ماهر اسد

او متولد ۱۹۶۷ و فارغ‌التحصیل دانشگاه دمشق است و پس از برادرش باسل، به ارتش پیوست. پس از مرگ باسل در سال ۱۹۹۴ برخی معتقد بودند که او به عنوان جانشین پدر معرفی خواهد شد اما به دلیل پایین بودن سنش، بشار اسد به عنوان رئیس‌جمهوری انتخاب شد.[2]

مدت کوتاهی پس از انتخاب بشار به عنوان رئیس‌جمهوری در سال ۲۰۰۰، ماهر به عضویت دومین بخش قدرتمند حزب بعث، یعنی کمیته مرکزی حزب درآمد.

سه سال بعد، رسانه‌های اسرائیل گفتند ماهر به همراه اعضای وزارت خارجه اسرائیل و دو بازرگان اسرائیلی عرب تبار در یک سری جلسات غیررسمی به منظور از سرگیری مذاکرات صلح شرکت کرده‌است.

نام ماهر اسد و آصف شوکت در گزارش تحقیق اولیه سال ۲۰۰۵ سازمان ملل متحد به عنوان طراحان احتمالی قتل رفیق حریری، نخست وزیر پیشین لبنان ذکر شد.

[3]

در ماه مارس سال ۲۰۱۱ و پس از آغاز خیزش سوریه در شهر درعا در جنوب سوریه، لشکر چهارم زرهی به فرماندهی ماهر برای سرکوب معترضان اعزام شد.

به گفته فعالان حقوق بشر، از آن زمان هزاران نفر کشته شده‌اند.

در تظاهرات، یکی از شعارهای مخالفان این بود «ماهر ترسو، نیروهایت را برای آزادی بلندی‌های جولان بفرست.»

تانکهای لشکر چهارم در اواخر ماه آوریل ۲۰۱۱، مناطق مسکونی در سوریه را هدف قرار می‌دادند و نیروهای این لشکر به افرادی که مظنون به شرکت در تظاهرات بودند، حمله می‌کردند.

دولت آمریکا، ماهر اسد و لشکر چهارم را به علت «نقش اصلی در اقدامات دولت سوریه در درعا» مورد تحریم قرار داد و اتحادیه اروپا نیز او را به عنوان «فرمانده اصلی خشونت علیه تظاهر کنندگان» تحریم کرد.[4][5]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Maher al Assad». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ فوریه ۲۰۱۲.