کردستان ترکیه

کردستان ترکیه یا کردستان شمالی (به کردی: باکووری کوردستان، به ترکی استانبولی :Türkiye Kürdistanı) نام غیررسمی بخش شرقی ترکیه است که بیشتر ساکنان آن کرد هستند. این منطقه با مساحتی حدود ۲۳۰ هزار کیلومتر مربع[1] (به طور تقریبی معادل ناحیه آناتولی شرقی و ناحیه آناتولی جنوب شرق با حدود ۱۴ میلیون نفر جمعیت در سال ۲۰۱۰) ۲۹٫۳۶ درصد از خاک ترکیه را دربر گرفته‌است؛[3] حدود دوسوم کردهای ترکیه در جنوب شرقی و شرق ترکیه (موسوم به کردستان ترکیه) سکونت دارند. در برآورد ۲۰۱۲ مؤسسه آمار ترک استات (The Turkish Statistical Institute (TurkStat))، جمعیت کردهای ترکیه بیش از ۲۲ میلیون نفر (۲۲٬۶۹۱٬۸۲۴) و بیش از سی درصد از جمعیت ۷۴٬۷۰۰٬۰۰۰ نفری ترکیه را تشکیل می‌دهد.[4] بر طبق منابع سازمان سیا در سال ۲۰۰۸ میلادی، بافت قومیتی ترکیه، شامل ۷۰٪-۷۵٪ ترک، ۱۸٪ کرد و سایر گروه‌های قومی ۷٪-۱۲٪ می‌باشند.[5] منابعی دیگر حدود ۷۰٪ مردم ترکیه ترک و ۲۵٪ کرد را در ترکیه برآورد می‌کنند.[6][7][8]

کردستان ترکیه
کل جمعیت
۲۰ میلیون نفر[1] تا ۳۰ میلیون نفر (تخمین ۲۰۱۷)
مناطق با جمعیت چشمگیر
ناحیه آناتولی شرقی و ناحیه آناتولی جنوب شرق استان استانبول، استان آدانا و استان مرسین
زبان‌ها
زبان کردی، زازاکی
دین
اسلام اکثریت سنی، و اقلیتی ازعلوی (اهل حق )و ایزدی[2]
قومیت‌های وابسته
گروه‌های قومی ایرانی
نقشه کشور کردستان برپایه پیمان سور
مناطق با اکثریت کردی در ترکیه
نقشهٔ مناطق کردنشین ترکیه در سال ۱۹۹۲ میلادی (بر اساس نقشهٔ سیا)
رنگ قرمز درصد جمعیت کرد نسبت به باقی جمعیت ترکیه در مناطق است (قرمز کمرنگ نشان‌گر درصد جمعیت پایین‌تر می‌باشد)

بسیاری از شهرهای کردستان ترکیه طی سال‌های اخیر به علت نارضایتی مردم کرد از وضعیت موجود صحنه آشوب و درگیری بوده‌است. احزابی مانند پ‌ک‌ک خواهان خودمختاری مناطق کردنشین در ترکیه می‌باشند. بسیاری از کردهای ترکیه به استانبول مهاجرت کرده‌اند بگونه‌ای که استانبول به بزرگترین شهر کردنشین ترکیه مبدل گشته‌است.[9][10][11][12]

از سال ۱۹۹۰ مهاجرت اجباری از جنوب شرقی ترکیه، میلیون‌ها کرد را به شهرهایی مانند استانبول، آنکارا و ازمیر آورد.[13] جمعیت کردها در استانبول بین ۳ تا ۴ میلیون نفر تخمین زده می‌شود (سال ۱۹۹۷).[1][14][15] همچنین طبق تخمین دیگری جمعیت کردها در استانبول، آنکارا، ازمیر و سایر شهرهای بزرگ (به جز استان‌های کردنشین ترکیه) در حدود ۳۵ درصد کل جمعیت کردهای ترکیه است که چیزی حدود ۶ تا ۸ میلیون می‌باشد.[16]

پیشینه

مناطقی که با رنگ سبز مشخص شده مناطق با حداکثریت کرد است، که در اختیار حزب hdp است.

کردوئنه سرزمینی باستانی در جنوب دریاچهٔ وان و شمال میانرودان در هزارهٔ اول پیش از میلاد بود. بسیاری بر این باورند که کردوئنه همان سرزمینی‌ست که امروز کردستان خوانده می‌شود.[17][18][19][20][21][22][23][24][25] و دانشنامه کلمبیا این ارتباط را ذکر کرده‌است.[26]

برخی از دانشوران قرن نوزدهم نظیر جرج رولینسن کردوئنه و کاردوخی را با کردهای امروزی یکی دانستند و اظهار کردند کاردوخی معادل لغوی باستانی کردستان است.[27][28][29] برخی منابع آکادمیک تازه معتقدند باید پروتو-کرد دانسته شود.[30] نمونه‌های زیادی از این‌گونه نام‌ها وجود دارد که به دلیل سختی بیان حرف «خ» در لاتین است.[31] با این حال باور بر این است که مردم کردوئنا به زبانی ایرانی سخن می‌گفته‌اند.[32]

در سال ۹۹۰ تا ۱۰۸۵ میلادی دودمان کردتبار مروانیان بر شمال میانرودان، بدلیس، دیاربکر و وان حکم می‌راندند.[33]

مبارزات کردها در دورهٔ عثمانی علیه سلطهٔ ترک‌ها برقرار بود؛ یکی از نمونه‌ها شورش و مقاومت یزدانشیر امیر بوتان بود. با تجزیهٔ امپراطوری عثمانی و متعاقب آن معاهدهٔ سور (که قراردادی در به رسمیت شناختن حقوق ملی کردها بود)، ایجاد دولت کردستان در خاک امپراطوری عثمانی پیشین منظور شده بود. بعدها پیمان لوزان جایگزین پیمان سور گردید. به همین دلیل کردها به رهبری شیخ محمود برزنجی در مقابل ارتش انگلیس در خاک کردستان عراق امروزین دست به مقاومت زدند.

مصطفی کمال‌پاشا (آتاترک) که جنگ‌های استقلال ترکیه را فرماندهی می‌کرد، به نقش حساس کردها در این جنگ واقف بود، از این‌رو با دادن وعده‌های زیاد به کردها حمایت آن‌ها را جلب، و در سایهٔ پیروزی‌های چشمگیر مصطفی کمال، براساس معاهدهٔ لوزان، دولت نوین ترکیه تحت حاکمیت کمالیسم به رسمیت شناخته شد. اما ممنوع‌شدن مظاهر هویت کردی از جمله زبان و پوشش، تمامی نیروهای ملی و مذهبی را وادار به عکس‌العمل نمود و از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۳۹، در اثر سخت‌گیری‌های دولت ترکیه یک سلسله شورش‌هایی درمیان کردها علیه دولت مرکزی ترکیه به وقوع پیوست. شورش شیخ سعید پیران، قیام آرارات و قیام درسیم از مهم‌ترین شورش‌های این دوره هستند. دولت مرکزی ترکیه با واکنش‌های سخت و خشن، کلیه شورش‌های صورت گرفته را سرکوب کرد.[34]

مهم‌ترین حرکتی که در کردستان ترکیه بوقوع پیوست، تشکیل جمهوری آرارات در سال ۱۹۲۷ در کردستان ترکیه بود. جمهوری آرارات توسط روشنفکران کرد و خاندان بدرخانیان برپا گشته بود که توسط حکومت ترکیه سرکوب گردید.[35]

در بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۸ در پی قیام درسیم، ارتش ترکیه به رهبری آتاترک ۶۵٬۰۰۰ تا ۷۰٬۰۰۰ از کردهای علوی ساکن استان درسیم (استان تونج‌ایلی امروزی) را قتل‌عام کردند.[36]

فرهنگ و مردم

بیشتر کردهای ترکیه به گویش کرمانجی که از گویش‌های شمالی زبان کردی سخن می‌گویند هرچند زازاها به زبان زازاکی صحبت می‌کنند اما از نظر فرهنگی و تاریخی بسیار به کرمانجها نزدیکند. در کل کردهای ترکیه اشتراکات فراوانی با سایر کردها در کشورهای دیگر دارند و در طول تاریخ و به ویژه پیش از مرزبندی‌های معاصر، همواره با سایر کردها پیوند داشته‌اند، اکثریت کردهای ترکیه سنی مذهب می‌باشند.[37][38][39]

سیاست

در انتخابات مجلس ملی ترکیه (۲۰۱۱) حزب عدالت و توسعه توانست که قریب به نیمی از آرای شرکت کنندگان در انتخابات را کسب کند و جبهه رنج، دمکراسی و آزادی نیز که احزاب کردی BDP و PAR - HAK و KADEP از آن حمایت به عمل آورده بودند با شعار «برای جمهوری دمکراتیک، برای خودمختاری دمکراتیک» در انتخاب با نامزدهای مستقل شرکت کرده بود.[40]

در انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه (۲۰۱۴) حزب دموکراتیک خلق‌ها، صلاح الدین دمیرتاش را به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری معرفی کرد که به رقابت با دو نامزد دیگر از جمله رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه و نامزد حزب عدالت و توسعه، پرداخت.

اقتصاد

درآمد سرانهٔ استان‌های ترکیه بر اساس آمار سال ۲۰۱۱ (به دلار):
  ۲۶ ۰۰۰ و بیشتر
  ۲۲ ۰۰۰ – ۲۶ ۰۰۰
  ۱۸ ۰۰۰ – ۲۲ ۰۰۰
  ۱۳ ۷۰۰ (میانگین ترکیه) – ۱۸ ۰۰۰
  ۱۰ ۰۰۰– ۱۳ ۷۰۰
  ۶ ۰۰۰ – ۱۰ ۰۰۰
  ۲ ۰۰۰ – ۶ ۰۰۰
   کمتر از۲ ۰۰۰

مناطق کردنشین ترکیه همواره جزو فقیرترین و توسعه نیافته‌ترین مناطق این کشور بوده‌اند و نرخ بیکاری جوانان در این منطقه بسیار بیشتر از دیگر نقاط کشور است. تهیدستی، بیکاری، محرومیت، سرکوب و خفقان در نواحی جنوب‌شرقی و شرق ترکیه در طی سدهٔ اخیر، موجب پدید آمدن جریانی به نام پ‌ک‌ک در دههٔ ۱۹۷۰ شده‌است.

کردها و ترکیه

بنیاد حقوق بشر دیاربکر (İHD) اعلام کرده که در سالیان ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ بیش از پنج هزار نفر از شهروندان عادی کُرد در ترکیه توسط واحد اطلاعات و ضدترور ژاندارمری (JITEM) کشته شده‌اند و اجساد اغلب این قربانیان کشف نشده‌است.[41] شرکت رادیو تلویزیون دولتی ترکیه کانالی به نام ت‌رت کردی (TRT KURDI) را که به صورت ۲۴ ساعته به زبان کردی پخش می‌کند راه‌اندازی کرده‌است.[42][43] به گفته کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران، ۷۰ درصد از روزنامه‌نگارانی که در سال ۲۰۱۲ در ترکیه زندانی شده‌اند، کرد هستند و در این سال ترکیه بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان بوده‌است.[44]

نلسون ماندلا، قهرمان مبارزه با نژادپرستی، در سال ۱۹۹۲ از پذیرش «جایزه صلح آتاترک» سرباز زد.[45][46][47] در تلاشی برای انکار هویت کردها دولت ترکیه تا سال ۱۹۹۱ کردها را جزو ترک‌های کوهستانی رده‌بندی می‌کرد.[48][49]

ناحیه‌های کردستان ترکیه

ردیفناممرکزنام کردیوسعت (کیلومتر مربع)جمعیت (۲۰۱۹)
۱ آناتولی جنوب شرقی (۶ استان)دیاربکرناوچەی ئاناتۆلیای باشووری ڕۆژھەڵات۶۲٬۷۶۲۶٬۴۳۳٬۴۸۴
۲ آناتولی شرقی (۱۵ استان)وانناوچەی ئاناتۆلیای ڕۆژھەڵات۱۵۱٬۷۹۵۶٬۳۷۵٬۸۶۶
کل کردستان ترکیهدیاربکرباکووری کوردستان۲۱۴٬۵۵۷۱۲٬۸۰۹٬۳۵۰

استان‌ها

سرزمین‌های کردنشین در ترکیه در تقسیمات کشوری ترکیه در گذشته ۱۱ استان (به ترکی: ایل) بودند.[50] و بعدتر بر اثر تقسیمات کشوری مجدد، همان سرزمین‌ها را این بار به ۱۷ استان تقسیم کردند.[51] و بعدتر در آغاز دهه ۹۰ بر اثر تقسیمات کشوری جدیدتر، همان سرزمین‌ها را این بار به ۲۱ استان تقسیم کردند.[51] کشور ترکیه دارای ۸۱ استان است که بر اساس دانشنامه بریتانیکا کردها در ۲۱ استان کردنشین در اکثریت هستند. کردستان ترکیه شامل تمام ۱۵ استان آناتولی شرقی و ۶ استان از ۸ استان آناتولی جنوب شرقی (به جز دو استان استان غازی عینتاب و استان کیلیس) است. همچنین زازاها و خود کردها در سایر مناطق و استان‌های ترکیه نیز حضور دارند. برای نمونه در خارج از کردستان ترکیه در استان غازی عینتاب (پارێزگای دیلۆک) در آناتولی جنوب شرقی یا استان آق‌سرای (پارێزگای ئاکسارای) یا استان سیواس (پارێزگای سێواس) در ناحیه آناتولی مرکزی تعداد زیادی کرد و زازا زندگی می کنند و اقلیت هایی پرشمار در ناحیه مدیترانه و ناحیه اژه و ناحیه مرمره دارند ولی در ناحیه دریای سیاه جمعیت بسیار کمی دارند.

فهرست استان‌های کردستان ترکیه

ناحیه آناتولی جنوب شرقی
ناحیه آناتولی شرقی
استان‌های آناتولی جنوب شرقی
استان‌های آناتولی شرقی

از استان‌های ترکیه ۲۱ استان به عنوان مناطق با اکثریت کرد معرفی می‌شود. هم در این مناطق اقلیت‌های قابل توجه عرب، ارمنی، آشوری و ترک وجود دارد و هم در سایر مناطق ترکیه اقلیت‌های قابل توجهی از کردها همانند کردهای استانبول و کردهای آناتولی مرکزی و سایر اقوام وجود دارند. استان‌های هر ناحیه به ترتیب وسعت مرتب شده‌اند:[52]

ردیفناممرکزنام کردیوسعت (کیلومتر مربع)جمعیت (۲۰۱۹)
آناتولی جنوب شرقی
۱ استان اورفااورفاڕحا۱۹٬۳۳۶۲٬۰۷۳٬۶۱۴
۲ استان دیاربکردیاربکرئامهد۱۵٬۲۰۴۱٬۷۵۶٬۳۵۳
۳ استان ماردینماردینمێردین۸٬۸۰۶۸۳۸٬۷۷۸
۴ استان آدیامانآدیامانسهمسوور۷٬۶۰۶۶۲۶٬۴۶۵
۵ استان شرناکشرناکشرنهخ۷٬۱۵۱۵۲۹٬۶۱۵
۶ استان باتمانباتمانئێلح۴٬۶۵۹۶۰۸٬۶۵۹
آناتولی شرقی
۷ استان ارزرومارزرومئهرزیڕۆم۲۵٬۳۳۰۷۶۲٬۰۶۲
۸ استان وانوانوان۱۹٬۴۱۴۱٬۱۳۶٬۷۵۷
۹ استان ملطیهملطیهمهلهتی۱۲٬۱۰۲۸۰۰٬۱۶۵
۱۰ استان ارزنجانارزنجانئهرزگان۱۱٬۷۲۷۲۳۴٬۷۴۷
۱۱ استان آغریآغریقهرهکۆسه۱۱٬۴۹۸۵۳۶٬۱۹۹
۱۲ استان قارصقارصقارس۱۰٬۱۳۹۲۸۵٬۴۱۰
۱۳ استان الازیغالازیغخارپێت۹٬۲۸۱۵۹۱٬۰۹۸
۱۴ استان بینگولبینگولچهولیگ۸٬۲۵۳۲۷۹٬۸۱۲
۱۵ استان موشموشمووش۸٬۰۶۷۴۰۸٬۸۰۹
۱۶ استان تونجلیتونجلیدرسیم/مامهکی۷٬۶۸۵۸۴٬۶۶۰
۱۷ استان حکاریحکاریجۆلهمێرگ۷٬۱۷۸۲۸۰٬۹۹۱
۱۸ استان بیتلیسبیتلیسبدلیس۷٬۰۹۴۳۴۸٬۱۱۵
۱۹ استان سعردسعردسێرت۵٬۴۷۳۳۳۰٬۲۸۰
۲۰ استان اردهاناردهانئهردههان۴٬۹۶۷۹۷٬۳۱۹
۲۱ استان ایغدیرایغدیرڕهشقهلاس۳٬۵۸۷۱۹۹٬۴۴۲
کل کردستان ترکیهدیاربکرئامهد۲۱۴٬۵۵۷۱۲٬۸۰۹٬۳۵۰

رشد جمعیت

نرخ رشد جمعیت در مناطق مختلف ترکیه (۲۰۱۳).
  4-5
  3-4
  2-3
  1.5-2
  1-1.5

همانطور که در نقشهٔ سال ۲۰۱۳ ترکیه مشخص شده‌است، رشد جمعیتی کردها دست‌کم دو تا سه برابر مناطق ترک‌نشین در ترکیه است. پیر شدن جمعیت در ترکیه به باور امروز سران حزب عدالت و توسعه آن‌ها را از ادامهٔ پیشرفت‌ها و رشد اقتصادی باز می‌دارد. در بخش اجتماعی نیز بنیان خانواده و آسیب‌های افزایش میانگین سنی جمعیت، جامعهٔ ترکیه را تهدید می‌کند که به باور بسیاری از آسیب‌شناسان اجتماعی، اکثر جرائم ریشه در نهاد خانواده دارند. بر این اساس بُعدی از سخنان اردوغان مربوط به معضل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی پیری جمعیت ترکیه در آینده است و آن را تهدیدی بر همهٔ حوزه‌ها و شئونات زندگی شهروندان این کشور می‌داند. دلیل دوم این موضوع نیز از دو جهت قابل توجه است. اول اینکه، کاهش رشد جمعیت به عنوان تهدیدی بر امنیت ملی از ناحیهٔ کردها محسوب می‌شود. این بُعد ماهیتی کاملاً سیاسی ـ امنیتی برای ترکیه دارد. بدین معنا که نرخ رشد جمعیت در شرق و جنوب‌شرق ترکیه (مناطق کردنشین) بیشتر از سایر مناطق است. به همین دلیل بخش مهمی از نگرانی‌های جامعهٔ ترکیه از رشد جمعیت کردها نشأت می‌گیرد. این بدین معنی است که امنیت ملی ترکیه در برابر کردها بیشتر در معرض آسیب و بحران قرار دارد. علاوه براین، تمرکز کردها در برخی استان ها و افزایش جمعیت این استان‌ها نگرانی جمعیتی دیگر ترکیه می‌باشد. پس از آغاز جنگ شبه‌نظامیان کرد علیه دولت ترکیه در دههٔ ۱۹۸۰، برخی استان‌ها به ویژه دیاربکر تمرکز جمعیتی کردها را تجربه کرد. این موضوع امنیت ملی ترکیه را با تهدید مواجه می‌سازد. سران ترکیه نگران هستند که افزایش جمعیت این استان‌ها در برابر جمعیت کم استان‌های ترک‌نشین همجوار دردسرساز شود. آن‌ها بدین منظور برنامهٔ مدونی را برای جلوگیری از کاهش جمعیت ترک‌ها اتخاذ نموده‌اند و امیدوارند نتیجه دهد. رشد جمعیتی بالای کردها نشان می‌دهد که در آینده اعتراضات گسترده‌تری به نابرابری‌های اجتماعی و تضعیف حقوق کردها صورت خواهد گرفت. در واقع نرخ بالای رشد جمعیت کردها در برابر ترک‌ها، آن‌ها را در وضعیت مناسب‌تری در جهت خواست حقوق خود سوق می‌دهد. این مهم از دیگر نگرانی‌های اردوغان و سایر احزاب ملی‌گرای ترک در خصوص نرخ رشد جمعیتی کنونی می‌باشد.[53]

نقشه‌ها

جستارهای وابسته

پانویس

  1. http://www.institutkurde.org/en/info/the-kurdish-population-1232551004
  2. «دین و زبان،». torkiye. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۱۲-۲۱.
  3. The Kurdish Population by the Kurdish Institute of Paris, 2017 estimate. "The territory, which the Kurds call Northern Kurdistan (Kurdistana Bakur), has 14.2 million inhabitants in 2016. According to several surveys, 86% of them are Kurds... So in 2016 there are about 12.2 million Kurds still living in Kurdistan in Turkey. We know that there are also strong Kurdish communities in the big Turkish metropolises like Istanbul, Izmir, Ankara, Adana and Mersin. The numerical importance of this "diaspora" is estimated according to sources at 7 to 10 million... Assuming an average estimate of 8 million Kurds in the Turkish part of Turkey, thus arrives at the figure of 20 million Kurds in Turkey."
  4. http://ekurd.net/mismas/articles/misc2012/9/turkey4166.htm
  5. cia worldfact book
  6. Juvenile Nonfiction, “ The Handbook of Middle East ”, Publisher: 21st Century, 2002. pg ۱۴۴:”About 20 percent of Turkey ’s population is Kurdish. ”
  7. Sandra Mackey , “The reckoning: Iraq and the legacy of Saddam”, W.W. Norton and Company, 2002. Excerpt from pg ۳۵۰: “As much as 25% of Turkey is Kurdish. ”
  8. “Beverley Milton-Edwards, “Contemporary politics in the Middle East” Polity, 2006. pg ۲۳۱: “They form a population in all four states, making 23 percent in Turkey, 23 percent in Iraq, 10 percent in Iran and 8 percent in Syria (Mcdowell, 2003, p ۳–۴). ”
  9. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۹ آوریل ۲۰۱۳.
  10. http://kurdpress.com/Fa/NSite/FullStory/News/?Id=18296#Title=کُردهای%20ترکیه%20و%20ضرورت%20پذیرش%20چند%20صدایی
  11. http://www.kurdpress.com/Fa/NSite/FullStory/News/?Id=35476#Title=%0A%09%09%09%09%09%09%09%09کُردهای اردوغان، کُردهای اوجالان/ محمدعلی دستمالی%0A%09%09%09%09%09%09%09
  12. http://www.kurdpress.com/Fa/NSite/FullStory/News/?Id=46145#Title=استانبول، تنها پایتخت کردستان ترکیه است%0A%09%09%09%09%09%09%09
  13. "Kurdish identity becomes more acceptable in Turkish society", Al Monitor, 2014
  14. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۷.
  15. https://books.google.com/books?id=JU-2AAAAIAAJ
  16. https://books.google.com/books?id=izQFFkIF6mMC&pg=PA2
  17. N. Maxoudian, Early Armenia as an Empire: The Career of Tigranes III, 95–55 BC, Journal of The Royal Central Asian Society, Vol. 39, Issue 2, April 1952، pp. 156–163.
  18. A.D. Lee, The Role of Hostages in Roman Diplomacy with Sasanian Persia, Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, Vol. 40, No. 3 (1991), pp. 366–374 (see p.371)
  19. J. den Boeft, Philological and historical commentary on Ammianus Marcellinus XXIII, 299 pp. , Bouma Publishers, 1998. (see p.44)
  20. J. F. Matthews, Political life and culture in late Roman society, 304 pp. ، 1985
  21. George Henry Townsend, A manual of dates: a dictionary of reference to the most important events in the history of mankind to be found in authentic records, 1116 pp. , Warne, 1867. (see p.556)
  22. F. Stark, Rome on the Euphrates: the story of a frontier, 481 pp. ، 1966. (see p.342)
  23. https://books.google.com/books?id=RURgBQAAQBAJ&pg=PA69&lpg=PA69&dq=corduene+south+of+van+lake&source=bl&ots=OYVBYS2e4G&sig=Qmt4XwyX0Qotr8T-3OpA3psn5jA&hl=fa&sa=X&ei=kkP5VN2iDaSa7gavu4HICg&ved=0CEQQ6AEwBQ#v=onepage&q=corduene%20south%20of%20van%20lake&f=false. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  24. «DARIUS III». بریتانیکا.
  25. http://wimssite.nl/system/fetch_file.php?did=126. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک); پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)
  26. http://www.encyclopedia.com/topic/Kurds.aspx#4
  27. Rawlinson, George, The Seven Great Monarchies Of The Ancient Eastern World, Vol 7, 1871. (copy at Project Gutenberg)
  28. Orbis Latinus, University of Columbia.
  29. «Kurds. The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition. 2001-07». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۷ فوریه ۲۰۱۵.
  30. Revue des études arméniennes, vol.21, 1988-1989, p.281, By Société des études armeniennes, Fundação Calouste Gulbenkian, Published by Imprimerie nationale, P. Geuthner, 1989.
  31. M.Th. Houtsma, E.J. Brill's first encyclopaedia of Islam, 1913-1936, ISBN 90-04-08265-4, see p.1133
  32. M. Chahin, Before the Greeks, p. 109, James Clarke & Co., 1996, ISBN 0-7188-2950-6
  33. «بدلیس». دانشنامهٔ اسلام.
  34. «akhbare-rooz (iranian political Bulletin)». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ فوریه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۱ ژانویه ۲۰۰۹.
  35. Martin van Bruinessen, Genocide in Kurdistan? The suppression of the Dersim rebellion in Turkey (1937-38) and the chemical war against the Iraqi Kurds (۱۹۸۸), University of Pennsylvania, p. in: George J. Andreopoulos (ed), Conceptual and historical dimensions of genocide
  36. سعیدیان، عبدالحسین، سرزمین ومردم ایران،انتشارات علم وزندگی، تهران1377، شابک:7_7_90052_964
  37. دانشنامه دانش گستر، تهران مؤسسه علمی فرهنگی دانش گستر
  38. ایرج افشار سیستانی، تاریخ تمدن اقوام آریایی،انتشارات نگارستان، چاپ اول، زمستان1387
  39. English:: "Democratic Autonomy" Model Takes Shape - Bianet
  40. کشف گور دسته‌جمعی 20 نفره در دیاربکر ترکیه؛ خبرگزاری بین‌المللی کردپرس
  41. همشهری آنلاین
  42. «Turkey's Kurdish TV channel opens to mixed reviews | Reuters». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲ مه ۲۰۱۲.
  43. ترکیه به 'سرکوب' آزادی مطبوعات متهم شد بی‌بی‌سی، 01 آبان 1391
  44. «Statement on the Ataturk Award given to Nelson Mandela; AFRICAN NATIONAL CONGRESS». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲.
  45. «Turkish newspapers criticise of ANC leader Nelson Mandela for refusing to accept Turkey's peace award; South African History Online». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲.
  46. Double Standard: The Turkish State And Racist Violence
  47. Turkey - Linguistic and Ethnic Groups - U.S. Library of Congress
  48. Bartkus, Viva Ona, The Dynamic of Secession, (Cambridge University Press, 1999), 90-91.
  49. Turkey - Kurds
  50. The Encyclopaedia of Islam describes Turkish Kurdistan as covering at least 17 provinces of Turkey: Erzincan, Erzurum, Kars, Malatya, Tunceli, Elazığ, Bingöl, Muş, Ağrı, Adıyaman, Diyarbakır, Siirt, Bitlis, Van, Şanlıurfa aka Urfa, Mardin and Hakkâri, stressing at the same time that "the imprecise limits of the frontiers of Kurdistan hardly allow an exact appreciation of the area." Since 1987, four new provinces - Şırnak, Batman, Iğdır and Ardahan - have been created inside the Turkish administrative system out of the territory of some of these provinces.
  51. "İllerin aldığı, verdiği göç, net göç ve net göç hızı, 1980-2018" [Provincial in-migration, out-migration, net migration, rate of net migration, 1980-2018] (به English and Turkish). Turkish Statistical Institute. Archived from the original on 16 March 2018. Retrieved March 6, 2019.
  52. https://www.cmess.ir/Page/View/2013-01-30/640

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.