کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری

کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری مرجعی است برای رسیدگی به تخلفات ساختمانی از لحاظ ضوابط شهرسازی و ایمنی است. اگر شهروندان که در ساخت و ساز دست دارند در حوزه ساختمان سازی مرتکب تخلفی شوند، این تخلف در کمیسیون ماده ۱۰۰ مورد رسیدگی قرار می‌گیرد.[1] ماده ۱۰۰ قانون شهرداری‌ها از ۱۱ تبصره تشکیل شده‌است.

تبصره‌های دو تا شش قانون ماده 100 شهرداری که مصوب سال 1334 است، این کمیسیون را مخیر کرده که با اخذ جریمه مالی تخلفات ساخت و ساز مانند احداث بنای بدون پروانه، عدم احداث پارکنیگ، تراکم اضافی را نادیده بگیرد[2].

درآمدها از تخلفات ساختمانی

تخلفات در ساخت و ساز یکی از منابع درآمدی برای شهرداری‌های ایران است. طریقه وصول این درآمدها از طریق کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری در شهرداری‌ها است. منافع مادی که در اثر تخلفات ساختمانی و توسط کمیسیون‌های ماده ۱۰۰ عاید شهرداری‌ها می‌شود، روند بروز تخلفات عمدی در ساخت و سازهای شهری را تشدید نموده‌است. [3] در ایران شهرداری تجارت پایه وجود دارد که در آن مقررات و ضوابط قابل خرید و فروش هستند.[4]

اعضای کمیسیون ماده ۱۰۰
  1. نماینده دادگستری
  2. نماینده شورای شهر
  3. نماینده فرمانداری
  4. نماینده شهرداری که حق رای ندارد.

تعارض منافع در کمیسیون ماده 100 شهرداری

بر اساس نظر کارشناسان، شهرداری‌ها در حال حاضر همواره در دوراهی تعارض منافع، یعنی انتخاب بین انجام وظایف خود که پیشگیری از تخلفات ساختمانی و صدور حکم تخریب یا اصلاح است و راه دوم یعنی افزایش درآمد خود از طریق تبدیل تخلفات به جریمه مالی قرار دارند.

بر اساس تعاریف متداول ادبیات تعارض منافع، این موقعیت را تعارض درآمد و وظیفه می‌نامند[5].

پانویس
  1. قانون شهرداری‌های ایران
  2. فاطمه نصیری. «ماده 100 شهرداری: انتخاب درآمد یا وظیفه؟». مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه.
  3. روزنامه دنیای اقتصاد (شماره 3507 منتشر شده به تاریخ 26 خرداد 94). «کمیسیون‌های ماده 100: رسیدگی به تخلف یا مرجع تخلف؟!/ وقتی منافع تمام مردم شهر فدای سودجویی چند نفر می‌شود». پایگاه خبری یافته.
  4. «عباس آخوندی: زمانی که شهرداری تمایل به سوداگری دارد وضعیت شهرها به وضعیت کنونی می‌رسد». iranstonenews.com. ۱۲ مهر ۱۳۹۵.
  5. فاطمه نصیری. «ماده 100 شهرداری: انتخاب درآمد یا وظیفه؟». مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.