بهار دمشق

بهار دمشق، اصطلاحی است که به دوره‌ای کوتاه مدت در تاریخ سوریه گفته می‌شود. این دوره با مرگ حافظ اسد و آغاز دوره زمامداری بشار اسد شروع شد. در این دوره بسیاری از زندانیان سیاسی در سوریه آزاد شده و آزادی‌های محدود سیاسی فراهم شد. این دوره با شانتاژ نسل قدیم اعضای حزب بعث و تحت فشار قرار گرفتن بشار اسد پایان یافت.[1][2] بیانیه ۹۹ و بیانیه ۱۰۰۰ از دستاوردهای بهار دمشق بودند.[3]

پیشینه

در حقیقت آغاز بهار دمشق به مدتی قبل از مرگ حافظ اسد برمی‌گردد. در آن زمان خانه‌ی نبیل المالح به محلی برای گردهمایی روزنامه‌نگاران ،فعالان سیاسی و هنرمندان تبدیل شده بود که به همت نبیل المالح به دور هم جمع می‌شدند. این گردهمایی در حقیقت تریبون آزادی بود که درباره‌ی بازسازی جنبشهای دموکراتیک و فرهنگی در سوریه در آن بحث می‌شد. تریبون‌های آزاد دیگری نیز در حلب و طرسوس تشکیل می‌شد. بیانیه ۱۰۰۰، پایان بهار دمشق را به دنبال داشت.[3]

منابع

  1. «آیا بشار به پایان خط رسیده است». دیپلماسی ایرانی. 11 فروردين 1390. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  2. «سوریه کشوری که بود، کشوری که هست در ۲۰تصویر». افکارنیوز. ۱۸ شهريور ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  3. «افت و خیزهای اپوزیسیون سکولار در سوریه». کردپرس. ۵ مهر ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.