ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا

ناحیه دریایی آسیای جنوب شرقی یا (جزایر جنوب شرق آسیا) اشاره به چند بخش‌ جزیره‌‌ای و دریایی منطقه جنوب شرقی آسیا دارد. آسیای جنوب شرقی از دو بخش متمایز محصور در خشکی و مجموعه جزایر تشکیل می‌شود. ناحیه خشکی به عنوان سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی (هند و چین) شناخته می‌شود. منطقه دریایی جنوب شرق آسیا از خشکی قاره آسیا فاصله دارد و شامل برونئی، تیمور شرقی، اندونزی، ایالت‌های ساراواک و صباح (از کشور مالزی)، فیلیپین و سنگاپور می‌باشد.[1] اصطلاح «مجمع الجزایر مالایی» که در قرن ۱۹ رواج داشت، تا حد زیادی معادل ناحیه دریایی آسیای جنوب شرقی است.

جزیره‌ای غیر مسکونی در فیلیپین. ناحیه دریایی جنوب شرقی آسیا منطقه‌ای جزیره‌ای و ب غیر محصور در خشکی است و دو دسته از بزرگترین شبه جزیره‌های جهان را دارد.

.

تفاوت اصلی جمعیتی مجموعه دریایی جنوب شرق آسیا جدا از منطقه خشکی هند و چین در این است که جمعیت بخش دریایی عمدتاً متعلق به گروه‌های آسترونزیایی هستند. هرچند در اثر داد و ستد، گروه‌های بخش خشکی مانند گروه‌های زبانی کرا-دای، آستروآسیایی، چینی و پاپوآیی نیز در این جزایر ساکن شده‌اند.

فرهنگ غالب این منطقه دریایی مبتنی بر زندگی وابسته به دریا، وابستگی قبیله‌ای و عمدتاً متفاوت از سینوسفر است. ناحیه دریایی جنوب شرقی آسیا دربرگیرنده مجمع الجزایر فیلیپین به عنوان قدیمی‌ترین بخش در آسترونزی است.

هویت فرهنگی

هویت فرهنگی به عنوان بخشی از «هند پدر» یا هند بزرگ دیده می‌شود. عبارت «کشورهای هندی شده جنوب شرق آسیا» اشاره به جزایر آسیای جنوب شرقی دارد[2] و نیز از آن‌جا که این منطقه بخشی از آسترونزی یا اقیانوسیه هم هست، ریشه‌های تاریخی و فرهنگی مردمان آسترونزی و اقیانوسیه را هم در خود دارد.[3]

جمعیت‌شناسی

بیش از ۵۴۰ میلیون نفر در منطقه جزایر جنوب شرق آسیا زندگی می‌کنند که پرجمعیت‌ترین جزیره این ناحیه جاوا اندونزی است. مردم عمدتاً از زیرگروه‌های مردمان آسترونزی هستند و با گویش‌های غربی زبان‌های مالایو-پلی نزی صحبت می‌کنند. پیوند اجتماعی و فرهنگی بین مردمان جزیره‌نشین ناحیه دریایی و مردمان سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا وجود دارد. ادیان عمده جزایر آسیای جنوب شرقی عبارتند از: اسلام، مسیحیت، آیین بودایی، هندو و سنت روح باوری.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Tarling, Nicholas (1999). The Cambridge history of Southeast Asia, Volume 1, Part 1 (2nd ed.). Cambridge University Press. p. 304. ISBN 0-521-66369-5.
  2. Coedes, G. (1968) به Indianized کشورهای آسیای جنوب شرقی ویرایش توسط Walter F. Vella.
  3. دیدن فرهنگی macroregions جهان جدول زیر است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.