ایرانیان بحرین

با توجه به این که کشور بحرین در بیشتر تاریخ خود پاره‌ای از کشور ایران به‌شمار می‌آمده ایرانیان در این کشور تاریخ طولانی دارند. ۵۵–۶۰٪ از مردمان بحرین خود را بحارنة (Baḥārna) می‌نامند و بین خود و بقیه جمعیت که از اعراب بدوی هستند تفاوت قائل می‌شوند. این گروه خود را عرب نمی‌نامد. برخی در ایران این را نشانی از اصلیت ایرانی این مردم می‌دانند و و گفته می‌شود که ایشان به پارسی نیز سخن می‌گویند.

اما گروهی از ایرانیان که در بحرین زندگی می‌کنند و به نام عجم شناخته می‌شوند فرزندان مهاجرانی هستند که در ۱۰۰–۱۵۰ سال گذشته از استانهای جنوبی مانند فارس و بوشهر و هرمزگان و کهگیلویه و بویراحمد به این کشور مهاجرت نمودند. شمار آنها به یکصد هزار تن می‌رسد و برخی از آنها دارای گذرنامهٔ ایرانی نیز می‌باشند.

ایرانیان بحرین، فارسی را گرامی می‌دارند و اصرار دارند به فارسی سخن بگویند، بنابراین این زبان را نسل به نسل آموخته‌اند و بسیاری از آنان در مکانهای خصوصی و عمومی به فارسی سخن می‌گویند. ایرانیان بحرین به گویش بندری سخن می‌گویند که تفاوتهای اندکی با فارسی معیار معیار دارد، مثلاً به جای «برای چه؟» می‌گویند: «سِچه؟»

در منامه پایتخت بحرین، محلات شبر، قضیبیة، سنککی، عدلیه از محلاتی هستند که ایرانی‌تبارها در آنها سکونت دارند.

در شهر محرق (بحرین) نیز محلهٔ البنعلی سکونتگاه ایرانی‌تبارها است.[1]

حسینیه ایرانیان در منامه - بحرین

• کریم فخراوی، از بنیانگذاران الوسط، یکی از روزنامه‌های محبوب در بحرین
• غاده جمشیر (زبان عربی:غادة جمشیر)، فعال حقوق زنان
• زینب عسکری (زبان عربی:زینب غلوم العسکری)، نویسنده و بازیگر

احمد سلطانیز خواننده‌ خوش صدای گروه سلطانیز از گروه های معروف بستکی و بندری بحرین که نمونه ای از گروه های متعدد موسیقی در کشور بحرین می باشند که اکثرا ملیت ایرانی دارند