چیرو

از شمال مرباغ، از جنوب خلیج فارس، از مغرب عرمکی و از سمت مشرق به کلات محدود می‌گردد.

جمعیتش در حدود ۸۵۰ نفر است، که از نژاد عرب هستند. ساکنان این روستا تماماً از عرب هستند و به دو گروه تقسیم می‌شوند، اکثریت از اهل سنت هستند، و اقلیتی عرب شیعه هستند که از زمان خیلی دور از جزیره بحرین به این روستا آمده‌اند، این گروه شیعه (الشیعة البحارنه) نام دارند، یعنی آنهائیکه که از بحرین به اینجا مهاجرت کرده‌اند. در سال‌های پیشین گروه زیادی از این منطقه به کشورهای حاشیهٔ خلیج فارس مهاجرت نموده‌اند، هم‌اکنون در کشورهای بحرین، کویت، قطر و امارات متحده عربی سکونت دارند و توابع این کشورها دارد، این خاندان در امارات به قبیلهٔ «شیراوی» (الشیراوی) معروف هستند.

روستا دارای مسجد، آب‌انبار (برکه) برق، دبستان و راهنمایی است.

پیشهٔ مردم روستا غواصی، ماهی گیری، صید مروارید، دامداری، و کشاورزی است.

آثار قلعه بزرگی در روستا وجود دارد که مقر حاکم وقت بوده‌است، این قلعه در کرانه دریا قرار دارد.

• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه»، چاپ دوم، دبی: دارالأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس»، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
• کامله، القاسمی، بنت شیخ عبدالله، (تاریخ لنجة) مکتبة دبی للتوزیع، الامارات:، چاب دوم، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی. (به عربی).
• بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی