آواز زمین (ترانه)

محور اصلی آهنگ «آواز زمین» دربارهٔ ویرانی زمین و جنایاتی است که توسط انسان‌ها روی آن انجام می‌شود. در ابتدای آهنگ جکسون می‌خواند: «طلوع خورشید را چه شد? چه بر سر باران آمد؟ چه بر سر تمام آن چیزهایی آمد که گفتی دوباره خواهیم بود. دشت‌های کشتار را چه شد؟ آیا زمانی [برای جبران و شرمندگی] هست؟ چه بر سر تمام آن چیزهایی آمد که گفتی به من و تو تعلق دارند. آیا هرگز درنگی کردی تا متوجه شوی؟ تمامی خون‌هایی را که ما بر زمین ریخته‌ایم. آیا هرگز درنگی کردی تا متوجه شوی [درد] این زمین گریان را، این ساحل‌های در حال هق هق را... ما با دنیا چه کرده‌ایم؟ نگاه کن ما چه کرده‌ایم. چه بر سر تمام آن صلحی رفت که تو در گرو تنها پسرت قرار دادی؟ دشت‌های گل را چه شد؟ آیا زمانی [برای جبران و شرمندگی] هست؟ چه بر سر تمام آن رویاهایی آمد که گفتی به من و تو تعلق دارند؟ آیا هرگز درنگی کردی تا متوجه شوی؟ تمام کودکانی را که مردند در جنگ. آیا هرگز درنگی کردی تا متوجه شوی؟ [درد] زمین گریان را، ساحل‌های در حال هق هق را... زمانی من، دل به رؤیا می‌سپردم. زمانی من، به آن سوی ستاره‌ها می‌نگریستم. [اما] اکنون نمی‌دانم کجا هستیم... گرچه می‌دانم که به راه دوری برده شده‌ایم».[3]

نماهنگ «ترانهٔ زمین» توسط نیک برانت، عکاس هنرهای زیبا گارگردانی شد و با استقبال خوبی همراه شد به‌طوری‌که برندهٔ جایزهٔ بهترین ویدئو سال ۱۹۹۶ از مراسم «فیلم لو فانتاستیک»، جایزه موسیقی دوریس دی از مراسم جایزهٔ جِنیسِس و نامزد جایزهٔ «بهترین نماهنگ، شکل کوتاه سال ۱۹۹۷» از مراسم جوایز گِرَمی شد.[11]

در ۱۹ فوریه ۱۹۹۶ در مراسم جایزه بریت در انگلستان، مایکل برای اولین بار «آواز زمین» را اجرا کرد و جایزهٔ هنرمند نسل را دریافت کرد.

مایکل در ابتدا با لباسی سیاه که نمادی از آلودگی زمین و ویرانی حاصل از جنگ بود، به روی صحنه آمد. سپس بر روی چری پیکر (یک نوع جرثقیل) می‌رود تا به گفتهٔ خودش از جانب سیارهٔ زمین، مردم را مورد خطاب قرار دهد تا بیدار شوند و زمین را پیش از آن که دیر شود نجات دهند. او سپس از جرثقیل پایین آمد و لباس‌های سیاه را از تنش بیرون آورد در حالی که در زیر آن، لباس سفیدی پوشیده بود که نماد پاک شدن زمین از آلودگی‌ها، به پایان رسیدن جنگ‌ها، آبادسازی زمین و بازگشتش به وضع پیشینش بود. افرادی که بر روی صحنه قرار داشتند و هر کدام لباس قوم و ملت خاصی را پوشیده بودند و نماد تمام مردمشان بودند به سمت مایکل که استعاره‌ای از زمین پاک و تمیز شده‌است می‌روند و آن را در آغوش می‌گیرند. و مایکل بر روی صحنه در بین حدوداً ۴۰ کودک که نمایندگان کودکان محروم جهان بودند، احاطه شد.

اما در قسمتی که مایکل بر روی جرثقیل بر بالای سر حاضرین در سالن به پرواز درآمد، جارویس کاکر به طرف صحنه هجوم برد و دو انگشتش را به حالتی توهین‌آمیز به سمت مایکل در هوا تکان داد و صف خوانندگان بر روی صحنه را بر هم زد. او به دور صحنه می‌چرخید و از وسایل صحنهٔ نمایش بالا می‌رفت و تقلید مایکل را انجام می‌داد. کاکر به چند کودک آسیب رساند و باعث شد تا آن‌ها از روی صحنه به پایین پرتاب بشوند و به کودکی نیز مشت زد و کودکی هم از ناحیهٔ گوش آسیب دید. در پی این اقدام، کاکر دستگیر شد و به ادارهٔ پلیس تحویل داده شد.

پس از این اقدام، والدین کودکان روی صحنه خشم خودشان را در روزنامه‌ها ابراز کردند. مادر یکی از بچه‌ها گفت: «آن مرد (کاکر) بزرگترین شب زندگی دخترم را خراب کرد. من دیدم یک نفر دخترم را از زمین بلند کرده و سعی داشت او را به پایین پرتاب کند. من فکر کردم یک آدم دیوانه وارد صحنه شده‌است و می‌خواهد خودش را به مایکل برساند. کدام آدم عاقلی چنین کاری با یک بچه می‌کند؟ من نمی‌دانم او (کاکر) کیست یا فکر می‌کند که چه کسی است. اما من دوست دارم همین کار را با او بکنم یا کاری بسیار بدتر از آن را. دخترم، اشلی، هفته‌ها خودش را برای این شب رویایی آماده می‌کرد و این دیوانه تمام زحمت‌هایش را در عرض چند لحظه بر باد داد. اگر می‌توانستم او را با دست‌هایم خفه می‌کردم».

مایکل جکسون در بیانیه‌ای «کاکر» را متهم به رفتار نفرت‌برانگیز و شرم‌آور کرد. کمپانی اپیک رکوردز شرح داد:

مایکل نمی‌تواند بی‌حرمتی او را نسبت به افراد حاضر در صحنه درک کند. او از این واقعه، بیزار، غمگین، شوکه، ناراحت و عصبانی شده‌است اما در عین حال از اینکه اعضای گروه، علی‌رغم رفتار نفرت‌برانگیز و شرم‌آور فردی که می‌خواست این نمایش را بر هم بزند، توانستند به اجرای این آهنگ ادامه دهند، بی‌اندازه احساس غرور می‌کند. نگرانی اصلی مایکل از بابت افرادی است که برای این اجرا زحمت کشیده بودند و همچنین بچه‌هایی که در این حادثه صدمه دیده‌اند.

کاکر نیز در بیانیه‌ای که منتشر کرد، ارتکاب هرگونه جرمی را رد کرد.

من هیچ کار خلافی انجام ندادم. من از مایکل جکسون خوشم نمی‌آید اما به کسی صدمه نزدم. من به کسی حمله نکردم. آنچه انجام دادم اعتراضی بود نسبت به اعمال و رفتار جکسون که خودش را مسیح می‌بیند و می‌خواهد دنیا را شفا بدهد. من دیگر نمی‌توانستم آن را تحمل کنم. صنعت موسیقی به خاطر ثروت و قدرتی که جکسون دارد به او اجازه می‌دهد تا خیالات و توهم‌هایش را پرورش دهد.

سپس سخنگوی کاکر گفت که به خاطر افترایی که مایکل علیه او زده است، قصد شکایت از مایکل را دارد. او همچنین ادعا کرد که یک نوار ویدئویی از یکی از محافظان مایکل در حال زدن بچه‌ها، در دست دارد.

در پی این حادثه، مطبوعات انگلیس «کاکر» را به باد طعنه و استهزاء گرفتند. سردبیر روزنامهٔ سان (روزنامه‌ای که معمولأ چیزهای مثبتی در مورد مایکل به چاپ نمی‌رساند) نوشت: «مایکل جکسون یک ابر ستاره و یک هنرمند حرفه‌ای است. چیزی که جارویس کاکر هرگز نخواهد شد. ترتیب دهندگان این برنامه، قول دادند که ما شاهد یک اجرای بی‌نظیر از «جکو» (این لقب را رسانه‌های انگلیسی به مایکل دادند که معنی «خلو دیوانه» را می‌دهد) خواهیم بود. و او با آهنگ ترانهٔ زمین این را ثابت کرد. کاکر نتوانست مانع اجرای سلطان پاپ بشود». این روزنامه با دادن ۹ امتیاز از ۱۰ امتیاز به مایکل، رضایت بسیاری دیگر از منتقدان را، از اجرای او، منعکس کرد. بسیاری نیز، جارویس کاکر را دلقک و احمق نامیدند.

اما به یکباره رسانه‌ها به جانبداری از کاکر پرداختند. در مراسم جایزه بریت، مایکل با لباس سیاه وارد صحنه شد و سپس آن را از تن بیرون آورد. او در زیر این جامهٔ سیاه، لباس سفیدی به تن داشت. و در پایان کودکان و سایر افراد حاضر در صحنه را به سمت نوری که بر روی صحنه می‌تابید هدایت کرد. رسانه‌ها مایکل را برای این حرکت سرزنش کردند و او را متهم کردند که خود را مسیح می‌بیند و تصور می‌کند حامل پیامی برای زمینیان است. سپس رسانه‌های آمریکا اجرای ترانهٔ زمین را ضد یهود خواندند. در صحنهٔ پایانی اجرای جوایز بریت، مایکل با لباس سفید حاضر می‌شود و همه را در آغوش می‌گیرد. از جمله فردی را که لباس یهودی به تن داشت و مایکل صورت اورا میبوسد. رسانه‌ها معتقد بودند که فرد یهودی که نمایندهٔ دین یهود است، مایکل را که نمایندهٔ دین مسیح است، مورد پرستش قرار می‌دهد. و این کار یعنی دین مسیح از دین یهود برتر است. رسانه‌های آمریکا در این مورد اقدام به نظر سنجی از مردم کردند. نظر سنجی انجام شده، مایکل جکسون را یهودستیز، ضدمسیح و ضددین می‌خواند و این در حالی بود که مراسم اجرای جوایز بریت در آمریکا پخش نشد و آمریکایی‌ها آن اجرا را ندیده بودند.

رسانه‌ها حمایتشان از کاکر را بیشتر کردند. کاکر در مصاحبه‌ای با یک شبکهٔ تلویزیونی انگلیسی گفت: «من از حرکات او بر روی صحنه بدم آمد و حس کردم که اطرافیانم هم همین احساس را دارند. فکر کردم که باید کاری انجام دهم. بلند شدم و روی صحنه رفتم. نمی‌دانستم چه بکنم. فکر کردم شاید بهتر باشد ادای او را در بیاورم. دور صحنه بدوم و از وسایل روی صحنه بالا بروم و مانند او خم بشوم». کاکر گفته که برای اعتراض به ظاهر مسیح گونهٔ مایکل بر روی صحنه رفته‌است و این در حالی بود که وقتی او به صحنه هجوم برد، مایکل بر روی جرثقیل بود و هنوز لباس سیاه به تن داشت و هیچ نشانه‌ای از مسیح و پرستش او از طرف یهود دیده نمی‌شد. همچنین کاکر ادعا کرد که به خاطر اینکه مردم حاضر در سالن که بالغ بر ۲،۰۰۰ نفر می‌شدند نیز از این اجرای مایکل بدشان آمده بود، این کار را کرد ولی در فیلم این اجرا زمانی که نیروهای امنیتی کاکر را به بیرون می‌بردند مردم به صورت یک‌صدا در حال فریاد زدن نام «مایکل» بودند.

مایکل در واکنش به جنجال رسانه‌ها بیانیه‌ای در سایت سونی منتشر کرد و دلایلش را از نوشتن این ترانه اعلام کرد:

من غم و رنج بسیاری حس می‌کردم. ترانهٔ زمین برای من، سرود زمین است. چون حس می‌کنم طبیعت بسیار سخت تلاش می‌کند تا خسارت‌هایی را که بشر بر زمین و محیط زیست وارد نموده است، جبران کند. فکر می‌کنم زمین رنج می‌کشد. و این آهنگ برای من فرصتی بود تا به مردم اجازه دهم صدای زمین را بشنوند.

تصویری از اجرای زندهٔ «ترانهٔ زمین» توسط جکسون در ۲۰ ژوئن ۱۹۹۷ در تور جهانی هیستوری. مایکل بر روی چری پیکر آویزان شده‌است.

پس از انتشار آلبوم هیستوری، مایکل جکسون تور جهانی هیستوری را در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۷ اجرا کرد. در این تور «ترانهٔ زمین» نیز اجرا شد.

در ابتدای اجرا یک انفجار بر روی صحنه اتفاق می‌افتد و طراحی صحنه به صورت شهرهای جنگ زده می‌شود که خانه‌های ویران شده را نشان می‌دهد. سپس مایکل آهنگ را آغاز می‌کند. لباس او از رنگ‌های سیاه، سفید و قرمز تشکل شده‌است. در تلویزیون بزرگ پشت سر مایکل نیز صحنه‌هایی از ویرانی زمین و جنگ نشان داده می‌شود. سپس چند نفر متشکل از چند زن، مرد و کودک با لباس‌های مختلف و کهنه که نشان دهندهٔ آثار جنگ است بر روی صحنه می‌آیند و به تماشای اجرای مایکل مشغول می‌شوند. مایکل بر روی دستگاه چری پیکر می‌رود و خود را از آن آویزان می‌کند. پس از پایین آمدن از دستگاه، صدایی شبیه به شلیک گلوله از تانک شنیده می‌شود و در میان گرد و غبار پشت صحنه، یک دستگاه تانک حامل یک سرباز نظامی وارد صحنه می‌شود. مایکل جلوی تانک را می‌گیرد و سرباز داخل تانک بیرون می‌آید و با اسلحه‌ای که در دست دارد مردم را تهدید می‌کند و در آخر تفنگ را به سمت مایکل نشانه می‌گیرد. در همین حال مایکل بدون هیچ حرکتی به آن سرباز نگاه می‌کند و دستش را روی اسلحه میگذارد و سرش را به نشان احترام پایین میاورد سرباز که تحت تأثیر نگاه او قرار گرفته، اسلحه را زمین می‌گذارد و گریه می‌کند. سپس دختر بچه‌ای که گل آفتاب‌گردان به دست دارد به سمت سرباز می‌رود و آن گل را به او تقدیم می‌کند. سرباز که در حال گریه است گل را می‌گیرد و با شرمساری به دختر بچه نگاه می‌کند. در همین حال مایکل که با آن سرباز در حال گریه بود، دست سرباز را می‌گیرد و او را بلند می‌کند و به سمت جمعیت دستان خود را باز می‌کند.

مایکل جکسون در سال ۱۹۹۵، جایزه موسیقی دوریس دی را از مراسم جایزهٔ جِنیسِس برنده شد. این جایزه به موسیقی‌دانانی که بیشترین اهمیت را به حیوانات می‌دهند تقدیم می‌شود. تا به امروز تنها ۴ نفر موفق به دریافت این جایزه شده‌اند. در سال ۲۰۰۸ یک نویسندهٔ اهل نیجریه گفت: «ترانهٔ زمین توجه جهانیان را به تخریبی که انسان به سیاره زمین وارد کرده‌است و آن را به نابودی کشانده جلب می‌کند».

در مراسم اهدای جایزه گرمی سال ۲۰۱۰، جنیفر هادسن، کری آندروود، اسموکی رابینسون، سلین دیون و آشر برای بزرگ‌داشت مایکل جکسون ترانهٔ «آواز زمین» را به صورت زنده اجرا کردند. در هنگام اجرای این آهنگ توسط این هنرمندان، تصاویری سه‌بعدی در تلویزیون‌های بزرگ پشت سر آن‌ها پخش می‌شد. این تصاویر در اصل برای نمایش در کنسرت‌های این آخرش است (۲۰۰۹) در نظر گرفته شده بود که با درگذشت جکسون هرگز برگزار نشدند. پس از اجرای این ترانه، پرنس و پاریس، فرزندان مایکل بر روی صحنه آمدند تا جایزهٔ گرمی «یک عمر فعالیت هنری» پدرشان را دریافت کنند. آن‌ها سخنرانی مختصری نیز انجام دادند.