لثوی‌کامی
درست پشت برآمدگی لثه، سقف دهان دارای بالارفتگی تندی است. این جا همان بخشی است که بخش لثوی-کامی نامیده می شود بالاترین بخش سقف دهان کام خوانده می شود و به آواهایی که با برخورد و یا نزدیک شدن زبان به این بخش ساخته می‌شود کامی می گویند. همخوانهای لثوی-کامی را می توان در واج نخست واژه های شب، ژاله، چراغ و جمشید شنید. آوای غلتی که در آغاز واژه یاس شنیده می شود، غلت کامی است.
واجگاه (کارا و ناکارا): ۱. برون‌لبی، ۲. درون‌لبی، ۳. دندانی، ۴. لثه ای، ۵. پس‌لثه ای، ۶. پیش‌کامی، ۷. کامی، ۸. نرمکامی، ۹. ملازی(زبانکی)، ۱۰. حلقی، ۱۱. چاکنایی، ۱۲. برون‌چاکنایی، ۱۳. ریشه‌ای، ۱۴. پس‌پسینی، ۱۵. پیش‌پسینی، ۱۶. تیغه‌ای، ۱۷. نوکی و ۱۸. زیرنوکی
منابع
- درزی، علی؛ درآمدی بر زبانشناسی معاصر؛ انتشارات سمت؛ ۱۳۹۴؛ صفحه ۳۶-۵۷.
- ثمره، یدالله. آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت هجایی آوا. مرکز نشر دانشگاهی.چاپ یازدهم(۱۳۹۳) صفحه ۶۷-۵۵
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.
