گی لوزینیان

گی لوزینیان (انگلیسی: Guy of Lusignan‎; c. ۱۱۵۰ – ۱۸ ژوئیه ۱۱۹۴) پادشاه قبرس و از اهالی فرانسه بود. گی لوزینیان فرزند هیو هشتم از سلسلهٔ لوزینیان بود، از سال ۱۱۸۶ تا ۱۱۹۲ میلادی و به واسطهٔ ازدواج با سیبیلا از اورشلیم، پادشاه دولت صلیبی اورشلیم شد، تا قبل از ورودش به سرزمین مقدس برادر وی به نام آمالریک بسیار شناخته شده و برجسته بود.

گی لوزینیان
c. ۱۸۴۳. صلیبیون ساله، ورسای.
پادشاهی بیت‌المقدس (jure uxoris)
سلطنت	۱۱۸۶ – ۱۱۹۲
تاج‌گذاری	۱۱۸۶
پیشین	Baldwin V
جانشین	ایزابل اول از اورشلیم
پادشاه قبرس
سلطنت	۱۱۹۲ – ۱۸ ژولای ۱۱۹۴
جانشین	آمالریک دوم
زاده	c. ۱۱۵۰ لوزینیان، پویتو
درگذشته	۱۸ ژوئیه ۱۱۹۴ نیکوزیا، قبرس
همسر(ان)	سیبیلا از اورشلیم
خاندان	دودمان لوزینیان
پدر	هیو هشتم از لوزینیان

همزمان با بیماری بالدوین چهارم (جذام) و مشکل جانشینی وی، شوهر سیبلا، ویلیام دی مونفروا مرد تا وی مجبور به ازدواج شود. سیبلا، گی لوزینیان، یکی از کوچکترین اشراف دون مرتبهٔ فرانسه را به عنوان شوهر خود انتخاب کرد که در ابتدا با مخالف بالدوین روبه‌رو شد اما سرانجام در سال ۱۱۸۰ میلادی اجازه ازدواج را صادر کرد.[1] با این ازدواج، گی به امارت دو شهر مهم یافا و اشکلون دست یافت و پس از مدتی توانست به تدریج سیطره خود را بر تمامی مناطق به جز اورشلیم گسترش دهد و سرانجام به عنوان نائب‌السلطنه و جانشین شاه انتخاب شود.[2] اما به دلیل حملات صلاح‌الدین ایوبی و قدرت گرفتن مخالفان گی از جمله ریموند سوم، وی از مسند خود خلع شد و به جای او، بالدوین پنجم به مسند جانشینی رسید.[3] شاه فعالیت خود را بر ضد گی ادامه داد و خواهر خود را مجبور به طلاق از گی کرد. گی نیز به شهر خود بازگشت و در برابر شاه قیام کرد و بدین ترتیب تنش بین آن دو آغاز شد. شاه توانست طی چند لشکرکشی، گی را از مقام خود شهرهای یافا و اشکلون برکنار کند و ریموند سوم که از مخالفان گی بود را به عنوان مشاور و نائب‌السلطنه بالدوین پنجم انتخاب کرد.[4]

در سال ۵۸۰ هجری / ۱۱۸۵ میلادی بود که بالدوین چهارم از دنیا رفت تا درگیری بین حامیان گی و بالدوین پنجم آغاز شود اما خود بالدوین نیز پس از یک سال بر اثر بیماری درگذشت تا مجدداً مشکلات داخلی صلیبیون آغاز شود. مخالفان ریموند توانستند او را از مسند حکومت دور کنند و پادشاهی را از فرزند به مادر یعنی سیبلا منتقل کنند اما از آن‌جایی که وی زن بود و به تنهایی نمی‌توانست حکومت کند لذا مطابق با خواست مخالفین ریموند، تاج شاهی را به همسرش یعنی گی لوزینیان اعطا کرد.[5][6][7][8] ریموند هم پس از تاج‌گذاری به اقطاع خود بازگشت اما ترس وی از حمله نیروهای گی به اقطاعش، او را مجبور کرد تا با صلاح‌الدین ایوبی پیمان صلحی ببندد و از او تقاضای کمک کند. صلاح‌الدین نیز از موقعیت بهره برد تا بین صلیبیون اختلاف ایجاد کند تا به اهداف خود یعنی جهاد برسد.[9]

با اوج گرفتن اختلافات داخلی، گی با توصیه بالین ابلین، فرستاده‌هایی را با هدف صلح عازم طبریه کرد.[10] ریموند که از اتحاد با صلاح‌الدین و اجازه ورودی که به سپاه وی، به سرزمین‌هایش داده پشیمان شده‌بود، اتحاد خود را با حاکم ایوبی شکست و خود را مطیع گی معرفی نمود و راضی شد تحت لوای گی با مسلمانان بجنگد؛ بنابراین پیش‌زمینه‌های نبردی بزرگ فراهم شد.[11]

در سال ۱۱۸۷ میلادی، صلاح‌الدین بعد از خبر شکستن پیمان توسط ریموند سوم ارتش و نیروهای خود را آماده کرد و در نزدیکی دریاچه طبریه مستقر شد. اما چون در شرایط و موقعیتی سخت قرار داشت، درصدد کشیدن نیروهای صلیبی به جانب خود برآمد. پس سپاهی را در ژولای عازم طبریه کرد تا شهر را مسخر کنند اما با مقاومت همسر ریموند، اسکیفا روبه‌رو شدند.[12]

گی با توجه به حوادث پیش آمده، مجلس مشورتی تشکیل داد تا برنامه خود را برای مقابله با صلاح‌الدین پی‌بریزند. در مجلس ۲ نقشه پیشنهاد شد:

1. نقشه تهاجمی رینالد شاتیون که مستقیم به نیروهای صلاح‌الدین حمله صورت گیرد.
2. نقشه تدافعی ریموند سوم که با توجه به موقعیت سخت منطقه و اوضاع عمومی مسلمان، مسئولیت آن را قبول کرد و گی توصیه کرد که به شهرهای ساحلی که استحکامات دفاعی نیرومندی داشتند، عقب‌نشینی کند تا بتواند با درگیر کردن نیروهای ایوبی در مناطق ساحلی، صلاح‌الدین را متحمل شکست کند.

گی ابتدا روش تدافعی ریموند را برگزید اما با اعتراض رینالد و جرارد رایدفورت روبه‌رو شد که معتقد بودند این روش، روشی بزدلانه است و سرانجام توانستند گی را متقاعد به حمله مستقیم کنند.[13]