آلدوسترون

مینرالوکورتیکوئیدها (به انگلیسی: mineralocorticoid) به گروهی از استروئیدها [مانند آلدوسترون (۲۱ کربنه)] گفته می‌شود که در بخش قشری غده فوق کلیوی ساخته می‌شوند. استروئیدها ترکیبات چربی با چهار حلقه کربنی هستند. آلدوسترون مهم‌ترین مینرالوکورتیکوئید بدن است. تفاوت اصلی مینرالوکورتیکوئیدها با سایر کورتیکواستروئیدها در رسپتورهای اختصاصیشان و تأثیراتشان بر بدن است.

آلدوسترون
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس 52-39-1 Y
پاب‌کم 5839
کم‌اسپایدر 5633 Y
UNII 4964P6T9RB Y
دراگ‌بانک DB04630
KEGG C01780 Y
MeSH Aldosterone
ChEBI CHEBI:27584 Y
ChEMBL CHEMBL273453 Y
کد اِی‌تی‌سی H02AA01
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
خصوصیات
فرمول مولکولی C21H28O5
جرم مولی ۳۶۰٫۴۴ g mol−1
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 Y (بررسی) (چیست: Y/N؟)
Infobox references

میزان ترشح آلدوسترون در شبانه روز ۱۵۰ میکروگرم است.

عملکرد

مهمترین عمل آلدوسترون افزایش بازجذب سدیم و ترشح پتاسیم و یون هیدروژن

در کلیه است که موجب احتباس آب و سدیم می‌شود. اسپیرونولاکتون با بلوک کردن گیرنده‌های آلدوسترون نوعی داروی ادرارآور است که موجب کاهش فشار خون می‌شود (البته خاصیت ضد آندوژنتیک هم دارد).

اپلرنون نیز کاهش دهنده اثر آلدوسترون است.

به‌طور خلاصه آلدوسترون دارای اثرات زیر می‌باشد:

۱. کاهش دفع سدیم از ادرار

۲. افزایش دفع پتاسیم و یون هیدروژن در ادرار

۳. افزایش جذب آب در کلیه و جلوگیری از هدر رفتن آب بدن

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع

    ویکی‌پدیای انگلیسی

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.