بابا یادگار

بابا یادگار در باور یارسان از طرفداران و همراهان سلطان سهاک و مادری به نام «داده سارا» (دادا ساری) بوده[1] در سده هشتم هجری متولد شده و در هنگام جوانی بنا به دستور سلطان سهاک برای گسترش دادن آیین یارسان به هندوستان و پاکستان رهسپار شده‌است.

بابا یادگار متأهل نشده و فرزندی نداشته‌است. او دو نفر از یارانش به نام خیال و وصال به سمت «پیر» بر مریدانش، جانشین خود گردانید و سادات خاندان بابایادگار از نسل آن دو نفرند. دشمنان یارسان بابایادگار را کشتند و یارانش او را در دامنۀ کوه تخت سرانه در روستای زرده در دالاهو در استان کرمانشاه به خاک سپردند که آرامگاه بابا یادگار هم‌اکنون در آنجا قرار دارد. از او مجموعه‌ای از کلام مقدس به نام «زلال زلال» به جای مانده‌است.

بنا بر اعتقادات یارسان ذات‌های مقدس در دوره‌های مختلف حقیقت در شخصیت‌های مختلفی حلول می‌کنند. بر این اساس بابایادگار هابیل پسر آدم، ایرج پسر فریدون، سیاوش پسر کی‌کاووس، فرامرز پسر رستم، یوسف پسر یعقوب، یحیی تعمید دهنده در دورۀ عیسی مسیح، اصغر لعل‌پوش در دورۀ اسکندر، حسین بن علی در دورۀ اسلام، سعدان فرماندۀ لشکر مختار ثقفی، باباطاهر در دورۀ شاه‌خوشین، نظامی گنجوی، محمود بن سخار در دورۀ شاه فضل ولی، ته‌وریز در دورۀ بابا سرهنگ، احمد در دورۀ بابا ناوس، حسین بگ (عموی خاتون دایراک) در دورۀ برزنجه، ایوت هشار در دورۀ پردیور، شیخ صفی‌الدین اردبیلی، یار احمد زرده‌بام اهل مرکه در هندوستان، میر اسکندر ملقب به عالی قلندر در اواسط عصر اول پردیور، امرتات در امشاسپندان دورۀ اوستا و غزل در دورۀ حاجی بکتاش ولی بوده‌است. همچنین در میان جواهرات، یاقوت جلوۀ بابا یادگار است.[1]

یار زرده‌بام، شاه یادگار، پیر نرگس چَم، نازروا،‌ پیر رنگینه از لقب‌های بابا یادگار است.[1]

• سایت جامع گردشگری ایران
• صفی زاده، دانشنامه نام آوران