همخوان حلقی
همخوان حلقی یک همخوان است که جایگاه تولید اصلی آن در حلق است. در بسیاری از زبان‌ها، همخوان‌های گلویی باعث پیشرفت واکه‌های کناری می‌شوند؛ بنابراین، این همخوان‌ها با همخوان‌های زبانکی متفاوت هستند.
جایگاه بیان حلقی
همخوان‌های انسدادی و لرزشی را فقط می‌توان در برچاکنای تولید کرد و همخوان‌های سایشی نیز فقط در بالای حلق تولید می‌شوند. در زبان عربی همخوان‌های ع و ح حلقی هستند.[1]
جستارهای وابسته
منابع
- حق‌شناس، علی‌محمد. آواشناسی. تهران: نشر آگه، ۱۳۹۳.
- Ladefoged, Peter; Maddieson, Ian (1996). The Sounds of the World's Languages. Oxford: Blackwell. ISBN 978-0-631-19815-4.
- Maddieson, I. , & Wright, R. (1995). The vowels and consonants of Amis: A preliminary phonetic report. In I. Maddieson (Ed.), UCLA working papers in phonetics: Fieldwork studies of targeted languages III (No. 91, pp. 45–66). Los Angeles: The UCLA Phonetics Laboratory Group. (in pdf)
الفبای آوانگاری بینالمللی (جدول) | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.