گیتار بیس

در دههٔ ۱۹۳۰ پاول توتمارک (به انگلیسی: Paul Tutmarc)، موزیسین و مخترع معروف (اهل سیاتل، واشینگتن، واشینگتن)، اولین گیتار الکتریک بیس را به‌صورت مدرن، از یک ساز پرده‌بندی‌شده که برای نگه داشتن در دست و نواخته شدن به‌صورت افقی طراحی شده‌بود ساخت. کاتالوگ فروش سازهای الکتریک کمپانی پاول توتمارک، آئودیووکس (به انگلیسی: Audiovox) شامل "مدل 736 Bass Fiddle" می‌شد که دارای ۴ سیم، پرده‌بندی شده‌بود و بدنه‌ای توپُر به طول ۳۰٫۵ اینچ داشت. تغییر شکل این ساز به فرم گیتارمانند باعث می‌شد که راحت‌تر نگه داشته شود و حمل‌ونقل آن آسان شود. اضافه شدن پرده‌های بیشتر باعث شد تا بیسیست‌ها آزادی عمل بیشتری در نواختن داشته‌باشند. حدود ۱۰۰ عدد از این نوع ساز در دههٔ ۱۹۳۰ ساخته شد.

در سال ۱۹۴۷، باد توتمارک (به انگلیسی: Bud Tutmarc) شروع به فروختن مدلی شبیه "Fiddle 736" برای شرکتی به نام سرنادر (به انگلیسی: Serenader) کرد و به‌صورت آشکارا به تبلیغ آن در کاتالوگ شمارهٔ ۴۸ شرکت هیتر (به انگلیسی: Heater Co) پرداخت؛ گرچه اختراعات خانوادهٔ توتمارک موفقیت زیادی در بازار کسب نکرد.

لئو فندر به کمک همکارش، جورج فولرتن (به انگلیسی: George Fullerton)، اولین گیتار بیس توپُر الکتریکی را تولید کرد. گیتار فندر پرسیژن (به انگلیسی:Fender Precision Bass) او در سال ۱۹۵۱ معرفی شد و به یک مدل استاندارد صنعتی تبدیل شد. پرسیژن بیس یا P-bass از یک تخته‌سنگ نتراشیدهٔ ساده که به مدل تلکستر (به انگلیسی: Telecaster) با پیکاپ تک‌سیم‌پیچ شبیه بود به گیتاری با بدنهٔ منحنی و لبه‌های تخت تبدیل شد که موجب راحتی نوازنده می‌شد. همچنین یک پیکاپ چهارقطبی (تک‌سیم‌پیچ) نیز روی آن سوار بود. پیکاپ چندتکه در سال ۱۹۵۷ معرفی شد.