ویسواوا شیمبورسکا

ویسواوا شیمبورسکا و آوانویسی درست ویسلاوا شیمبورسکا, لهستانی: Maria Wisława Anna Szymborska (به لهستانی: Wisława Szymborska) ‏ (زادهٔ ۱۹۲۳ - درگذشتهٔ ۲۰۱۲) شاعر، مقاله‌نویس، مترجم لهستانی بود. او در سال ۱۹۹۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. داوران کمیتهٔ ادبی جایزهٔ نوبل در توصیف وی، او را «موتسارت شعر» خوانده بودند؛ کسی که ظرافت‌های زبانی را با «شور و هیجان‌های بتهوونی» در هم آمیخته بود.[1] اشعار وی به زبان‌های انگلیسی و بسیاری از زبان‌های اروپایی، چینی، فارسی، عبری و عربی ترجمه شده‌است. چندین مجموعهٔ شعر و کتاب‌های بسیاری که ترجمهٔ او از زبان فرانسه به زبان لهستانی است، در کنار ده‌ها مقالهٔ ادبی دیگر از او به جا مانده‌است.[2]

ویسلاوا شیمبورسکا
شیمبورسکا ، کراکوف ، لهستان ۲۰۱۱
زادهٔ۲ ژوئیهٔ ۱۹۲۳
Kórnik، لهستان
درگذشت۱ فوریهٔ ۲۰۱۲ (۸۸ سال)
کراکوف، لهستان
علت درگذشتسرطان ریه
ملیت لهستانی
پیشهشاعر، مقاله‌نویس، مترجم
همسر(ها)ادام ولودک (۱۹۴۸-۱۹۵۴؛ جدا شده)
جایزه(ها)جایزه ادبی گوته (۱۹۹۱)
جایزه هردر (۱۹۹۵)
جایزه ادبی نوبل (۱۹۹۶)
نشان عقاب سپید (لهستان) (۲۰۱۱)
امضاء

زندگی‌نامه

ویسواوا شیمبورسکا در دوم ژوئیهٔ ۱۹۲۳ در روستایی در غرب لهستان متولد شد.[3] پدرش مباشر املاک یک خانوادهٔ کنت بود. هشت ساله بود که همراه با والدینش به کراکوف مهاجرت کرد. بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ در دانشگاه یاگیلونیا کراکوف به تحصیل در رشتهٔ ادبیات و جامعه‌شناسی پرداخت. اولین شعرش در سال ۱۹۴۵ در روزنامه‌ای در کراکوف چاپ شد. در اولین مجموعهٔ شعرش با نام برای این است که زنده‌ایم، آشکارا تحت تأثیر سبک ادبی رسماً تأیید شده از سوی رژیم کمونیستی لهستان، نظریهٔ رئالیسم سوسیالیستی بود. در سال ۱۹۵۳ به عضویت هیئت تحریریهٔ یک مجله ادبی با گرایش‌های روشنفکری درآمد و تا سال ۱۹۸۱ در آن مجله حضور داشت. در طی این مدت، وی نه تنها به عنوان یک شاعر؛ که در مقام منتقد کتاب و مترجم شعر نیز به شهرت دست پیدا کرد.

ویسواوا شیمبورسکا، در تاریخ ۱ فوریه ۲۰۱۲، بر اثر سرطان ریه در شهر کراکوف درگذشت.[4]

کتاب‌شناسی
  • برای این است که زنده‌ایم ۱۹۵۲
  • پرسش‌گری از خود ۱۹۵۴
  • فراخواندن یتی ۱۹۵۷
  • نمک ۱۹۶۲ (ترجمهٔ رضا عظیمی و عرفان کریمی نجات، نشر آنیما)
  • یکصد و یک شعر ۱۹۶۶
  • کُلی حال ۱۹۶۷ (تحت عنوان "خاتمه ندارد"، ترجمهٔ رضا عظیمی و الهه عبادی، انتشارات فصل پنجم)
  • اشعار منتخب ۱۹۶۷
  • می شُد ۱۹۷۲
  • به هر حال ۱۹۷۲
  • یک عدد بزرگ ۱۹۷۶
  • مردمِ روی پل (آدم‌های روی پل) ۱۹۸۶(ترجمهٔ مارک اسموژینسکی و شهرام شیدایی و چوکا چکاد)
  • خواندنِ بیخودی ۱۹۹۲
  • پایان و آغاز ۱۹۹۳
  • از نگاه یک‌دانه شن ۱۹۹۶
  • صد شعر، صد شادی ۱۹۹۷
  • لحظه ۲۰۰۲
  • نغمه‌هایی برای بچه‌های گنده ۲۰۰۳
  • دونقطه ۲۰۰۵
  • اینجا ۲۰۰۹
  • عجیب‌ترین کلمات (ترجمهٔ بابک زمانی)

ترجمهٔ آثار به فارسی

پیشکسوتان ترجمهٔ اشعار شیمبورسکا از زبان اصلی به زبان فارسی، دو گروه مترجم بودند که هر یک از آن صاحب گزینه اشعار شیمبورسکا به شکل کتاب است: مارک اسموژینکسی و شهرام شیدایی و چوکا چکاد با "آدمها روی پل" (تهران، ۱۳۷۷)؛ و علیرضا دولتشاهی و ایونا نویسکا با "عکس‍ی‌ از ی‍ازده‌ س‍پ‍ت‍ام‍ب‍ر" (تهران، ۱۳۸۲). هر دوی این ترجمه‌ها، حاصل همکاری یک ایرانشناس لهستانی با شعرا یا شاعر ایرانی بوده‌است.

جستارهای وابسته


منابع
  1. شاعر لهستانی برنده نوبل درگذشت، رادیو فردا
  2. شاعر لهستانی برنده جایزه نوبل درگذشت، بی‌بی‌سی فارسی
  3. حسین نوش‌آذر (۲۰ فروردین ۱۳۹۴). «ویسواوا شیمبورسکا: هیچ چیز دو بار اتفاق نمی‌افتد». رادیو زمانه.
  4. ویسواوا شیمبورسکا، "موتسارت شعر" درگذشت، دویچه وله فارسی

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ویسواوا شیمبورسکا در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ویسواوا شیمبورسکا موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.