سامادی

سامادی (سامادهی) Samadhi یعنی ترکیب بخشیدن به تفکری که در آن اندیشه عین ذات شیء معلوم می‌گردد و بجز همان شیء، محتوی دیگری ندارد.

سامادی هدف غائی حالت تفکر و مراقبه است؛ و به فنا، وصال مطلق و استغراق در ذات خویش تعبیر شده‌است.

در واقع این اتحاد و این پیوست به اصل و به واقعیت باطن خود، هنگامی تحقق می‌پذیرد که یوگی به کنه وجود خویش پی ببرد، یعنی در کنه راز درون مستغرق شود.

و واقعیت باطنی و لایتناهی خویش را بشکافد. البته سامادی مراتب بسیار دارد و مرتبهٔ ممتاز آن مقام «زنده آزادی» و بقای سرمدی و فناء فی الله است.[1]

• مانترا

؛ Advaita هندوئیسم

• سؤال از اهمیت سامادی در آپودیتا ودانتا مدرن و کلاسیک، Michael Comans (1993)
• {IAST | Sīla}} و {{IAST | Samādhi} , Surendranath Dasgupta، ۱۹۴۰
• Samma Samadhi - توسط Ajahn Chah
• سامادی برای رهایی - توسط آژان آناند آکینکانو
• خرد و توسعه سامادی - توسط مها بوووا
• درس در سامادی توسط آژان لی ددمهارو

• داریوش شایگان، هندوییسم و تصوف: زندگی و آثار شاهزاده محمد دارا شکوه، مترجم جمشید ارجمند، مجله: بخارا» آذر و اسفند ۱۳۸۰ - شماره ۲۱ و ۲۲ (۱۹ صفحه - از ۳۲۴ تا ۳۴۲)