دولت موقت محمدرضا مهدوی کنی

محمدرضا مهدوی کنی از ۱۱ شهریور تا ۷ آبان ۱۳۶۰ نخست‌وزیر جمهوری اسلامی ایران بود. در پی بمب‌گذاری در دفتر نخست‌وزیری در ۸ شهریور و کشته شدن محمدجواد باهنر نخست‌وزیر و محمدعلی رجایی رئیس‌جمهور، شورای موقت ریاست‌جمهوری به عضویت اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس و عبدالکریم موسوی اردبیلی رئیس دیوان عالی تشکیل شد. برای انتخاب نخست‌وزیر نام محمد غرضی، اکبر پرورش (که اعضای حزب جمهوری اسلامی بیشتر موافق با او بودند) مهدوی کنی (که نمایندگان مجلس عمدتاً با او موافق بودند) مطرح بود که نهایتاً شورای ریاست‌جمهوری در ۱۰ شهریور محمدرضا مهدوی کنی را که عهده‌دار سمت وزارت کشور در کابینهٔ باهنر بود به نخست‌وزیری برگزید. وی در ۱۱ شهریور ۱۳۶۰ کابینه موقت خود را تشکیل داد و وزرا را به مجلس معرفی کرد. همهٔ پست‌ها مشابه کابینهٔ باهنر بود، تنها علی‌اکبر ناطق نوری جایگزین مهدوی کنی در وزارت کشور شده و برای پست وزارت راه هادی نژادحسینیان معرفی شد. کابینه با ۱۷۰ رأی موافق، ۱۳ رأی ممتنع و ۴ رأی مخالف رأی اعتماد گرفت.

دولت مهدوی کنی
هیئت دولتِ موقت
کفیل نخست‌وزیری ایران
کابینه موقت مهدوی کنی
تاریخ تشکیل	۱۱ شهریور ۱۳۶۰
تاریخ انحلال	۷ آبان ۱۳۶۰
کسان و سازمان‌ها
رییس دولت	محمدرضا مهدوی کنی
پیشینهٔ رییس دولت	وزیر کشور (۱۳۵۸–۱۳۶۰) دبیر موقت شورای نگهبان (۱۳۵۹) عضو شورای نگهبان (۱۳۵۹) فرمانده کمیته‌های انقلاب اسلامی (از ۱۳۵۷)
رییس کشور	سید روح‌الله خمینی
شمار وزیران	۱۸ وزیر + ۴ وزیر مشاور
پیشینه
انتخابات(ها)	انتخابات مجلس ۱۳۵۸-۵۹
انتخابات خروجی	انتخابات ریاست‌جمهوری مهر ۱۳۶۰
دوره(های) مجلس	مجلس اول
پیشین	دولت دوم (باهنر)
پسین	دولت سوم (موسوی)

دولت موقت مهدوی کنی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب علی خامنه‌ای به ریاست جمهوری و معرفی میرحسین موسوی به عنوان نخست وزیر در ۷ آبان ۱۳۶۰ به فعالیت خود خاتمه داد.