زبان‌های مالایی‌تبار

زبان‌های مالایی‌تبار شاخه‌ای از زبان‌های مالایو-پلی‌نزیایی خانواده زبانی آسترونزیایی هستند. برجسته‌ترین عضو این گروه مالایی معیار است که زبان ملی برونئی، سنگاپور و مالزی و پایه اندونزیایی، زبان ملی اندونزی، است. این خانواده شامل زبان‌های محلی اقوام مالایی (همچون مالایی کوتایی و مالایی کداحی) و همچنین زبان‌های سایر اقوام ساکن در سوماترا (همچون مینانگ‌کابائو) و بورنئو (همچون ایبان) است. غرب بورنئو مکان احتمالی رایج بودن نیای این زبان‌هاست.

مالایی‌تبار
پراکنش:ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا
تبار:آسترونزیایی
زیرگروه‌ها:
گلاتولوگmala1538[1]
پراکندگی زبان‌های مالایی در جنوب شرقی آسیا:
  زیرگروه‌های مالایی دایاکی
  سایر گونه‌ها

زبان‌ها

زبان‌های مالایی‌تبار در بورنئو، سوماترا، شبه‌جزیره مالایا و جزایر پرشماری در دریای جنوبی چین و تنگه مالاکا رایج هستند.

بورنئو

  • Bamayo, بانجاری، Berau, Brunei, بوکیتی، Kendayan, Keninjal, Kota Bangun Kutai, Tenggarong Kutai, Ibanic (Iban, Remun, Mualang, Seberuang, Sebuyau)

شبه‌جزیره مالایا

  • Jakun, مالایی کداحی، Negeri Sembilan Malay, Perak Malay, Pahang Malay, Orang Kanaq, Kelantan-Pattani Malay, Temuan, Terengganu Malay

سوماترا

دریای جنوبی چین/تنگه مالاکا

  • Bangka, Duano, Loncong, Orang Seletar, Urak Lawoi'

منابع

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Malayic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.