شینیون
شینیون (به فرانسوی: chignon) یکی از مدل‌های رایج آرایش مو است. واژهٔ شینیون از اصطلاح فرانسوی chignon du cou به معنی «پس گردن» می‌آید.
به جمع کردن مو با سنجاق در پشت سر شینیون می‌گویند اما سبک‌ها و مدل‌های زیادی از شینیون وجود دارد. سبک‌های دیگر شینیون مناسب برای افراد خاص پوش، عروسی‌ها و نامزدی‌ها و مراسم‌های رسمی می‌باشد ولی سبکی که عمومیت دارد همان جمع کردن مو با سنجاق در پشت سر است.
به‌طور کلّی شینیون یعنی جمع کردن و ثابت‌نگه‌داشت موهای نسبتاً بلند به فُرم‌های گوناگون. مدلی است بسیار هنری که به تخصص و تجربه نیاز دارد و یکی از هنری‌ترین مدل‌های آرایشگری است. جلوه‌های زیبا و گیرای این مدل، وابسته به ابتکار، ذوق و سلیقهٔ آرایشگر حرفه‌ای یا خود فرد است.[1]
تاریخچه
زنان در یونان باستان معمولاً از این مدل مو استفاده می‌کردند و سر خود را با طلا یا زیورآلات دست‌ساز آرایش می‌کردند. مردان یونانی نیز از این مدل مو استفاده می‌کردند ولی با این تفاوت که آنها موهای خود را با چیزی محکم می‌بستند. شینیون ویژه یونانیان بود و مردم شهرهای دیگر همچون اسپارت و قبرس مدل موی مخصوص به خود را داشتند. شینیون همچنین در چین باستان نیز پر طرف دار بود و زنان متأهل یا کم مو از این مدل مو استفاده می‌کردند.
در دهه ۴۰ میلادی، مدل موی شینیون دوباره به اوج خود رسید؛ این هنگامی بود که در جنگ جهانی دوم زنان که برای پشتیبانی نیروهای مسلح به پشت جبهه‌ها می‌رفتند و از مدل موی شینیون به علاوه یک روسری کوچک استفاده می‌کردند. امروزه اکثر زنان جهان به ویژه زنان آمریکایی حتی با موهای بلند از این مدل مو استفاده می‌کنند. دلیل این محبوبیت هم آسانی و زیبایی این مدل می‌باشد.
انواع شینیون
شینیون معمولاً براساس اینکه با چه ابزاری اجرا و انجام می‌شود نامگذاری شده و به عنوان مثال می‌توان به شینیون با تور، شینیون مواج، شینیون حرارتی و … اشاره کرد
منابع
- مولازاده، مینو (۱۳۹۷). آموزش آرایش و پیرایش ونوس. تهران: خودناشر. ص. ۱۳۰. شابک ۹۶۴۰۶۱۷۰۳۲.