خوآن رامون خیمنس

خُوآن رامُن خیمِنِس (اسپانیایی: Juan Ramón Jiménez Mantecón؛ ۲۴ دسامبر ۱۸۸۱، اسپانیا - ۲۹ مه ۱۹۵۸، پورتوریکوشاعر اسپانیایی بود. او جایزه نوبل ادبیات را در سال ۱۹۵۶ دریافت کرد.

خُوآن رامُن خیمِنِس
Juan Ramón Jiménez
زادهJuan Ramón Jiménez Mantecón
۲۳ دسامبر ۱۸۸۱
موگر, اوئلوا، اندلس، اسپانیا
درگذشته۲۹ مهٔ ۱۹۵۸ (۷۶ سال)
سان خوآن، پورتوریکو
پیشهشاعر
ملیتاسپانیایی
جوایز مهمجایزه نوبل ادبیات ۱۹۵۶[1]
سبک نوشتاریشاعری
همسر(ها)زنوبیا کامپروبی (۱۹۵۸–۱۹۱۶)

یکی از برجسته‌ترین خدمات وی به شعر مدرن، ایدهٔ «شعر ناب» بود.

آثار

  • ارواح بنفشه (۱۹۰۰)
  • نیلوفرها
  • آهنگ‌های غم‌انگیز
  • باغ‌های دوردست (۱۹۰۵)
  • مرثیه‌های ناب (۱۹۰۸)
  • من و پلاترو (۱۹۱۴)
  • مرثیه‌های رقت بار
  • انزوای پرطنین
  • یادداشت روزانه شاعری نوخانمان (۱۹۱۷)
  • جاودانگی
  • سنگ و آسمان (۱۹۱۹)
  • وحدت
  • من و خرک من

پانویس

  1.  The Editors of Encyclopædia Britannica (1911). "Juan Ramón Jiménez". In Chisholm, Hugh. دانشنامه بریتانیکا (11th ed.). انتشارات دانشگاه کمبریج.

منابع

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ خوآن رامون خیمنس موجود است.
در ویکی‌نبشته اسپانیایی  نوشته‌های مربوط به این مقاله وجود دارد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.