نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان

دو سرباز واحد نظامی ارتش جمهوری دمکراتیک آذربایجان واقع در شهرستان قوبا، (سال ۱۹۱۹م)

تاریخ تأسیس ارتش مدرن جمهوری آذربایجان به سال ۱۹۱۸ برمیگردد، زمانی که برای اولین بار در تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۱۸ نیروی مسلح آذربایجان از سوی جمهوری دمکراتیک آذربایجان دایر شد.[16] آنگاه وزیر دفاع آن دولت عملاً «خسرو بیگ سلطانف» بود. پس، بعد از آنکه وزارت به‌طور رسمی راه‌اندازی گردید، صمدبیگ مهماندارف به عنوان وزیر دفاع و «علی‌آقا سیخلینسکی» نیز به عنوان معاون وی منصوب شدند.[17][18]

افسران ارتش جمهوری دموکراتیک آذربایجان در سال ۱۹۱۸م.

وزارت دفاع جمهوری دمکراتیک پس از تصرف آذربایجان توسط شوروی در ۲۸ آوریل سال ۱۹۲۰ مورد انحلال قرار گرفت. تعهدات این وزارتخانه به «کمیساریای مردمی نظامی» محول گردید. در نتیجهٔ این اشغال، ۱۵ تن از ۲۱ ژنرال آذربایجانی به دست بلشویک‌ها تیرباران شدند. در سال ۱۹۷۱، در نتیجهٔ کوشش و تلاش‌های فراوان مقامات وقت آذربایجان افتتاح اولین مدرسه عالی نظامی به‌نام «جمشید نخجوانسکی» در این سرزمین رقم خورد.[19][20]

حضور دانشجویان «مدرسه عالی نظامی فرماندهان باکو» در رژه سال ۱۹۶۰ در باکو

در طول جنگ جهانی دوم، بیش از ۷۰۰ هزار آذربایجانی بسیج و به جبههٔ مقدم اعزام شده بودند، که در حدود بیش از ۳۰۰ هزار تن از آن‌ها کشته شدند. در اولین روزهای شروع جنگ، بیش از ۴۰۰۰ پسر و دختر آذربایجانی از «کمیساریای نظامی» درخواست اعزام داوطلبانه به جبهه کرده بودند. در طی جنگ، حتی برخی لشکرهای شوروی متشکل از آذربایجانی‌ها بود.[21] لشکرهای شمارهٔ ۴۱۶، ۴۰۲، ۳۹۶، ۲۲۳، ۷۷ و غیره… که متشکل از آذربایجانیان بودند، در شهرهایی چون سیمفروپول و اودسا و… ایفای نقش کردند.[22][23]

لشکر ۷۷ در نبردهایی برای آزادسازی لهستان و چکسلواکی و ۲۲۳ نیز در آزادسازی یوگسلاوی قهرمانی‌هایی از خود نشان دادند. به ۱۲۳ پیکارجوی آذربایجانی به خاطر رشادت خود در جنگ جهانی دوم نشان قهرمان اتحاد شوروی و به بالغ بر ۱۷۰ هزار سرباز و افسر نیز نشان‌ها و مدال‌های گونه‌گونی اعطا گردیده‌است.[24][25]

افزون بر این، در حین جنگ جهانی دوم، آذربایجان در سیاست شوروی برای استراتژی انرژی نقش مهمی ایفا می‌کرد. بخش عمده ای از مایحتاجات نفتی «جبههٔ شرقی» شوروی را باکو تأمین می‌نمود. در این راستا، به فرمان مجلس عالی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی مورخ سال ۱۹۴۱، نشان‌ها و مدال‌هایی به بیش از ۵۰۰ کارگر آذربایجانی شاغل در کارخانه‌های نفتی باکو اهدا گردید.[22]

بر اساس مصوبهٔ شورای عالی جمهوری آذربایجان به تاریخ ۹ اکتبر سال ۱۹۹۱، ارتش ملی این کشور تأسیس شد.[26] بر اساس فرمان رئیس‌جمهوری آذربایجان مورخ ۲۲ مه سال ۱۹۹۸، ۲۶ ژوئن روز تأسیس لشکر ویژه آذربایجان به عنوان روز ملی نیروهای مسلح آذربایجان تعیین شد. ۲۶ ژوئن هر سال روز تعطیل رسمی است.[27]

سامانه موشک‌انداز اسمرج 9A52 با برد ۷۰ تا ۹۰ کیلومتر یکی از سامانه‌های راکتی دخیل در زرادخانه نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان است.

سربازان آذربایجانی حاضر در جنگ قره‌باغ (سال ۱۹۹۲م)

کمی بعد از فروپاشی شوروی و کسب استقلال جمهوری آذربایجان درگیری‌های جنگ قره‌باغ بین ارمنستان و این کشور به وقوع پیوست. دولت جمهوری آذربایجان در این بازهٔ زمانی اعلام بسیج مردمی نموده‌بود. آنگاه «ارتش ملی آذربایجان» شامل ۳۰ هزار مرد بود که نزدیک به ۱۰ هزار نفر از آن‌ها از تکاوران و چند هزار نیز از سربازان داوطلب جبهه خلق آذربایجان متشک بودند. «صورت حسینف» یک نظامی آذربایجانی، در اوایل شروع این جنگ، واحد نظامی شمارهٔ ۷۰۹ ارتش جمهوری آذربایجان را تأسیس و تعداد زیادی اسلحه و مهمات از زرادخانه لشکر پیاده‌نظام موتوریزهٔ ۲۳ اخذ کرده بود.[28] همزمان با این، یک نظامی دیگر «اسکندر حمیدف» نیز تیپی موسوم به «بزگورد» (گرگ خاکستری) ایجاد کرده‌بود.

از جملهٔ جنگ‌افزارهایی که، جمهوری آذربایجان در طی این جنگ مورد استفاده قرار داده‌است، می‌توان به ۳۸۸–۳۹۵ ابزار توپخانه‌ای، ۴۳۶–۴۵۸ قبضه تانک جنگی، ۵۵۸–۱۲۶۴ نفربر زره‌پوش، ۳۸۹–۴۸۰ خودرو زره‌پوش جنگی، ۵۳–۱۷- فروند هواپیمای جنگنده و ۴۵–۵۱ فروند بالگرد اشاره کرد. بنابه یک تحلیل تطبیقی، بین مردان ۱۷ تا ۳۲ ساله در ارمنستان تعداد افراد سازگار با شرایط خدمت سربازی ۵۵۰ هزار بود، در حالی که این شاخص در آذربایجان به ۱٫۳ میلیون نفر می‌رسید. افزون بر این، تعدادی از نظامیان هر دو طرف خدمت سربازی خود را در دوران شوروی در واحدهای نظامی پشت سر گذاشته، در جنگ شوروی در افغانستان حضور پیدا کرده و واجد پیشینهٔ نظامی بودند.[29] و لیکن به دلیل اینکه دولت شوروی تبعیض قومیتی نسبت به آذربایجانیان قائل بود، سربازان اهل آذربایجان دوره خدمت سربازی خود را بیشتر در یگانهای ساختمانی سپری می‌کردند، نه در لشکرهای جنگی. با اینکه تا وقوع جنگ قره‌باغ چند تا مدرسهٔ عالی نظامی در آذربایجان دایر گردیده بود، ولی ناآزمودگی سربازان آذبایجانی بر نتایج این جنگ اثراتی گذاشت. گلبدین حکمتیار، جنگ‌سالار افغانستانی در دوران جنگ قره‌باغ به ارتش جمهوری آذربایجان یاری می‌رسانید. تعداد تلفات جانی نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان در این جنگ ۱۱٫۵۵۷ نظامی را شامل می‌شود.[30][31]

جنگ موسوم به درگیری‌های آوریل که، از بامداد آوریل ۲ سال ۲۰۱۶ بین نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان و نیروهای مسلح ارمنستان و نیروهای جمهوری خودخواندهٔ قره‌باغ به وقوع پیوست، شدیدترین جنگ پس از امضای آتش‌بس بین دو کشور در سال ۱۹۹۴ به حساب می‌آید.[32][33][34][35]

در نتیجهٔ این درگیری‌ها، نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان توانستند بلندی‌های واقع در مجاورت روستای تالیش و ده سی سولان شهرستان ترتر، ارتفاعات له‌له‌تپه و روستای «ججوق مرجانلی» شهرستان جبراییل، روستای «گلستان» شهرستان گران‌بوی، دهکده «قازاق‌ها» ی ترتر و راه‌هایی در مجاورت روستای ماداغیس ترتر را باز پس بگیرند.[36][37][38][39][40][41][42]

پهپاد انتحاری هاروپ تواید شرکت صنایع هوافضای اسرائیل که یکی از هواپیماهای بدون سرنشین موجود در زرادخانه نیروهای هوایی جمهوری آذربایجان می‌باشد

بر اساس برآورد مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک انگلستان، تعداد نیروی زمینی جمهوری آذربایجان ۸۵۰۰۰ نیروی عمل‌کننده می‌باشد.[43]

نیروهای هوایی جمهوری آذربایجان قسمت ویژه نیروهای مسلح به حساب می‌آید، که در ۱۴ فوریه سال ۱۹۹۲ به عنوان یک بخش جداگانه نیروهای مسلح تأسیس شده‌است.[44] تعداد پرسنل ۸۰۰۰ نفر نیروی عمل‌کننده است.[45]

نیروی دریایی جمهوری آذربایجان از مجموعه سه‌گانه نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان به‌شمار می‌رود، که قدمت آن به ۵ اوت سال ۱۹۱۸، زمانی که دولت جمهوری دمکراتیک آذربایجان نیروی دریایی خود را بر اساس ناوگان سلطنتی روسیه در بخش دریای خزر در آذربایجان تأسیس و مستقر کرد، بازمی‌گردد.[46][47]

نیروهای داخله جمهوری آذربایجان یکی از زیرمجموعه‌های نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان تلقی می‌گردد، که دسامبر سال ۱۹۹۱ به تأسیس رسید.[48]

گارد ملی جمهوری آذربایجان به فرمان شماره ۵۲۴ رئیس‌جمهوری آذربایجان مورخ ۲۵ دسامبر سال ۱۹۹۱ تأسیس شد، که از زیرمجموعه‌های خدمت دولتی محافظت ویژه جمهوری آذربایجان می‌باشد.[49] بر پایه آمار سال ۲۰۰۷، تعداد پرسنل کارد ملی ۲۵۰۰ نیروی عمل‌کننده بود.[50]

نیروی مرزبانی جمهوری آذربایجان بر اساس دستور شماره ۷۴۰ رئیس‌جمهور آذربایجان به تاریخ ۳۱ ژوئیه سال ۲۰۰۲ تأسیس شد.[51] نیروی مرزبانی جمهوری آذربایجان یک قوه مجریه مرکزی می‌باشد، که اجرای تعهدات تعیین شده بر اساس قوانین جمهوری آذربایجان راجع به حفاظت از مرزهای دولت را بر عهده دارد.[52]

خدمت دولتی محافظت ویژه جمهوری آذربایجان یک قوه مجریه مرکزی می‌باشد، که مسؤولیت حفاطت از ادارات مهم دولتی و ادارات مهم حفاظت شده و نیز سازماندهی استفاده، امنیت و پیشرفت ارتباطات ریاست جمهوری، شبکه ارتباطی ویژه دولت و شبکه‌های خاص سیستم‌های ارتباطی و مخابراتی نهادهای دولتی را عهده‌دار است.[53][54]