خلاصه افتخارات
رقابت مجموع
جام جهانی زنان ۲۱۰۳
جام ملت‌های زنان ۸۰۰۸
فوتبال المپیک زنان ۱۰۳۴
مجموع۱۱۱۳۱۵

جستارهای وابسته

یادداشت‌ها
  1. Gero Bisanz
  2. Bundeswappen Deutschlands
  3. Silbernes Lorbeerblatt
  4. Bundesverdienstkreuz

منابع
  1. "Germany: FIFA/Coca-Cola World Ranking". Germany: FIFA/Coca-Cola World Ranking. Archived from the original on 19 November 2016. Retrieved 20 Aug 2008.
  2. Steininger, Michael (26 Jun 2011). "Women's World Cup kicks off in Germany". Christian Science Monitor. Archived from the original on 19 November 2016. Retrieved 28 Oct 2016.
  3. Rowley, Christopher (2015). The Shared Origins of Football, Rugby, and Soccer. Rowman & Littlefield Publishers.
  4. Evans, Stephen (28 Jun 2011). "Women's World Cup likely to boost female football". BBC. Archived from the original on 19 November 2016. Retrieved 28 Oct 2016.
  5. Glass, Nicole (26 Jun 2015). "The Week in Germany". Germany.info. Archived from the original on 28 October 2016. Retrieved 5 Nov 2016.
  6. "Once banned for 15 years, women's game alive, kicking in Germany". USA TODAY. 23 Jun 2011. Archived from the original on 19 November 2016.
  7. Kittmann, Matthias (22 Aug 2007). "Aus einer Peinlichkeit wurden Weltmeisterinnen" (به آلمانی). Die Welt. Archived from the original on 19 November 2016.
  8. "Frauenfußball in Deutschland" (به آلمانی). bpd. 24 Apr 2006. Archived from the original on 19 November 2016.
  9. Hoffmann, Eduard; Nendza, Jürgen (1 May 2006). "Geschichte des Frauenfußballs" (PDF) (به آلمانی). bpd. Archived (PDF) from the original on 19 November 2016.
  10. Hoffmann, Eduard; Nendza, Jürgen (2005). Verlacht, verboten und gefeiert – Zur Geschichte des Frauenfußballs in Deutschland (به آلمانی). Landpresse. p. 48.
  11. "Gero Bisanz ist tot" (به آلمانی). taz.de. 18 Oct 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  12. Barnhofer, Niels (2011). "FIFA Women's World Cup Germany 2011 – News 2011" (PDF) (4). FIFA: 10–11. Archived from the original on 19 Nov 2016. Retrieved 19 Nov 2016.
  13. "Prehistoric Women's Soccer In Photos". Pitch Invasion. 21 Dec 2011. Archived from the original on 29 October 2016.
  14. "1982-84 UEFA Women's EURO". UEFA. 15 May 2013. Archived from the original on 21 November 2016.
  15. "Tore, Titel, Träume" (PDF) (به آلمانی). DFB. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  16. "1984-87 UEFA Women's EURO". UEFA. 26 Jul 2013. Archived from the original on 19 November 2016.
  17. "1987-89 UEFA Women's EURO". UEFA. 10 Dec 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  18. Lumka, Yoliswa; Kappel, David (3 Jun 2013). "Women's Football Competition and Player Development: A comparison of South Africa and Germany" (PDF). CIES. Archived (PDF) from the original on 19 November 2016.
  19. "Tore, Titel, Träume" (PDF) (به آلمانی). DFB. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  20. Saffer, Paul (2 Jul 1989). "1989: Germany arrive in style". UEFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  21. Hong, Fan; Mangan, J.A. (2004). Soccer, Women, Sexual Liberation: Kicking Off a New Era. Routledge. p. 148. ISBN 9781135770587.
  22. Jung, Chris (19 Aug 2016). "Germany's Silvia Neid looks to sign off with gold". UEFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  23. "UEFA Women's EURO – Semi-finals". UEFA. 10 Dec 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  24. "1989-91 UEFA Women's EURO – Final". UEFA. 10 Dec 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  25. "FIFA Women's World Cup China PR 1991: Germany–Nigeria". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  26. "FIFA Women's World Cup China PR 1991: Chinese Taipei–Germany". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  27. "FIFA Women's World Cup China PR 1991: Italy–Germany". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  28. "FIFA Women's World Cup China PR 1991: Denmark–Germany". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  29. "FIFA Women's World Cup China PR 1991: Germany–USA". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  30. "FIFA Women's World Cup China PR 1991: Norway–USA". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  31. "FIFA Women's World Cup China PR 1991". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016. Retrieved 21 Jun 2015.
  32. "1991-93 UEFA Women's EURO – Semi-finals". UEFA. 10 Dec 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  33. "1991-93 UEFA Women's EURO – Third place". UEFA. 10 Dec 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  34. Kosmann, Marianne; Rüßler, Harald (2016). Fußball und der die das Andere: Ergebnisse aus einem Lehrforschungsprojekt (به آلمانی). Centaurus Verlag & Media. ISBN 9783862269495.
  35. "1993-95 UEFA Women's EURO – Qualifying group stage". UEFA. 10 Dec 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  36. "1993-95 UEFA Women's EURO – Semi-finals". UEFA. 10 Dec 2014. Archived from the original on 19 November 2016.
  37. Saffer, Paul (26 Mar 1995). "1995: Germany establish upper hand". UEFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  38. "FIFA Women's World Cup Sweden 1995". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  39. Shannon, David (25 Jun 2015). "Women's World Cup 1995 (Sweden)". RSSSF. Archived from the original on 19 November 2016.
  40. "FIFA Women's World Cup Sweden 1995". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  41. "FIFA Women's World Cup Sweden 1995". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  42. "FIFA Women's World Cup Sweden 1995". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016. Retrieved 21 Jun 2015.
  43. "USA's Olympic History in Women's Football". IOC. Archived from the original on 19 November 2016. Retrieved 19 Nov 2016.
  44. Stokkermans, Karel (9 May 2004). "Games of the XXVI. Olympiad – Women Football Tournament". RSSSF. Archived from the original on 19 November 2016.
  45. "Women's Olympic Football Tournament Atlanta 1996". FIFA. 21 Jun 2015. Archived from the original on 21 November 2016.
  46. "Ära Theune-Meyer geht mit EM zu Ende" (به آلمانی). Fussball24. 23 Jan 2005. Archived from the original on 4 October 2011.
  47. Timmermann, Bernd (28 Jan 2004). "European Women Championship 1995-97". RSSSF. Archived from the original on 19 November 2016.
  48. Garin, Erik (12 Nov 2015). "European Women Championship 1993-95". RSSSF. Archived from the original on 19 November 2016.
  49. Stokkermans, Karel (8 Dec 2003). "European Qualifying for Women's World Cup 1999". RSSSF. Archived from the original on 19 November 2016.
  50. Shannon, David (25 Jun 2015). "Women's World Cup 1999 (USA)". RSSSF. Archived from the original on 19 November 2016.
  51. "FIFA Women's World Cup USA 1999: USA–Germany". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  52. "FIFA Women's World Cup USA 1999: USA–China PR". FIFA. 21 Jun 2015. Archived from the original on 19 November 2016.
  53. "Lilly's Legendary Moments". U.S.Soccer. 5 Jan 2011. Archived from the original on 19 November 2016.
  54. Stokkermans, Karel (9 May 2004). "Games of the XXVIII. Olympiad". RSSSF. Archived from the original on 19 November 2016.
  55. "Eigentor verhindert Traum-Finale gegen USA" (به آلمانی). Spiegel. 24 Sep 2000. Archived from the original on 19 November 2016.
  56. "Norwegian Gold". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016. Retrieved 21 Jun 2015.
  57. "Seoul, 1988". FIFA. 21 Jun 2015. Archived from the original on 19 November 2016.
  58. "2001: Müller magic seals success". UEFA. 7 Jul 2001. Archived from the original on 19 November 2016.
  59. "Germany sweep through to last four". UEFA. 27 Jun 2001. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  60. "Germany continue their supremacy over old rivals England". UEFA. 30 Jun 2001. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  61. "Germany come from behind to win curtain-raiser". UEFA. 23 Jun 2001. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  62. "Smisek heads Germany into the final". UEFA. 4 Jul 2001. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  63. "Germany - Canada". FIFA. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  64. "Germany - Japan". FIFA. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  65. "Argentina - Germany". FIFA. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  66. "Germany - Russia". FIFA. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  67. "United States - Germany". FIFA. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  68. "Germany - Sweden". FIFA. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  69. "FIFA Women's World Cup USA 2003". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  70. "FIFA Women's World Cup USA 2003 – Awards". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  71. "US vets hold youth at bay one last time". FIFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  72. "Pohlers gets Germany going". UEFA. 7 Jun 2005. Archived from the original on 19 November 2016.
  73. "Prinz leads Germany procession". UEFA. 10 Jun 2005. Archived from the original on 19 November 2016.
  74. "German goals end French dreams". UEFA. 12 Jun 2005. Archived from the original on 19 November 2016.
  75. "Grings sparks German joy". UEFA. 16 Jun 2005. Archived from the original on 19 November 2016.
  76. "Germany's Women Crowned Euro Champs". DW. 19 Jun 2005. Archived from the original on 19 November 2016.
  77. "Germany continue to reign supreme". UEFA. 20 Jun 2005. Archived from the original on 19 November 2016.
  78. "Soccer: Germany 11, Argentina 0, at women's World Cup". New York Times. 10 Sep 2007. Archived from the original on 19 November 2016.
  79. Molinaro, John F (15 Jun 2011). "Star bio: Germany's Birgit Prinz". CBS. Archived from the original on 19 November 2016.
  80. "Nadine Angerer: The pressure was on Marta". FIFA. 5 Jun 2015. Archived from the original on 19 November 2016.
  81. "FIFA Women's World Cup" (PDF). FIFA. Archived (PDF) from the original on 19 November 2016.
  82. "Olympic Football Tournaments Beijing 2008 - Women – Germany 0:0 Brazil". FIFA. 6 Aug 2008. Archived from the original on 19 November 2016.
  83. "Olympic Football Tournaments Beijing 2008 - Women – Korea DPR 0:1 (0:0) Germany". FIFA. 12 Aug 2008. Archived from the original on 19 November 2016.
  84. "Olympic Football Tournaments Beijing 2008 - Women – Nigeria 0:1 (0:0) Germany". FIFA. 9 Aug 2008. Archived from the original on 19 November 2016.
  85. "Olympic Football Tournaments Beijing 2008 - Women – Nigeria 0:2 a.e.t. Germany". FIFA. 15 Aug 2008. Archived from the original on 19 November 2016.
  86. "Bajramaj double as Germany edges Japan 2-0 to win Olympic women's soccer bronze". Xinhua. 21 Aug 2008. Archived from the original on 19 November 2016.
  87. Morbach, Andreas (21 Aug 2008). "Deutsche Fußballerinnen: "Bei uns war der Knoten drin"" (به آلمانی). Spiegel. Archived from the original on 19 November 2016.
  88. "Neid? Bundestrainerin schlechte Verliererin" (به آلمانی). Bild. 19 Aug 2008. Archived from the original on 19 Nov 2016.
  89. "Six-goal Germany reign supreme". UEFA. 11 Sep 2009. Archived from the original on 19 November 2016.
  90. Saffer, Paul (31 Jan 2010). "2009: Inka Grings". UEFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  91. "UEFA Women's EURO 2017 finals: Netherlands". UEFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  92. "FIFA Women's World Cup: England takes bronze over Germany". The Canadian Press. 4 Jul 2005. Archived from the original on 19 November 2016.
  93. "Germany stunned by tenacious Japan". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  94. Gold, David (11 Jul 2011). "German women's football squad eliminated from London 2012 Games after shock defeat". insidethegames. Archived from the original on 21 November 2016.
  95. Raish, Dave (28 Jul 2013). "Germany win sixth-straight women's European Championship". DW. Archived from the original on 19 November 2016.
  96. Saffer, Paul (1 Aug 2013). "2013: Nadine Angerer". UEFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  97. "FIFA Women's World Cup Canada 2015™". FIFA.com. 2017-03-28. Archived from the original on 5 March 2016. Retrieved 2017-03-28.
  98. "The USA will play in their fourth Women's World Cup final after beating two-time winners Germany at the Olympic Stadium in Montreal". BBC. Archived from the original on 19 November 2016.
  99. Magowan, Alistair (1 Jul 2015). "Fara Williams's extra-time penalty ensured England beat Germany for the first time in 31 years to finish third at the Women's World Cup". BBC. Archived from the original on 19 November 2016.
  100. "ZIM - GER". Rio2016. 4 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  101. "GER - AUS". Rio2016. 7 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  102. "GER - CAN". Rio2016. 9 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  103. "Women - Standings". Rio2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  104. "CHN - GER". Rio2016. 12 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  105. "Women's Semifinal: CAN - GER". Rio2016. 16 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  106. "Women's Gold Medal Match: SWE - GER". Rio2016. 20 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  107. "Germany holds on, defeats Sweden for first Olympics women's soccer gold medal". Sports Illustrated. 19 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  108. "FIFA Tournaments – Awards". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016. Retrieved 18 Sep 2016.
  109. "FIFA Women's World Cup China 2007". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  110. "FIFA Women's World Cup China PR 1991". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  111. "FIFA Women's World Cup Sweden 1995". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  112. "FIFA Women's World Cup USA 1999". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  113. "Olympic Football Tournaments Atlanta 1996 - Women – Germany 3:2 (2:2) Japan". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016. Retrieved 19 Nov 2016.
  114. "Women's Olympic Football Tournament Atlanta 1996". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  115. "Norwegian Gold". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  116. "US golden girls do it again". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  117. Jones, Grahame (14 Jul 2011). "Women's World Cup semifinal losers get consolation prizes". Los Angeles Times. Archived from the original on 21 November 2016.
  118. "Germany beat Sweden in Olympic final to win their first women's football gold". 20 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  119. "Women: German team clinch Algarve Cup win". DFB. 15 Mar 2006. Archived from the original on 21 November 2016.
  120. "Algarve Cup". SportsTG. 16 Mar 2006. Archived from the original on 21 November 2016.
  121. "U.S. Women Defeat China, 4-0, To Open 2008 Algarve Cup". U.S. Soccer. 5 Mar 2008. Archived from the original on 21 November 2016.
  122. "Germany W - Denmark W". BetExplorer. 11 Mar 2009. Archived from the original on 21 November 2016.
  123. "German women finish fourth after defeat against Norway". DFB. 12 Mar 2008. Archived from the original on 21 November 2016.
  124. "Two goals by Inka Grings are not enough". DFB. 3 Mar 2010. Archived from the original on 21 November 2016.
  125. "U.S. Women Ready to Face Germany in 2010 Algarve Cup Final". U.S. Soccer. 2 Mar 2010. Archived from the original on 21 November 2016.
  126. Di Maggio, Roberto (17 Oct 2013). "19th Algarve Cup 2012 (Women's Tournament)". RSSSF. Archived from the original on 21 November 2016.
  127. "Frauen-Nationalmannschaft – Spiele & Termine" (به آلمانی). DFB. 31 Jul 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  128. "アルガルベカップ 2014 GroupA". Japan Football Association. Archived from the original on 21 November 2016.
  129. "アルガルベカップ 2014 GroupA". Japan Football Association. Archived from the original on 21 November 2016.
  130. "アルガルベカップ 2014 GroupA". Japan Football Association. Archived from the original on 21 November 2016.
  131. Brett, Dan (12 Mar 2014). "Algarve Cup 2014: Analysing Final Results and Scores for Women's Soccer". Bleacher Report. Archived from the original on 21 November 2016.
  132. "Match summary, women's". Japan Football Association. 13 Mar 2014. Archived from the original on 21 November 2016.
  133. Di Maggio, Roberto (9 Jun 2016). "22nd Algarve Cup 2015 (Women's Tournament)". RSSSF. Archived from the original on 21 November 2016.
  134. Leslie, André (12 Mar 2005). "Germany's women finish third at Algarve Cup". DW. Archived from the original on 21 November 2016.
  135. "Germany 2-1 Sweden (Algarve Cup 2015)". FIFA. 11 Mar 2015. Archived from the original on 21 November 2016.
  136. Kassouf, Jeff (3 Dec 2015). "USWNT skipping Algarve Cup for first time since 1997". The Equalizer. Archived from the original on 21 November 2016.
  137. "Vier-Nationen-Turnier: DFB-Frauen gegen USA, Frankreich und England" (به آلمانی). DFB. 3 Nov 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  138. "Germany – Women's EURO". UEFA. 1 Oct 2012. Archived from the original on 21 November 2016.
  139. Garin, Erik (4 Sep 2008). "European Women Championship 1991-93". RSSSF. Archived from the original on 21 November 2016.
  140. "Four Nations Tournament (China, Women Tournament)". RSSSF. 30 May 2013. Archived from the original on 21 November 2016. Retrieved 18 Sep 2016.
  141. "FIFA/Coca-Cola World Ranking". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  142. "Women's Ranking – 26 August 2016". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  143. https://www.dfb.de/en/national-teams/womens-national-team/coaches/
  144. "European football mourns Gero Bisanz". 20 Oct 2014. Archived from the original on 21 November 2016.
  145. "Gero Bisanz: "Vater" des Frauenfußballs wird 70" (به آلمانی). Fussball24. 3 Nov 2005. Archived from the original on 21 November 2016.
  146. "Theune: You never forget the little things". FIFA. 4 Nov 2013. Archived from the original on 21 November 2016.
  147. "2000 Olympic Games: Historic success in Sydney". DFB. 30 Jul 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  148. Amies, Nick (23 Sep 2004). "Germany's Women Look to Bounce Back". DW. Archived from the original on 21 November 2016.
  149. "Olympic Football Tournament Women Final". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  150. "Women's National Team – Coaches". DFB. 16 Oct 2007. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  151. "Frauen-Nationalmannschaft" (به آلمانی). DFB. 26 Oct 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  152. "Women's National Team". DFB. 11 Nov 2014. Archived from the original on 21 November 2016.
  153. "FIFA U-19 Women's World Championship Thailand 2004 – Germany Players". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  154. "FIFA U-19 Women's World Championship Thailand 2004". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  155. "Zeitungsarchiv" (به آلمانی). Abendblatt. Archived from the original on 21 November 2016.
  156. "Germany reward coach Neid with new contract". UEFA. 21 Jun 2011. Archived from the original on 21 November 2016.
  157. "Jones named as Neid's assistant". DFB. 24 Aug 2015. Archived from the original on 21 November 2016.
  158. Uersfeld, Stephan (31 Mar 2015). "Germany women's coach Silvia Neid to retire in 2016, Steffi Jones to take over". ESPN. Archived from the original on 21 November 2016.
  159. "UEFA Women's EURO 2017 – Qualifying group stage – Group 5". UEFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  160. "Trainerstab nach Olympia: Jones plant mit Högner und Hagedorn" (به آلمانی). DFB. 3 Nov 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  161. "Jones wird 2016 Nachfolgerin von Neid" (به آلمانی). DFB. 30 Mar 2015. Archived from the original on 21 November 2016.
  162. https://www.dfb.de/news/detail/dfb-entbindet-bundestrainerin-steffi-jones-von-aufgaben-183059/
  163. "All matches of Frauen-Nationalmannschaft of the year 2011". DFB. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  164. "Statistics – International game results". DFB. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  165. https://www.dfb.de/frauen-nationalmannschaft/spiele-termine/spiele/?no_cache=1
  166. https://web.archive.org/web/20110608072327/https://www.dfb.de/index.php?id=500406&action=showYears&lang=E&liga=Frauen-Nationalmannschaft&cHash=99ac533c83
  167. https://web.archive.org/web/20110608073845/https://www.dfb.de/index.php?id=500405&action=showBalance&lang=E&cHash=474d0fbfc3
  168. "Germany - Poland 2:1 (1:0)". DFB. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  169. "Women's World Cup 2011: Germany thrill home crowd with win over Canada". The Guardian. 26 Jun 2011. Archived from the original on 21 November 2016.
  170. "FIFA Women's World Cup Opening Match to Break European Attendance Record". World Football Insider. 17 Dec 2010. Archived from the original on 21 November 2016.
  171. "Germany - USA 2:3 (2:1)". DFB. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  172. "Historical Flags (Prussia, Germany)". FOTW. 5 Sep 2012. Archived from the original on 21 November 2016.
  173. "Germany 2016 Olympics Women's Kits Revealed". Footyheadlines. 4 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  174. "11 Meilensteine" (PDF) (به آلمانی). DFB. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  175. "German women honoured by FIFA". FIFA. 17 Apr 2009. Archived from the original on 21 November 2016.
  176. "adidas and German Football Association extend partnership until 2022". adidas. 20 Jun 2016. Archived from the original on 8 May 2018.
  177. "Allianz Ends Partnerships With German National Teams To Focus On Women's Bundesliga". SBD. 5 Apr 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  178. Rehm, Holger (1 Apr 2016). "Allianz beendet DFB-Engagements" (به آلمانی). Sponsors. Archived from the original on 21 November 2016.
  179. "Germany Women's National Football Team - Acceptance and Popularity". Liquisearch. Archived from the original on 21 November 2016.
  180. Collins, Jennifer (6 Jul 2011). "Are You Watching The Women's World Cup?". NPR. Archived from the original on 21 November 2016.
  181. Lord, Miriam (13 Jul 2013). "Miriam Lord's Week". The Irish Times. Archived from the original on 21 November 2016.
  182. "Women's football is booming in Germany". Germany.info. Archived from the original on 10 October 2016.
  183. "Peerless track record for German women". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  184. "Weltmeisterinnen die "Mannschaft des Jahres 2003"" (به آلمانی). DFB. 21 Dec 2003. Archived from the original on 21 November 2016.
  185. "Nia Künzer schießt „Tor des Jahres"" (به آلمانی). Frankfurter Allgemeine Zeitung. 11 Jan 2004. Archived from the original on 21 November 2016.
  186. "Die Antwort des DFB" (به آلمانی). FanSoccer. Archived from the original on 21 November 2016.
  187. "DFB-Frauen sind Mannschaft des Jahres 2009" (به آلمانی). DFB. 20 Dec 2009. Archived from the original on 21 November 2016.
  188. "DFB Census 2008: More than one million women and girls". DFB. 9 Apr 2008. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  189. "50,5 Prozent Marktanteil beim WM-Finale" (به آلمانی). Welt. 1 Oct 2007. Archived from the original on 21 November 2016.
  190. "German Women's Soccer Team Awarded Top Honor". DW. 5 Dec 2007. Archived from the original on 21 November 2016.
  191. Jung, Chris (19 Aug 2016). "Germany's Silvia Neid looks to sign off with gold". UEFA. Archived from the original on 19 November 2016.
  192. Knight, Ben (7 Aug 2010). "Being honored by the Fatherland: Germany's Federal Cross of Merit". DW. Archived from the original on 21 November 2016.
  193. Ruppert, Axel (11 Jan 2011). "Surprised Neid aims to justify FIFA coach prize". UEFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  194. "All matches of Frauen-Nationalmannschaft of the year 2009". DFB. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  195. Juchem, Markus (18 Apr 2008). "Studie untermauert wachsendes Interesse am Frauenfußball" (به آلمانی). WomenSoccer. Archived from the original on 4 October 2011.
  196. "Zuschauerzahlen Frauen-Bundesliga" (PDF) (به آلمانی). FanSoccer. Archived (PDF) from the original on 21 November 2016.
  197. "Frauen Bundesliga 2007/2008" (به آلمانی). WeltFussball. Archived from the original on 21 November 2016.
  198. "EVS Annual Review 2010" (PDF). EVS. Archived (PDF) from the original on 21 November 2016.
  199. Behle, Peter. "In Forward Gear – Women's Soccer in Germany". Goethe-Institut. Archived from the original on 21 November 2016.
  200. Völker, Markus (8 Sep 2007). "Sie können unsere Gedanken lesen" (به آلمانی). taz.de. Archived from the original on 21 November 2016.
  201. "Alemanha vence competição". fpf.pt. Retrieved 11 March 2020.
  202. "Länderspiele gegen die USA abgesagt". dfb.de. 4 April 2020.
  203. "Offiziell bestätigt: Länderspiele im März und April abgesagt". dfb.de. 17 March 2020.
  204. "Englischer Verband sagt Frauen-Länderspiel in Wiesbaden ab". dfb.de. 25 October 2020.
  205. "Jones mit 26 Spielerinnen gegen Österreich und die Niederlande" (به آلمانی). DFB. 11 Oct 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  206. "Frauen-Nationalmannschaft" (به آلمانی). DFB. Archived from the original on 21 November 2016.
  207. "Former Germany captain Birgit Prinz retires". AP. 12 Aug 2011. Archived from the original on 21 November 2016.
  208. "Frauen-Nationalmannschaft" (به آلمانی). DFB. 26 Oct 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  209. "Bettina Wiegmann: 154 Mal im DFB-Trikot" (به آلمانی). DFB. Archived from the original on 21 Nov 2016.
  210. "Silvia Neid goes out with gold as Germany defeats Sweden 2-1". The Denver Post. 19 Aug 2016. Archived from the original on 21 November 2016.
  211. "2013 Women's EURO – Qualifying group stage: Germany-Kazakhstan". UEFA. 19 Nov 2011. Archived from the original on 21 November 2016.
  212. "U.S. women top Germany 2-0 in soccer". UPI. 16 Mar 1996.
  213. "Germany claims Olympic bronze over Brazil 2-0". SoccerTimes. 28 Sep 2000. Archived from the original on 18 August 2016.
  214. "Norway Slips Into Final on a Fluke Goal". The Washington Post. 25 Sep 2000. Archived from the original on 21 November 2016.
  215. "FIFA Women's World Cup China 2007". FIFA. Archived from the original on 21 November 2016.
  216. Rolin, Jack (23 Nov 2015). "Birgit Prinz". Encyclopædia Britannica. Archived from the original on 21 November 2016.
  217. Cooper, Jen (10 Jun 2015). "Daily WWC trivia: All-Time Top Goalscorers". Keeper Notes. Archived from the original on 24 September 2016.
  218. "FIFA World Player of the Year - Female". Topend Sports. Archived from the original on 21 November 2016.
  219. "Member Association - Germany - FIFA.com". www.fifa.com.
  220. "Germany". FIFA. Retrieved 14 January 2012.
  221. "Olympic Football Tournament Montreal 1976". FIFA. Retrieved 28 December 2011.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تیم ملی فوتبال زنان آلمان موجود است.
  1. All matches originally scheduled to be played in April and June 2020 were postponed due to the COVID-19 pandemic in Europe. These matches were subsequently rearranged to take place between September and October 2020.
  2. این بازی در ابتدا برای تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۰ تعیین شده بود که به دلیل همه گیری ویروس کرونا در اروپا برای تاریخی دیگر به تعویق افتاد.
  3. Matches originally scheduled to be played on 22 September 2020 were rearranged following postponements to other matches due to the COVID-19 pandemic in Europe.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.