سورو (بندر لنگه)

از شمال ارمک، از جنوب کندران، از مغرب باوردان، و از سمت مشرق به چاه مسلم محدود می‌گردد.

این روستا در دهستان مغویه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۲۱ نفر (۶۰خانوار) بوده‌است.[1] دارای ۴۰۰ نفر جمعیت می‌باشد که سنی و از پیروان امام محمد بن ادریس شافعی هستند. دارای مسجد، خانه بهداشت و (برکه) (آب‌انبار) می‌باشد. به زبان فارسی به لهجه محلی تکلم می‌کنند.

شغل اهالی ماهی گیری، کشاورزی، دامداری، و تجارت است. دارای ۲۰۰۰ اصله نخل دیم و ۱۰۰۰ من زمین زیر کشت می‌باشد.

• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه»، چاپ دوم، دبی: دارالأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس»، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
• کامله، القاسمی، بنت شیخ عبدالله، (تاریخ لنجة) مکتبة دبی للتوزیع، الامارات:، چاب دوم، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی. (به عربی).
• بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی