پپتید شبه گلوکاگون ۱

پپتید شبه گلوکاگون ۱ (انگلیسی: Glucagon-like peptide-1) یا به اختصار GLP-1، یک هورمون‌های پپتیدی ۳۰ آمینواسیدی است.

پپتید شبه گلوکاگون ۱ و دیابت

این پروتئین در «سلول‌های ال» در دستگاه درون‌ریز روده‌ها و نرون‌های دستگاه عصبی مرکزی (در ساقهٔ مغز) پس از صرف غذا ساخته می‌شود.

پپتید شبه گلوکاگون ۱ همچون پلی‌پپتید مهاری معده یک اینکرتین است، در نتیجه می‌تواند قند خون را از طریق ترشح انسولین کاهش دهد. علاوه بر آن، این هورمون‌های پپتیدی چندین اثر محافظتی و تنظیمی هم دارد؛ اما برخلاف پلی‌پپتید مهاری معده فعالیت این هورمون در جریان دیابت نوع ۲ حفظ می‌شود و پژوهش‌های گسترده‌ای در زمینهٔ استفاده از درمان‌های مبتنی بر آن صورت پذیرفته‌است. بر خلاف درمان‌های مبتنی بر انسولین و سولفونیل‌اوره، درمان‌های وابسته به پپتید شبه گلوکاگون ۱ با کاهش وزن و خطر کمتری از هیپوگلیسمی همراه است که دو مسألهٔ مهم برای بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ است.

نیمه عمر پتید شبه گلوکاگون ۱ در حدود ۲ دقیقه است.

برخی مواد مغذی همچون اسیدهای آمینه ضروری، اسید چرب و فیبر غذایی ترشح پتید شبه گلوکاگون ۱ را تحریک می‌کنند.

این پروتئین در «سلول‌های ال» در دستگاه درون‌ریز روده‌ها (به‌ویژه درازروده و روده بزرگ) تحت تأثیر مواد مغذی و عوامل گوناگون عصبی و درون‌ریز ساخته می‌شود.[1]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Baggio LL, Drucker DJ (May 2007). "Biology of incretins: GLP-1 and GIP". Gastroenterology. 132 (6): 2131–57. doi:10.1053/j.gastro.2007.03.054. PMID 17498508.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.