تازوباکتام

تازوباکتام(به انگلیسی: Tazobactam) یک داروی شیمیایی است که جهت مهار کردن عملکرد بتالاکتاماز باکتریایی، به ویژه بتالاکتامازهای متعلق به گروه SHV-1 و TEM به کار می‌رود. معمولاً به صورت نمک سدیم آن، یعنی تازوباکتام سدیم از آن استفاده می‌شود. به زبان ساده، این ماده می‌تواند به برخی از آنتی بیوتیک‌ها اضافه شود تا آسیب پذیری آن‌ها در برابر مقاومت آنتی‌بیوتیکی کمتر شود.

تازوباکتام
نام‌گذاری آیوپاک
(2S,3S,5R)-3-Methyl-7-oxo-3-(1H-1,2,3-triazol-1-ylmethyl)-4-thia-1-azabicyclo[3.2.0]heptane-2-carboxylic acid 4,4-dioxide
اطلاعات درمانی
AHFS/دراگزInternational Drug Names
اطلاعات مجوزEMA:پیوند
ردهٔ بارداری
  • B
وضعیت قانونی
  • ℞ (Prescription only)
روش مصرف داروتزریق وریدی
شناسه‌ها
سی‌ای‌اس۸۹۷۸۶-۰۴-۹ Y
ای‌تی‌سیJ01CG02
پاب‌کمCID: ۱۲۳۶۳۰
دراگ‌بنکDB01606 Y
کم‌اسپایدر۱۱۰۲۱۶ Y
UNIISE10G96M8W Y
KEGGD00660 Y
ChEBICHEBI:۹۴۲۱ N
ChEMBLCHEMBL۴۰۴ Y
اطلاعات شیمیایی
فرمول شیمیاییC۱۰H۱۲N۴O۵S۱
وزن مولکولیخطای عبارت: عملگر < دور از انتظار
  (بررسی)

تازوباکتام با آنتی‌بیوتیک وسیع الطیف بتالاکتامی پیپراسیلین در داروی پیپراسیلین/تازوباکتام، به صورت ترکیبی و جهت درمان بیماری‌های ناشی از عفونت‌های سودوموناس آئروژینوزا مورد استفاده قرار می‌گیرد. تازوباکتام با مهار کردن ارگانیسم‌های رهاکننده بتالاکتاماز که در حالت عادی باعث تخریب پیپراسیلین می‌شود، گستره عملکرد پیپراسیلین را افزایش می‌دهد.[1]

تازوباکتام یک پنی سیلین به شدت اصلاح شده و یک سولفون است.

تازوباکتام در سال ۱۹۸۲ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۹۲ جهت مصارف پزشکی وارد بازار شد.[2]

جستارهای وابسته

منابع
  1. Yang Y, Rasmussen BA, Shlaes DM (1999). "Class A beta-lactamases—enzyme-inhibitor interactions and resistance". Pharmacol. Ther. 83: 141–151. doi:10.1016/S0163-7258(99)00027-3.
  2. Fischer, Janos; Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery. John Wiley & Sons. p. 490. ISBN 9783527607495.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.