سیکیم

ریشه نام سیکیم را از ترکیب دو واژه «سو» و «خییم» در زبان نپالی لیمبو دانسته‌اند که واژه اولی به معنای نو و دومی به معنای سرای است. گفته می‌شود که «سرای نو» به کاخ نخستین فرمانروای این منطقه یعنی فونتسوگ نامگیال اشاره دارد. نام تبتی برای سیکیم، «درنجونگ» و به معنی «دره برنج» است.[2] مردم لپچا، که ساکنان اصلی سیکیم هستند این سرزمین را «نیه-مائه-اِل» می‌نامیدند که به معنی «بهشت» است.[2] در تاریخ‌نامه‌ها، سیکیم را ایندراکیل می‌نامیدند، به معنای «باغ ایندرا (ایزد جنگ).»[3]

کارماپا لاما سومین رهبر بزرگ تبتی در این شهر در تبعید به سر می‌برد.

قلمرو سیکیم در زمان استعمار بریتانیا جزء مستعمرات این امپراتوری نبود و با پذیرش قدرت و تسلط بریتانیایی‌ها، تحت الحمایت این امپراتوری استقلال داخلی خود را حفظ کرد. با خروج نیروهای غربی از هندوستان، منطقهٔ سیکیم تحت‌الحمایه قلمرو هند درآمد و مدتی بعد جزئی از این کشور شده و تشکیلات سیاسی داخلی خود را از دست داد.