صنایع جنگ‌افزاری

دانستن درست درآمدی‌های حاصل از صنعت سلاح به‌طور دقیق اکنون امکان‌پذیر نمی‌باشد. در گام نخست بیشتر قراردادهای فروش سلاح عمومی نیستند. درآمدی دیگر این بخش می‌تواند از فروش فناوری ساخت یا تعمیر یا آموزش به‌کارگیری سلاح‌ها را هم در بر بگیرد. صنعت سلاح رشد بالای اقتصادی خود را در آمریکا برای نخستین‌بار به دلیل جنگ جهانی دوم به رشد قابل توجه خود رسید. در سال ۲۰۰۵ بنابر گزارش سالانه کنگره ملی ایالات متحده آمریکا ارزش تجارت سلاح در این سال به بیش از ۳۷ میلیارد دلار آمریکا برآورد شد؛ اما روزنامه فرانسوی لوموند ارزش این معاملات را بیش از ۵۰ میلیارد دلار آمریکا برآورد کرده‌است.[1]

به گفته سازمان غیردولتی اوکسفم ۶۴۰ میلیون میل سلاح سبک در جهان پخش شده‌اند (هر ده نفر یک سلاح) تولید خشاب‌های نظامی ۱۴ میلیارد در سال گزارش شده‌است. بخش دیگر از فروش سلاح مربوط به دوباره فروش سلاح کهنه ارتش‌های کشورهای جهان می‌شد. در جهان تنها سه کشور، نیجریه؛ آفریقای جنوبی و لیتوانی سلاح دست دوم خود را نابود می‌کنند؛ کشورهای دیگر آن‌ها را انبار و سپس با قیمت پایین‌تر به دیگر نقاط جهان ارسال می‌کنند.[2]

بنابر گزارش انستیتو بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم کشورهای پایین بیشترین واردکننده محصولات نظامی در جهان بوده‌اند.[3]

نام کشور	درصد خرید در سطح جهانی
هند	۱۲٪
عربستان سعودی	۱۰٪
امارات متحده عربی	۵٪
مصر	۵٪
چین	۴٪
استرالیا	۴٪
الجزایر	۴٪
عراق	۳.۵٪
پاکستان	۳٪
اندونزی	۳٪
سایر کشورها	۴۶.۵٪

• صنایع دفاعی