عبدالرحمن خلیفاوی

ارتشبد عبدالرحمن خلیفاوی (به عربی: عبد الرحمن خليفاوي) (زاده ۱۹۳۰ در دمشق[1][2] – درگذشته ۱۵ مارس ۲۰۰۹ در دمشق) وی نظامی سوری با اصلیتی الجزایری بود. خلیفاوی دو بار در دههٔ هفتاد میلادی نخست‌وزیری سوریه را به عهده داشت و همچنین از ۲۱ نوامبر ۱۹۷۰ تا ۳ آوریل ۱۹۷۱ وزیر کشور سوریه بود.[2]

عبد الرحمن خلیفاوی
نخست‌وزیر سوریه
مشغول به کار
۳ آوریل ۱۹۷۱  ۲۱ دسامبر ۱۹۷۲
رئیس‌جمهورحافظ اسد
پس ازحافظ اسد
پیش ازمحمود ایوبی
مشغول به کار
۷ اوت ۱۹۷۶  ۲۷ مارس ۱۹۷۸
رئیس‌جمهورحافظ اسد
پس ازمحمود ایوبی
پیش ازمحمدعلی حلبی
اطلاعات شخصی
زاده۱۹۳۰
دمشق، سوریه
درگذشته۱۵ مارس ۲۰۰۹ (۷۸−۷۹ ساله)
دمشق، سوریه
ملیت سوریه
حزب سیاسیحزب بعث
دینسنی
خدمات نظامی
درجهارتشبد

دوران کودکی

خلیفاوی در سال ۱۹۳۰ میلادی[1][2] یا بر طبق منابع دیگر ۱۹۲۷ در شهر دمشق متولد شد.[3] خلیفاوی با مادرش که از پدرش جدا شده بود زندگی می‌کرد. مادرش باوجود اینکه بی‌سواد بود و زندگی فقیرانه‌ای داشت، پسرش را به درس‌خواندن تشویق می‌کرد.[4] خلیفاوی به دلیل فقیر بودن خانواده، در ده‌سالگی مجبور به کار کردن شد تا مخارج خانواده را تأمین کند.

وی بعد از اتمام دبیرستان در دانشکده افسری درس خواند.[4]

منصب‌ها

وی وزارت کشور را در دوران ریاست جمهوری حافظ اسد در بین سال‌های ۲۱ نوامبر ۱۹۷۰ تا ۳ آوریل ۱۹۷۱ بر عهده گرفت. همچنین دو بار مسؤولیت نخست‌وزیری سوریه را بر عهده داشت؛ بار نخست از ۳ آوریل ۱۹۷۱ تا ۲۱ دسامبر ۱۹۷۲ و بار دوم از ۷ اوت ۱۹۷۶ تا ۲۷ مارس ۱۹۷۸ بود.[2]

کار بشر دوستانه

خلیفاوی «مجتمع پزشکی مبارزه با سرطان شام» را در سال ۱۹۷۷ بعد از تجربه سرطان در دوران نخست‌وزیری، تأسیس کرد.[4]

فرزندان

عبدالرحمن خلیفاوی یک دختر و سه پسر داشت.[3]

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.