سیاست در چین

جمهوری خلق چین با ۱۷۱ کشور دنیا روابط دیپلماتیک و در ۱۶۲ کشور سفارتخانه دارد. جمهوری چین مشروعیت این حکومت را زیر سؤال برده و گروهی از کشورها نیز جمهوری چین (حکومت تایوان) را حکومت مشروع می‌دانند و از برقراری روابط با جمهوری خلق چین خودداری کرده‌اند.

جمهوری خلق چین از سال ۱۹۷۱ به جای جمهوری چین وارد سازمان ملل شد و کرسی دائم چین در شورای امنیت نیز به آن واگذار شد. چین در گذشته یکی از اعضا و رهبران جنبش عدم تعهد بود و هنوز هم خود را مدافع کشورهای در حال توسعه می‌داند. این کشور همراه با برزیل، روسیه، هند و آفریقای جنوبی یکی از اعضای گروه بریکس است که از اقتصادهای مهم در حال ظهور تشکیل شده‌است.

چین تمام تایوان را بخشی از خاک خود می‌داند و علاوه بر این با چندین کشور دیگر نیز مناقشات مرزی قدیمی دارد. آن‌ها از دهه ۱۹۹۰ تلاش‌هایی را برای حل این منازعات قدیمی از طریق مذاکرات انجام داده‌است. نوار مرزی چین و هند که در کوه‌های هیمالیا قرار دارد مورد اختلاف دو کشور است و یکی از مهم‌ترین اختلافات در مورد مرز دو کشور در ناحیه کشمیر است. دو کشور در دهه ۱۹۶۰ بر سر منطقه اقصای چین با هم وارد جنگ شدند که جنگ با موفقیت چین به پایان رسید و آن‌ها بیشتر این منطقه وسیع کوهستانی را به تصرف درآوردند. اقصای چین در شمال کشمیر منطقه‌ای خالی از سکنه است اما بهترین راه ارتباطی بین تبت و سین کیانگ محسوب می‌شود. چین با بوتان نیز اختلاف مرزی دارد و دو کشور هنوز نتوانسته‌اند مرز خود را مشخص کنند.

چینی‌ها همچنین در مورد حکومت بر جزایر متعدد واقع در سواحل شرقی و جنوبی با کشورهای مختلفی از جمله ژاپن، تایوان، فیلیپین و ویتنام اختلاف دارند. چین اختلافات مرزی مهمی نیز با اتحاد جماهیر شوروی داشت که حتی به جنگ کوتاهی در سال ۱۹۶۹ منجر شد. اما پس از دهه ۱۹۹۰ بیشتر این اختلافات با امضای معاهدات مرزی با کشورهای بازمانده از فروپاشی شوروی حل و فصل شده‌است.

بخش‌هایی از فعالان سیاسی و اجتماعی چین از جمله جنبش دمکراسی خواهی این کشور و برخی اعضای حزب کمونیست، اصلاحات سیاسی و اجتماعی را نیاز مبرم این کشور دانسته‌اند. هرچند از دهه ۱۹۷۰ به بعد محدودیت‌های اقتصادی و اجتماعی در چین به طرز چشمگیری کاهش یافته‌اند اما آزادی‌های سیاسی همچنان محدود است. قانون اساسی چین اعلام کرده که آزادی بیان، آزادی رسانه، حق محاکمه منصفانه، آزادی مذهب، حق رأی عمومی و حق مالکیت از جمله حقوق بنیادین شهروندان است اما این قوانین در عمل از شهروندان در مقابل تعقیب کیفری از ناحیه دولت حمایت چندانی نمی‌کنند. اظهارات سیاسی و اطلاعات به‌طور آشکار و مستمر برای جلوگیری از انتقاد از دولت یا حزب حاکم سانسور می‌شوند به‌طوری‌که گزارشگران بدون مرز در سال ۲۰۰۵ چین را در رتبه ۱۵۹ در بین ۱۶۷ کشور از نظر آزادی رسانه قرار داده‌است.

مهاجران روستایی که به شهر می‌آیند معمولاً خود را به عنوان شهروند درجه دو از نظر سیستم ثبت خانوار (که بر دسترسی به مزایای دولتی نظارت دارد) می‌یابند. از حقوق مالکیتی حمایت ضعیفی می‌شود و سیستم مالیاتی به ضرر شهروندان فقیرتر است با اینحال از اوایل دهه ۲۰۰۰ برخی مالیات‌های روستایی کاهش یافته یا لغو شده و خدمات اجتماعی بیشتری برای روستانشینان برقرار شده‌است.

چین از ۲۱ استان (به استثنای استان ادعا شده تایوان)، چهار شهرداری، پنج منطقه خودمختار و دو منطقه ویژه اداری هنگ کنگ و ماکائو تشکیل شده که دومی در یک سیستم سیاسی جداگانه متفاوت از چین فعالیت می‌کنند.

حزب کمونیست چین

حزب کمونیست چین در ماه ژوئیه سال ۱۹۲۱ میلادی تأسیس شد. از سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۴۹، حزب کمونیست چین مردم را در مبارزات سخت رهبری می‌کرد و در نتیجه ضمن برانداختن چیرگی امپریالیسم، فئودالیسم و سرمایه‌داری بوروکراتیک، جمهوری خلق چین را تأسیس نمود.

اکنون حزب کمونیست چین با بیش از ۳۰۰ حزب از بیش از ۱۲۰ کشور جهان روابط دوستانه دارد. حزب کمونیست چین یک کل واحد است که طبق اساسنامه و آئین‌نامه خود و منطبق با اصل سیستم تمرکز دموکراتیک متشکل شده‌است. در آئین‌نامه حزب کمونیست چین قید شده‌است که هر کسی اعم از کارگر، کشاورز، سرباز، روشنفکر و عناصر پیشرو طبقات اجتماعی دیگر که به ۱۸ سالگی رسیده با پذیرش اساسنامه و آئین‌نامه حزب و در صورت تمایل به شرکت در یک سازمان حزبی و فعالیت در آن و اجرای قطعنامه‌های حزب و پرداخت حق عضویت حزبی می‌تواند برای الحاق به حزب کمونیست چین تقاضا کند.

کنگره ملی خلق

نهاد ملی قانونگذاری جمهوری خلق چین است. این کنگره با ۲۹۸۷ عضو در سال ۲۰۱۳ بزرگ‌ترین بدنهٔ پارلمانی در جهان است. بر اساس قانون اساسی فعلی چین، کنگره نهادی تک مجلسی و دارای قدرت قانونگذاری، نظارت بر عملکرد حکومت و قدرت انتخاب مسئولین اصلی دولت است.

رئیس‌جمهور جمهوری خلق چین

بیشتر یک مقام تشریفاتی با قدرت محدود است. اگر چه در سالیان اخیر دبیرکل حزب کمونیست چین به‌طور هم‌زمان رئیس‌جمهور هم می‌باشد در جمهوری خلق چین ریاست جمهوری به عنوان یک نهاد دولتی شناخته می‌شود تا یک مقام اجرایی

کمیته دائمی کنگره ملی خلق

کمیته‌ای متشکل از ۱۵۰ نمایندهٔ کنگره ملی خلق جمهوری خلق چین است، که مابین کل اعضای کنگره، تشکیل جلسه می‌دهد. این نهاد دارای اقتدار مبتنی بر قانون اساسی برای اصلاح قوانین در محدوده تعیین شده از سوی کنگره است و بدین ترتیب به‌طور دو فاکتو به عنوان یک نهاد تقنینی فعالیت می‌کند. این نهاد را یک رئیس، که قانونگذار ارشد چین است، و عموماً در نظام رتبه‌بندی سیاسی چین پس از دبیرکل حزب کمونیست چین و نخست‌وزیر جمهوری خلق چین در رتبهٔ سوم قرار دارد رهبری می‌کند. رئیس کنونی جانگ ده جیانگ است.

تقسیمات اداری چین

ارتش ملی جمهوری خلق چین است که در ۱ اوت ۱۹۲۷ همزمان با قیام نانچانگ با نام «ارتش سرخ کارگران و دهقانان چینی» تشکیل شد و در سال ۱۹۴۹ با فتح سرزمین اصلی چین به حکومت جمهوری چین بر این سرزمین پایان داد. ارتش آزادی‌بخش خلق چین از لحاظ تجهیزات بعد از ارتش ایالات متحده آمریکا و نیروهای مسلح روسیه سومین ارتش قدرتمند در جهان است و از لحاظ تعداد پرسنل و نیروهای نظامی در مکان اول قرار دارد.

در سیاست مدرن چین رهبر عالی‌مقام حزب کمونیست چین و دولت چین لفظی غیررسمی در اشاره به برجسته‌ترین رهبر سیاسی در جمهوری خلق چین است.

رهبر عالی‌مقام

«رهبر عالی مقام» به خودی خود منصبی رسمی یا مقامی نیست. این لفظ در دورهٔ دنگ ژیائوپینگ (۱۹۷۸–۱۹۹۲), که توانست بدون این که لزوماً هیچ منصب رسماً شایان توجه حزبی یا حکومتی (رئیس کشور، رئیس دولت یا دبیرکل حزب کمونیست چین) اعمال قدرت کند رواج یافت.

کمیته دائم سیاسی

کمیته دائمی پلیتبوروی حزب کمونیست چین

کمیته‌ای ۷ نفره است که از رهبری ارشد حزب کمونیست چین تشکیل می‌شود. هر عضو وظایفی در خصوص یک حوزه مهم از امور ملی از قبیل اقتصاد، قانونگذاری، فساد امنیت داخلی یا پروپاگاندا را برعهده می‌گیرد.

شماره	پرتره	اطلاعات		مقام (ات) حزبی	مقام (ات) دولتی
اول	Xi Jinping	نام	شی جین پینگ	دبیرکل حزب کمونیست چین رئیس کمیسیون مرکزی نظامی حزب کمونیست چین رهبر گروه مرکزی رهبری برای عمیق سازی جامع اصلاحات رئیس کمیسیون امنیت ملی	رئیس‌جمهور جمهوری خلق چین رئیس کمیسیون مرکزی نظامی چین
		زادگاه	شیچنگ، پکن
		حوزه انتخابیه کنگره ملی خلق	Shanghai at-large
		عضو از	۲۲ اکتبر ۲۰۰۷
دوم	Li Keqiang	نام	لی که چیانگ	دبیر حزبی شورای حکومتی جمهوری خلق چین معاون رهبر کمیسیون مرکزی رهبری برای به‌طور جامع عمیق سازی اصلاحات معاون رئیس کمیسیون امنیت ملی	نخست‌وزیر جمهوری خلق چین
		زادگاه	شهرستان دینگیوان، Anhui
		حوزه انتخابیه کنگره ملی خلق	Shandong at-large
		عضو از	۲۲ اکتبر ۲۰۰۷
3rd	Li Zhanshu	نام	لی جان شو	To be determined	To be determined
		زادگاه	شهرستان پینگشان (هبئی), هبئی
		حوزه انتخابیه کنگره ملی خلق	Guizhou at-large
		عضو از	۲۵ اکتبر ۲۰۱۷
4th	Yu Zhengsheng	نام	Wang Yang	To be determined	Vice Premier of the State Council of the People's Republic of China
		زادگاه	سوژو، آن‌هوئی
		حوزه انتخابیه کنگره ملی خلق	Anhui at-large
		عضو از	۲۵ اکتبر ۲۰۱۷
5th	Wang Huning	نام	Wang Huning	Top-ranked دبیرخانه حزب کمونیست چین	To be determined
		زادگاه	Nanshi District, شانگهای
		حوزه انتخابیه کنگره ملی خلق	Tibet at-large
		عضو از	۲۵ اکتبر ۲۰۱۷
6th	Zhao Leji	نام	Zhao Leji	Secretary of the Central Commission for Discipline Inspection	To be determined
		زادگاه	شینینگ، چینگهای
		حوزه انتخابیه کنگره ملی خلق	Henan at-large
		عضو از	۲۵ اکتبر ۲۰۱۷
7th	Han Zheng	نام	Han Zheng	To be determined	To be determined
		زادگاه	Luwan District, شانگهای
		حوزه انتخابیه کنگره ملی خلق	Shanghai at-large
		عضو از	۲۵ اکتبر۲۰۱۷

انتخابات در جمهوری خلق چین

انتخابات در جمهوری خلق چین مبتنی بر نظام انتخاباتی سلسله‌مراتبی است. در این نظام کنگره‌های خلق محلی، مستقیماً توسط مردم انتخاب می‌شوند و دیگر سطوح کنگره‌های خلق تا حد کنگرهٔ ملی خلق که مجلس ملی قانونگذاری این کشور است توسط کنگرهٔ خلق سطح پایین‌تر خود انتخاب می‌شوند.

روابط خارجی چین

هو جینتائو و رئیس‌جمهور آمریکا جورج دبلیو بوش، با اولین بانوان لیو یونگ کینگ و لورا بوش از کاخ سفید موج می‌زنند. رابطه بین ابرقدرت جهان ایالات متحده و وضعیت ابرقدرت قدرت در حال ظهور PRC از نزدیک توسط ناظران بین‌المللی مشاهده می‌شود.

چین روابط دیپلماتیک را با بیشتر کشورهای جهان حفظ می‌کند. در سال ۱۹۷۱، جمهوری خلق چین جایگزین جمهوری چین، که از دهه ۱۹۷۰ معمولاً با عنوان «تایوان» شناخته می‌شود، به عنوان تنها نماینده چین در سازمان ملل و به عنوان یکی از پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد شد.[3] چین در زمان تأسیس سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ توسط جمهوری چین نماینده بود.

• فهرست سفارت‌های چین

درگیری مرزی چین و شوروی

یک درگیری نظامی هفت‌ماههٔ بدون اعلان جنگ بین اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و جمهوری خلق چین در سال ۱۹۶۹ و اوج شکاف چینی-شوروی بود. با این که درگیری نظامی در همان سال پایان یافت اختلافات بین دو کشور تا معاهده مرزی چین و شوروی در سال ۱۹۹۱ حل نشد.

جدی‌ترین درگیری—که این دو کشور کمونیست را تا مرز جنگ پیش برد—در مارس ۱۹۶۹ در نزدیکی جزیره ژنبائو بر روی رود یوسوری رخ داد و به همین علت مورخان چینی معمولاً ازین درگیری با عنوان حادثهٔ جزیرهٔ ژنبائو نام می‌برند.

جنگ هند و چین

در سال ۱۹۶۲ بین دو کشور هند و جمهوری خلق چین روی داد. بهانهٔ آغاز جنگ مناقشه‌های مرزی دربارهٔ منطقهٔ اقصی در هیمالیا بود ولی موارد دیگری در این امر نقش داشتند. پس از اینکه هند در سال ۱۹۵۹ به چهاردهمین دالایی لاما پناهندگی داد درگیری‌های مرزی خشونت‌باری بین دو کشور صورت گرفت. در پاسخ به این درگیری‌ها هند به استراتژی‌ای موسوم به «سیاست رو به جلو» روی آورد که در آن هند روی مرزش با چین تعدادی برج دیده‌بانی ساخت. برخی از این برج‌های دیده‌بانی شمال خط مک‌ماهون (مرز بین هندوستان و چین است که در سال ۱۹۱۴ با توافق چین، تبت و بریتانیا تعیین شده بود) قرار داشتند. خط مک‌ماهون بخش شرقی خط کنترل واقعی بود که نخست‌وزیر جمهوری خلق چین چو ان‌لای در ۱۹۵۹ آن را مرز مؤثر کشورهای هند و چین دانسته بود.

پس از آنکه مذاکرات سیاسی دربارهٔ حل اختلافات در مرز ۳٬۲۲۵ متری دو کشور در هیمالیا به در بسته خورد، چین در ۲۰ اکتبر ۱۹۶۲ و همزمان با بحران موشکی کوبا دست به حملاتی همزمان در لداخ و آنسوی خط مک‌ماهون زد. نیروهای چینی در هر دو جبههٔ جنگ بر نیروهای هندی غالب آمدند و رزانگ لا (en) در جبههٔ غربی و تاوانگ در جبههٔ شرقی را اشغال کردند. جنگ در نهایت در ۲۰ نوامبر ۱۹۶۲ با اعلان آتش‌بس از سوی چین و بیان این امر پایان یافت که چین به «خط کنترل واقعی» اش باز خواهد گشت.

دریای جنوبی چین

جمهوری خلق چین تقریباً بر کل دریا و کشورهای ویتنام، فیلیپین، مالزی، برونئی و تایوان هریک بر بخش‌هایی از آن ادعای مالکیت دارند. همچنین این کشورها بر سر جزایر غنی از نفت و گاز اسپراتلی و پارسل اختلاف دارند. ایالات متحده این دریا را از آب‌های بین‌المللی می‌داند و بر حق قانونی کشتی‌ها و زیردریایی‌هایش دررفت‌وآمد در این دریا تأکید می‌ورزد.

AfDB، APEC، AsDB، BIS , CDB (غیر منطقه ای)، ESCAP، FAO، G-77، IAEA، IBRD، ICAO، ICC، ICRM، IDA، IFAD، IFC، IFRCS، IHO، ILO، IMF، سازمان بین‌المللی دریایی، Inmarsat، Intelsat، Interpol، IOC، ISO، ITU , ITUC، LAIA (ناظر)، MINURSO، NAM (ناظر)، OPCW، PCA، SCO، سازمان ملل، شورای امنیت سازمان ملل، UNAMSIL، UNCTAD، UNESCO، UNHCR، UNIDO , UNIKOM، متحد، UNTSO، UNU، UPU، WCO، WHO، WIPO، WMO، WToO، WTrO، کمیته زنگجر

• سیاست

• پیوندهای سیاست چین
• پورتال رسمی وب سایت رسمی دولت چین
• وزارت امور خارجه جمهوری خلق چین
• سفارت جمهوری خلق چین در ایالات متحده
• سیستم شبکه اطلاعات قانونگذاری چینی جستجوی کامل متن ترجمه‌های انگلیسی صدها قانون و مقررات PRC
• کالاهای جدید PRC به زبان انگلیسی از وب سایت رسمی دولت PRC
• Chinaview از خبرگزاری خبرهای شین هوا
• روزانه مردم آنلاین به زبان انگلیسی
• اخبار روزانه PLA انگلیسی
• China Daily به زبان انگلیسی
• در داخل حزب حاکم چین (بی‌بی‌سی)
• آیا چین واقعاً یک کشور کمونیستی است؟ (CNN)
• مقاله نیویورک تایمز در تاریخ ۵ سپتامبر ۲۰۰۲ در مورد جانشینی قانون در چین
• مقامات چینی تحت فشار کمتری می‌کنند (امروز چین)
• آغازگر گذار رهبری چین