سواد (عراق)

سواد به بخش واقع میان دجله و فرات را در زمان خلفای عباسی گفته می‌شد. شهر واسط را حجاج بن یوسف در وسط سواد بنا نهاد.[1]

سواد، نامی است گه در دوران اسلامی (قرن‌های هفتم تا دوازدهم میلادی) برای جنوب عراق به کار برده می‌شد. این کلمه به معنی «زمینِ سیاه» است و دلیل آن مقایسه جلگه آبرفتی میانرودان با صحرای عربستان است. در دوران بنی امیه و بنی عباس، این کلمه بار سیاسی - اداری داشت که به کل سرزمین امروزی کشور عراق (به جز صحرای غربی عراق و الجزیره در شمال آن)، اطلاق می‌شد.[2]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. معین، محمد. فرهنگ فارسی جلد پنجم، اعلام. تهران: انتشارات امیرکبیر، ۱۳۵۶ ۸۱۵
  2. مقاله «سواد» در ویکی‌پدیای انگلیسی

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.