کارماپا

نخستین کارماپا، دوسوم کینپا (۱۱۹۳–۱۱۱۰)، یکی از مریدان استاد تبتی گامپوپا بود. وی کسی بود که از کودکی دارای استعداد بود. کسی که در سن کم دارما (آموزه‌های بودا) را به وسیله پدرش درک کرده بود. کسی در سن بیست-سی سالگی به استادی رسیده بود. وی در سن پنجاه سالگی به وسیلهٔ یوگای خیال به بیداری غائی رسیده بود. پس از آن وی به عنوان کارماپا بسیار محترم بود. مظهر آوالوکیتسوا را که در سوترای سامادیراجا و سوترای سنکاواتارا پیشگویی شده بود. سرچشمهٔ این دودمان شفاهی، بر پایهٔ سنت‌ها بر می‌گردد به بودای واجارادارا، فرزند استاد هندی ماهامودرا و تانترای تیلوپا و سپس ناروپا را از مارپا و میلارپا. کل این دودمان کاگیو را «تسبیح طلایی» می‌نامند. دومین کارماپا، کارما پاکشی (۱۲۸۳–۱۲۰۴) بود.

کارماپاها نگهدراندهٔ تاج سیاهی می‌باشند که از همین روی برخی مواقع به آن‌ها لامای کلاه سیاه گفته می‌شود. بر طبق افسانه‌ها گفته می‌شود بر طبق تفسیر روحانی، تاج با استفاده از موهای دکینیس ساخته شده‌است. تاجی که در اختیار کارماپاها می‌باشد، توسط امپراتور یونگل چینی به پنجمین کارماپا به عنوان جنسی مادی پیشکش شده‌است. این تاج در معبد رومتک در سیکیم، آخرین منزلگاه کارماپای شازندهم قرار دارد. هر چند نگرانی‌هایی از سال ۱۹۹۳ راجع به اینکه آیا تاج همچنان در آنجا قرار دارد یا خیر موجود می‌باشد.

ویکی‌پدیای انگلیسی