اسم مرکب
اسم مرکب یکی از چهار گروه واژگان فارسی از نظر ساختاری است.[1] این اسم‌ها از دو یا چند جزء دارای معنای مستقل تشکیل شده که هر یک از آن‌ها به تنهایی کاربرد و معنا دارند. یعنی پسوند یا پیشوند می‌باشد. همانند کتابخانه، سفیدرود، چهل چراغ و….[2]
جستارهای وابسته
منابع
- زبان فارسی، کتاب درسی سال اول متوسطه، وزارت آموزش و پرورش-دفتر برنامه‌ریزی و تألیف کتب درسی، چاپ چهاردهم، ۱۳۸۹درس دوازدهم:گروه اسمی، ص ۶۱
- زبان فارسی، کتاب درسی سال اول متوسطه، وزارت آموزش و پرورش-دفتر برنامه‌ریزی و تألیف کتب درسی، چاپ چهاردهم، ۱۳۸۹درس دوازدهم:گروه اسمی، ص ۶۲
- لغت نامه دهخدا. دکتر محمد علی پور مشهد امامت چاپ دوم ۱۳۷۸.
- دستور زبان فارسی، دکتر تقی وحیدیان کامیار، تهران، امیرکبیر، ۱۳۴۳.
- دستور مفصل امروز، دکتر خسرو فرشیدورد، تهران، انتشارات سخن، چاپ اول، ۱۳۸۲.
- لغت‌نامه دهخدا
- فرهنگ معین
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.