پاتریارک‌نشین جهانی قسطنطنیه

	پاتریارک‌نشین جهانی قسطنطنیه
	نشان پاتریارک‌نشین جهانی قسطنطنیه
طبقه‌بندی	کلیسای ارتدکس شرقی
گرایش	کلیسای ارتدکس یونانی
متون	هفتادگانی، عهد جدید
الهیات	الهیات ارتدکس شرقی
سیاست	اپیسکوپلین
مقرها	کلیسای جامع سنت جورج، استانبول; ۴۱°۰۱′۴۵″ شمالی ۲۸°۵۷′۰۶″ شرقی مختصات: ۴۱°۰۱′۴۵″ شمالی ۲۸°۵۷′۰۶″ شرقی
بنیانگذار	اندریاس
جدایی	متعدد § Autocephalous churches formerly under the Ecumenical Patriarchate; کلیسای حواری ارمنی[1]
اعضا	~۳٬۸۰۰٬۰۰۰در یونان، ~۱٬۵۰۰٬۰۰۰ دور از وطن، =۵٬۳۰۰٬۰۰۰ در کل.
سایت رسمی	ec-patr.org

پاتریارک‌نشین جهانی قسطنطنیه (یونانی: Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως‎؛ لاتین: Patriarchatus Oecumenicus Constantinopolitanus‎;[2] ترکی استانبولی: Rum Ortodoks Patrikhanesi‎[3]) یکی از ۱۴ تا ۱۶ کلیسای خودمختار کلیسای ارتدکس شرقی است. هم‌اکنون بارتولومیو یکم قسطنطنیه رهبری آن را بر عهده دارد.

کلیسای قسطنطنیه در میان پاتریارک نشین‌های چهارگانه از اهمیت بیشتری برخوردار است. زیرا قسطنطنیه (بیزانسیوم) بین سال‌های ۳۳۰ تا ۱۴۵۳ پایتخت امپراتوری روم شرقی و در نتیجه مرکز مسیحیت شرقی بوده‌است. پس از تقسیم امپراتوری روم در ابتدای قرون وسطی، اسقف قسطنطنیه از منزلت بی‌مانندی در میان اسقفان ارتدکس جهان مسیحی برخوردار شد. از میان پنج پاتریارک بزرگ کلیسا، فقط پاتریارک قسطنطنیه و اسقف روم در حوالی سال ۵۹۰ در شهرهای بزرگ زندگی می‌کردند. به پاتریارک قسطنطنیه پاتریارک مسکونی گفته می‌شد.

پاتریارک قسطنطنیه دومین اسقف موجه و با نفوذ رم بود. او هنوز حامل اسقف اعظم جهان است و بر تمام سر اسقفان کلیساهای شرق تقدم دارد. نیم تاج سلطنتی را بر سر می‌گذارد و نشان عقاب امپراتوری بیزانس را به سینه می‌چسباند. در حال حاضر ریاست عالیه کلیسا با حدود صد هزار عضو با اوست. کلیساهای ارتدکس فنلاند و چکسلواکی خود را تحت اختیار قانونی او می‌دانند. کلیساهای یادشده، برتری افتخاری سراسقف کلیسای جهانی در قسطنطنیه (استانبول) را قبول دارند. اسقف این کلیسا بر خلاف پاپ هیچ‌گاه ادعای عصمت نمی‌کند و تنها از موقعیت اخلاقی ویژه‌ای بهره می‌برد و اقتدار او از قلمرو اسقفی اش فراتر نمی‌رود.

تاریخچه

ایا صوفیه که تا سال ۱۴۵۳ کلیسای جامع پاتریارک‌نشین بود

در چند شورای جهانی از حقوق پاتریارک قسطنطنیه سخن به میان آمد و در قرن ششم این کلیسا عنوان پاتریارک‌نشین جهانی به خود گرفت. این موقعیت پس از فتح قسطنطنیه به دست سلطان محمد فاتح در سال ۱۴۵۳ بر قرار ماند.

در سال ۳۸۱ شورای قسطنطنیه، پاتریارک این شهر را بعد از اسقف روم به رسمیت شناخت. به موجب اصل سوم شورای کنستانتینوپل پاتریارک این شهر بعد از اسقف روم از برتری حرمت برخوردار شد. در زمان گریگوری کبیر (قرن ششم و هفتم)، یوحنا پاتریارک قسطنطنیه، مدعی عنوان «اسقف همه کلیساها» گردید که با اعتراض گریگوری مواجه شد.

پیوند به بیرون

منابع

Panossian, Razmik (2006). The Armenians: From Kings and Priests to Merchants and Commissars. New York: Columbia University Press. pp. 43–44. ISBN 978-0-231-13926-7. The Armenian Apostolic Church formally became autocephalous—i.e. independent of external authority—in 554 by severing its links with the patriarchate of Constantinople.
Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Orientalis Recognoscendo Vatican City State, 1978, p. 3 (in Latin)
Ortaylı, İlber (2003). "Osmanlı Barışı", p. 14. شابک ‎۹۷۵−۶۵۷۱−۵۰−۰ .

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ecumenical Patriarchate of Constantinople». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۰.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Panossian, Razmik (2006). The Armenians: From Kings and Priests to Merchants and Commissars. New York: Columbia University Press. pp. 43–44. ISBN 978-0-231-13926-7. The Armenian Apostolic Church formally became autocephalous—i.e. independent of external authority—in 554 by severing its links with the patriarchate of Constantinople.

[2] Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Orientalis Recognoscendo Vatican City State, 1978, p. 3 (in Latin)

[3] Ortaylı, İlber (2003). "Osmanlı Barışı", p. 14. شابک ‎۹۷۵−۶۵۷۱−۵۰−۰ .